200: Antwerpen, Zondag 17 oktober 2010, 22,2 km. (4042,248 km.)

De tweehonderdste wandeling die we op het palmares konden schrijven. Deze georganiseerde wandeltocht, werd in de wandelgids Marching aangekondigd als volgt: ‘Zondag – Dimanche 17/10/2010 – 2000 Antwerpen (Antwerpen), 2^de Alles voor 1 euro-tocht, 6-14-22-31 km. ’t Wyngaerttreintje Antwerpen. Start: Cultureel Centrum. Door het natuurdomein De Oude Landen, Ekeren-dorp, natuurreservaat De Grote Put en de rest mag je zelf komen ontdekken.’ Na afloop van deze unieke natuurwandeling, schreven we nog dezelfde avond het relaas inzake onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:45 uur.

“In tegenstelling tot gisteren, trokken we vandaag noordwaarts. Anders gezegd, we gingen ditmaal wandelen in de provincie Antwerpen, meer bepaald kozen we als bestemming Luchtbal. Aldaar werd een wandeltocht georganiseerd door ’t Wyngaerttreintje. De startplaats bevond zich in het Cultureel Centrum in de Colombiastraat. We vonden een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid van de startzaal en konden later terecht in een ruime en mooie zaal. Deze wandeling ging door onder de titel ‘2^de Alles voor 1 euro tocht’. Dit hield in dat we voor de inschrijving met sticker slechts één euro betaalden en vervolgens de keuze hadden uit een reeks broodjes en dranken, alles aan de prijs van... inderdaad 1 euro, zelfs met inbegrip van Leffe en Duvel voor de liefhebbers. Er kon worden gekozen uit vijf verschillende afstanden: 6, 10, 14, 22 of 31 km. Wij kozen vandaag voor de 22 km, met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 22,2 km. Onderweg zouden we tweemaal dezelfde controlepost aandoen, na respectievelijk 6,4 en 16,4 km.

Na een hapje en een drankje konden we op weg. Bij het verlaten van het Cultureel Centrum kregen we een aanwijzing inzake het te volgen parcours. De deelnemers aan de 31 km hadden vooreerst een kleine lus te wandelen en dienden zich samen met de deelnemers aan de 9 km, bij een eerste vertrek rechtdoor te begeven. De wandelaars aan de 6, 12 en 22 km dienden rechtsaf te gaan, wat later ook nog eens het geval was voor de 31 km bij een tweede vertrek. We wandelden vooreerst langsheen enkele verouderde woonblokken, waarbij de straatnamen opvallend Latijns-Amerikaans waren getint: de Colombiastraat, de Perustraat, de Venezuelastraat, ... Het was dan ook niet verwonderlijk, dat we kort na de start het monument zagen ter ere van Simon Bolivar. Via een druk bereden laan, ging het verder langsheen een reeks volkstuintjes, in de richting van een natuurdomein ‘De Oude Landen’. Onderweg daarheen voelde het fris aan en we konden zien dat het gras van de bermen enigszins wit aantoonde. Met de opkomende zon gaf dit wel een bijzonder effect aan de natuur, zo vroeg op de dag.

Na een tijdje de brede weg, richting Ekeren te hebben gevolgd, bereikten we het natuurgebied. Het ging rechtsaf en meteen volgden we een smalle wegel tussen hoog opgeschoten gras. Na een eindje wandelen langsheen deze rustige paadjes, splitsten zich de wandelaars van de 6 km af naar rechts, terwijl de rest (14, 22 en 31 km) links aanhield op een ander paadje. We kregen een iets breder pad te bewandelen en kregen tal van typische hekjes om doorheen te wandelen. Ondertussen kwam de zon iets hoger te staan en dat maakte dat het zonlicht zorgde voor felle contrasten op het wit uitziende gras en riet. Een rustig zonnende fazant mocht zeker niet ontsnappen aan de camera. Tijdens onze wandeling doorheen dit prachtige natuurgebied hadden we reeds aanwijsbordjes gezien met betrekking tot de grazende Galloways die hielpen om dit gebied in stand te houden. We hadden reeds tal van sporen aangetroffen op de grond, zoals runderen dat wel eens durven doen, doch hadden de dieren zelf nog niet opgemerkt. Plotseling echter, toen we een klein stukje bos verlieten, stonden we oog in oog met enkele prachtige exemplaren van deze Schotse rundersoort. Zeer rustige dieren, alvast de moeite om even bij stil te staan en hen van nabij te bewonderen.

Even later zetten we onze weg verder en trokken door een rietzone, waarbij het paadje amper nog zichtbaar te onderscheiden was. Een heel leuke ervaring om tijdens het ochtendgloren tussen het hoog opgeschoten riet de weg te zoeken. Uiteindelijk ging het kronkelend paadje over in een stukje bosgebied, alwaar we konden genieten van de kleurenpracht tijdens de herfst. Jammer genoeg bereikten we later de rand van deze natuurzone en kwamen terecht in de bebouwde kom van Ekeren. We zagen reeds de plaatselijke kerk en nadien bereikten we de controle in het O.L.V. Van Lourdes instituut. Daar konden we ons even versterken met koffie en broodjes aan de prijs van 1 euro. Tja, voor ons mag het natuurlijk elke week zo zijn. Na een eerste korte pauze, begonnen we aan de plaatselijke lus van 10 km. We dienden dus na de eerste controle onze weg naar rechts te vervolgen, hierbij enkele woonstraten volgend. We hadden een korte passage door een klein buurtparkje, waarna we terecht kwamen op een bredere weg, richting containerhaven. We namen de brug over de autosnelweg en bereikten aan de andere kant de eerste containerbedrijven.

Hier dienden we rechtsaf te gaan en daar ging het even fout. Om de een of andere reden hadden we hier een pijl gemist, net zoals veel andere wandelaars trouwens, waardoor we de verkeerde weg volgden en verder het containerpark ingingen. Uiteindelijk, een tweetal straten verder, kwamen we tot de vaststelling dat er iets niet juist was. Bijgevolg, een tiental wandelaars op de terugweg, op zoek naar de juiste aanwijzing. Tenslotte vonden we zowat 1 km terug opnieuw het juiste pad en begaven ons in een andere natuurgebied, de ‘Bospolder’. We kregen leuke wandelpaden te verwerken en daar waren de sporen nog zichtbaar van een andere wandeltocht van gisteren. Gelukkig waren de paden nog min of meer goed begaanbaar en trokken we het natuurgebied in. Af en toe kregen we aanduidingen over de aanwezigheid van vogelhutten. We konden dan ook enkele vogelspotters bemerken, voorzien van hun camera en statief. De kronkelende paadjes leidden ons langsheen enkele kleine watergebieden, waarna we even later dichtbij een van de dokken aankwamen. Hier konden we nog net boven de aangebrachte omheining enkele schepen waarnemen.

We volgden de smalle paden, een stukje bosgebied in, om aan de andere kant een groter watergebied te bereiken, beter gekend als de ‘Grote Put’. Hier kwamen we net op tijd om een aantal duikers aan het werk te zien. Sommigen verlieten juist het water om zich naar warmere oorden te begeven. Hier konden we genieten van een weids uitzicht over deze grote plas, waar ontelbare eenden en ganzen dobberden op het water en zich koesterden in het zonnetje. De weerspiegeling van het zonlicht belette af en toe om in het water te kijken. We dienden vervolgens een smal wandelpad te volgen, dat omheen deze ‘Grote Put’ ging. Zodoende konden wij dit watergebied vanuit alle mogelijke hoeken aanschouwen. Toen we aan het andere einde van de put waren aangekomen, kwamen we terecht op een grasveld, waar zich enkele zitbanken bevonden. Hier namen we de tijd om, gezeten in het zonnetje, een kleine picknick te houden. Onderwijl konden we kijken naar voorbijgaande medewandelaars. Even later kwamen we terug in beweging en verlieten deze groene zone.

Het ging via een brugje in de nabijheid, terug over de autosnelweg. Zo bereikten we de eerste woonhuizen van Ekeren. Er volgde nu een stukje wandelweg door tal van woonstraten, in de richting van de controle in het centrum van Ekeren. Een klein half uurtje later konden we even verpozen en genieten van een frisdrankje. Toen we het instituut voor de tweede maal verlieten, ging het ditmaal linksaf. Vrijwel onmiddellijk ging het door een nabijgelegen parkje, waarna we een voormalig kasteel bereikten via de grote poort. Hier waren de administratieve diensten van de gemeente gehuisvest. We maakten een ommetje omheen het kasteel, waarna we aan de achterzijde opnieuw het natuurgebied ‘De Oude Landen’ ingingen. Hier troffen we enkele aanduidingen aan dat we ons bevonden op een stukje pelgrimsweg, vermits we enkele stickers zagen van de Camino de Santiago de Compostela. Even later bereikten we de spoorweg, waar we rechtsaf sloegen en een smalle wegel volgden langsheen een reeks volkstuintjes. Dit paadje bracht ons in het natuurgebied, met als gevolg dat we voor de tweede maal vandaag door de ‘Oude Landen’ wandelden via tal van wegels, paadjes en bredere bospaden.

Ook bij onze tweede doortocht lukte het om enkele Galloways te zien, ditmaal zelfs een kleine kudde. We lieten deze rustige dieren genieten van het frisse groen en namen ook weer even de tijd om enkele foto’s te nemen. Ook nu dienden we spijtig genoeg afscheid te nemen van deze Schotse runderen en vervolgden onze wandeltocht. We bereikten korte tijd later de rand van het gebied en wandelden evenwijdig met de spoorlijn. Hier troffen we de bordjes aan van de LF2 Stedenroute. De eerste woonblokken kwamen nabij en zodoende trokken we tussen deze huurkazernes door in de richting van de aankomst. Toen we later de eindcontrole hadden bereikt, noteerden we omstreeks 14 uur reeds 585 deelnemers. Waarschijnlijk hadden allen evenveel genoten van deze schitterende natuurtocht, waarbij we vooral kennis hadden gemaakt met enkele opmerkelijke dieren. Ook dat aan de prijs van 1 euro! We hebben alvast de datum voor de volgende editie genoteerd.”

We sluiten dit relaas af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, aangezien ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Zonnig maar koud. Een aanrader qua natuur! Bijzonder aangenaam met veel natuurgebied. J: Tocht vanuit Antwerpen Luchtbal door de Oude Landen, de Bospolder en Ekeren Centrum. Kennismaking met de Galloways. Alles aan 1 euro!!’