Een wandeltocht welke van start
zou gaan in Mazy, doch uiteindelijk om de één of andere reden werd verplaatst
naar Grand-Leez. Voorheen werd deze georganiseerde tocht in de wandelgids
Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 1/8/2010 – 5032 Mazy
(Namur), Marche du Président, 6-12-21 km. Les Spartiates de Gembloux. Départ:
Salle Le Ranil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal,
inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:09 uur.
“Vandaag trokken we nogmaals
richting Wallonië, ditmaal naar Mazy in de provincie Namen. Volgens het
Marching-boek zou daar een wandeling doorgaan georganiseerd door Les Spartiates
de Gembloux, onder de titel Marche du Président. Toen we echter deze ochtend
aankwamen in Mazy, konden we nergens een spoor aantreffen dat kon leiden naar
de startzaal. Geen marspijlen en evenmin wandelaars. Na wat heen en weer rijden
kwamen we langs een plaatselijke voetbalkantine, waar we van in het voertuig
konden zien dat er een bericht was opgehangen aan de ramen van het gebouw. Bij
nader inzien bleek de startplaats te zijn verplaatst naar de Salle Chez Nous in
het verder gelegen Grand-Leez. Er zat dus niets anders op dan de gps bij te
stellen en nog even verder te rijden. Uiteindelijk bereikten we iets later dan gepland
Grand-Leez (Gembloux) en konden we in dit kleine oord op zoek naar een
parkeerplaats. Gelukkig vonden we nog een plaatsje op wandelafstand van de
startzaal, die we even later bereikten.
Na de inschrijving en een hapje
vooraf, konden we even later op weg. Er kon ter plaatse worden gekozen uit de
afstanden 6, 12 of 21 km. Wij kozen voor de langste afstand met een werkelijke
lengte volgens de inrichters van 20,790 km. Even later verlieten we de Salle
Chez Nous en trokken langs de hoofdbaan in de richting van de plaatselijke
kerk. We volgden hierbij een lokale route, zijnde de Route fermes et tumuli de
Hesbaye, welke ons tot aan het kerkplein leidde. Aldaar hadden we even oog voor
een monument ter ere van de gesneuvelden, waarna we onze weg vervolgden via een
kerkwegel naast de kerk. Het smalle pad, begrensd door een hoge muur, liet toe
dat de braambessen binnen handbereik hingen. Jammer genoeg waren die nog niet
echt rijp voor consumptie. De kerkwegel mondde vervolgens uit op een bredere
veldweg, waar we tussen de rijpende graangewassen onze weg dienden te zoeken.
In de verte konden we de Moulin Defrenne waarnemen. De hoop dat het parcours
die richting zou uitgaan, hield niet lang stand. Even verder bereikten we een
asfaltweg, welke we links volgden.
We wandelden op die manier een
eindje door een lokale woonzone. Een eerste bezienswaardigheid volgde korte
tijd later, toen we een grote visvijver bereikten. De zonnende ganzen werden
opgeschrikt door enkele honden en haastten zich het water in. We volgden het
wandelpaadje omheen de vijver en konden wat verderop zien hoe een enorme vis op
het droge werd gehaald. Even later werd het beestje terug in het water gelaten.
Het paadje omheen de vijver mondde terug uit op de openbare weg. Korte tijd
nadien bereikten we na 2,820 km een eerste controlepunt ter hoogte van het
Stade J. Josis, van het plaatselijke FC Grand-Leez. We haalden hier enkel een
controlestempel en vervolgden onze weg, aangezien de volgende controle zich al
situeerde na een viertal kilometer. We verlieten de kantine en sloegen
rechtsaf, om bijna onmiddellijk links het Bois de Grand-Leez in te gaan. Een
bospad bracht ons verder in het bos, alwaar we de aanduidingen aantroffen dat
we de Promenade n° 3 volgden. Het paadje ging wat op en neer, zigzagde
enigszins door het bosgebied, dat we al vrij vlug opnieuw verlieten om een
grasland over te steken. Het ging nog even kort het bos in, waarna we uitkwamen
ter hoogte van een driesprong op de openbare weg.
Hier troffen we een eerste maal
een splitsing aan op het parcours. De wandelaars van de 12 km gingen hier bij
een eerste doortocht naar rechts. Rechtdoor ging het voor de 21 km bij een
eerste passage en naar links voor de 6 km en de andere afstanden bij een tweede
doortocht. We staken dus de weg over en vervolgden rechtdoor langs enkele
huizen. Al vrij vlug lieten we de woningen achter ons en volgden een landelijk
betonbaantje tussen de graangewassen. Zo wandelden we vrijwel alleen. Toen we
het hoogte punt van het wegje bereikten, konden we de windturbines in de verte
waarnemen. We konden er genieten van de kleurschakeringen in de velden en
hadden oog voor de prachtige bloemen welke zich tussen de gewassen bevonden.
Wat verderop bereikten we het einde van de weg en mondde de baan uit in het
veld. Hier wandelden we verder tussen de gewassen door op een smalle wegel. Aan
het andere eind van het veld bereikten we een veldweg, bestaande uit gras en
hier dienden we linksaf te gaan. Geruime tijd volgden we hier een begroeid pad
dat kronkelde en het verloop volgde van de ernaast staande bomen.
Wat later bereikten we een
grindpad, alwaar we naar rechts dienden te gaan. Het pad leidde ons naar een
openbare weg. Deze nogal druk bereden baan, bracht ons tot aan een volgende
controlepost, gesitueerd op de binnenkoer van een hoeve, niet ver van het
voormalige station van Grand-Leez. Ondertussen hadden we 6,8 km afgelegd.
Tijdens de onderbreking konden we zien dat vervolgens een plaatselijke lus
diende te worden gewandeld, waarna we op hetzelfde punt zouden terugkeren. Even
later kwamen we terug op gang en verlieten de hoeve naar rechts, in de richting
van het Bois de Buis. We volgden vooreerst het traject van de
langeafstandsfietsroute RV10, om wat later een tweede splitsing aan te treffen.
Hier dienden we bij een eerste doortocht rechtdoor aan te houden, later zouden
we hier bij een tweede passage rechtsaf dienen te gaan. We troffen nu ook
bezijden de weg de eerste markeringen aan van de Streek-GR GRP127, waarna de
weg het bos bereikte. In plaats van de openbare weg verder te volgen, sloegen
we rechts een bospad in. Hier volgden we de tractorsporen verder het bos in.
Het werd wat donkerder omwille
van het dichte bladerdek. Enkele voederplaatsen konden we langs het pad
aantreffen. We volgden enkele bospaden die ons uiteindelijk aan de rand van het
bos deden uitkomen. We volgden de bosrand naar links en konden opnieuw de
windturbines in de verte waarnemen. Ook hier waren we onder de indruk van het
glooiende terrein en de talrijke kleurschakeringen die de velden ons lieten
zien. De bosrand werd gevolgd tot we een drukke weg bereikten. Via een
droogstaande sloot bereikten we de weg. De drukke baan werd gedwarst, waarna we
aan de overzijde opnieuw het bos ingingen. Hier kondigde zich een lange dreef
aan, waar we opnieuw de sporen van de bostrekkers konden volgen. De varens
oogden fris groen en we konden genieten van de frisse geuren die het bos
vrijgaf. Even later dienden we opnieuw de drukke weg te dwarsen, waarna we een
kasseienwegje volgden, richting hoeve, even voordien onze controlepost.
We konden opnieuw het traject van
de RV10 volgden tot voorbij het oude stationsgebouw, om na 11,280 km opnieuw
even halt te houden. Tijdens deze onderbreking hadden we met een medewandelaar
een leuke babbel met als onderwerp Santiago de Compostela. Onze oren stonden
uiteraard wijd open. Even later vervolgden we opnieuw onze wandeling, langsheen
het verloop van de RV10, om ter hoogte van de splitsing, ditmaal een landelijke
weg rechts te kiezen. Deze eindeloos uitziende landelijke weg, bevatte enige
hoogteverschillen en was links en rechts begrensd door akkers. Ook ditmaal
overheersten de graangewassen en bepaalden het beeld van de omgeving. Enkele
eenzame medewandelaars waren in de verte te bemerken en zo hadden we enig idee
inzake het verdere verloop van het parcours. Toen we later een kruispunt
bereikten, ging het rechtsaf, in de richting van het Bois de Grand-Leez dat
opnieuw naderbij was gekomen. We vonden ook langs de weg informatie inzake de
steden waarmee Gembloux was verbroederd.
Even voorbij deze aanduiding ging
het opnieuw links het bos in en konden we nogmaals genieten van enkele mooie
bospaden en ervaren hoe rustgevend het is door dergelijke groenzones te
wandelen. We wisselden het bosgebied af met enkele korte stukjes asfaltweg en
kasseizones, waarbij we hier opnieuw hoofdzakelijk het traject volgden van de
Promenade n° 3. Even later wandelden we zelfs langs een Piste de Santé, waar we
ons niet hebben gewaagd aan de diverse toestellen. Jammer genoeg bereikten we
uiteindelijk het einde van het Bois Communale de Grand-Leez, om opnieuw voor de
tweede maal het terrein van de plaatselijke voetbalclub te bereiken. Ditmaal
was de controle verhuisd naar buiten, aangezien de kantine gesloten was,
omwille van een aan de gang zijnde wedstrijd van FC Grand-Leez. We nuttigden
dan maar een koffie in open lucht en zaten ondertussen op 17,790 km. Het einde
van de wandeling was niet meer veraf. Na de laatste controle volgden we opnieuw
hetzelfde traject als voordien, tot we opnieuw de driesprong bereikten ter
hoogte van de openbare weg.
We hadden hiervoor nog even een
korte passage door het Bois de Grand-Leez. Toen we ter hoogte van de splitsing,
ditmaal naar links dienden te gaan, volgden we het verloop van de route van de
6 en 12 km wandelaars. Het parcours leidde ons vooreerst door een gedeelte
woonzone, waarna we enkele opmerkelijke kerkwegels kregen te verwerken. Eentje
situeerde zich letterlijk tussen de gevels van de huizen, een andere had
dringend nood aan wat maaiwerk. Gelukkig konden we toch nog vlot er doorheen
komen, waarna we langzaam maar zeker in de richting van de kerk wandelden, een
kerk die trouwens reeds in de verte zichtbaar was. Korte tijd nadien bereikten
we opnieuw het plein aan de kerk en zagen even verder reeds de Salle Chez Nous,
wat betekende dat er voor vandaag een einde kwam aan een dagje genieten van de
Ardennen.
We genoten nog even na van een
drankje op het terras en konden met een voldaan gevoel terug richting
Vlaanderen, gelukkig ditmaal zonder fileleed. Er zijn ons geen cijfers bekend
omtrent aantal wandelaars. Ten huize konden we vaststellen dat er melding was
gemaakt van de verandering van startplaats op de website van de FFBMP, doch dat
er niets was te merken op de site van Marching. We zijn alweer een tip rijker,
wanneer we de volgende maal richting Ardennen trekken. Zo leert men elke dag
bij. Om de sfeer van het wandelen in de Ardennen echt goed te ervaren, moet je
er uiteraard zelf aanwezig zijn. Dat we alweer hebben genoten hoeft hier in
feite niet te worden herhaald…”
We sluiten dit wandelverhaal voor
vandaag stilaan af met een blik in de vertrouwde wandelboekjes. ‘K: Marching
vermeldde campagnard et boisé. Was inderdaad een voltreffer. Veel natuur en
goed uitgepijld. Mazy -> Grand-Leez. J: Wandeling door de omgeving van
Grand-Leez, met doortocht door het Bois de Grand-Leez en het Bois de Buis.
Mooie en zonnige wandeling. Wandeling uit Mazy verplaatst!!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten