184: Grand-Leez, Zondag 01 augustus 2010, 20,79 km. (3661,748 km.)

Een wandeltocht welke van start zou gaan in Mazy, doch uiteindelijk om de één of andere reden werd verplaatst naar Grand-Leez. Voorheen werd deze georganiseerde tocht in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 1/8/2010 – 5032 Mazy (Namur), Marche du Président, 6-12-21 km. Les Spartiates de Gembloux. Départ: Salle Le Ranil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal, inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:09 uur.

“Vandaag trokken we nogmaals richting Wallonië, ditmaal naar Mazy in de provincie Namen. Volgens het Marching-boek zou daar een wandeling doorgaan georganiseerd door Les Spartiates de Gembloux, onder de titel Marche du Président. Toen we echter deze ochtend aankwamen in Mazy, konden we nergens een spoor aantreffen dat kon leiden naar de startzaal. Geen marspijlen en evenmin wandelaars. Na wat heen en weer rijden kwamen we langs een plaatselijke voetbalkantine, waar we van in het voertuig konden zien dat er een bericht was opgehangen aan de ramen van het gebouw. Bij nader inzien bleek de startplaats te zijn verplaatst naar de Salle Chez Nous in het verder gelegen Grand-Leez. Er zat dus niets anders op dan de gps bij te stellen en nog even verder te rijden. Uiteindelijk bereikten we iets later dan gepland Grand-Leez (Gembloux) en konden we in dit kleine oord op zoek naar een parkeerplaats. Gelukkig vonden we nog een plaatsje op wandelafstand van de startzaal, die we even later bereikten.

Na de inschrijving en een hapje vooraf, konden we even later op weg. Er kon ter plaatse worden gekozen uit de afstanden 6, 12 of 21 km. Wij kozen voor de langste afstand met een werkelijke lengte volgens de inrichters van 20,790 km. Even later verlieten we de Salle Chez Nous en trokken langs de hoofdbaan in de richting van de plaatselijke kerk. We volgden hierbij een lokale route, zijnde de Route fermes et tumuli de Hesbaye, welke ons tot aan het kerkplein leidde. Aldaar hadden we even oog voor een monument ter ere van de gesneuvelden, waarna we onze weg vervolgden via een kerkwegel naast de kerk. Het smalle pad, begrensd door een hoge muur, liet toe dat de braambessen binnen handbereik hingen. Jammer genoeg waren die nog niet echt rijp voor consumptie. De kerkwegel mondde vervolgens uit op een bredere veldweg, waar we tussen de rijpende graangewassen onze weg dienden te zoeken. In de verte konden we de Moulin Defrenne waarnemen. De hoop dat het parcours die richting zou uitgaan, hield niet lang stand. Even verder bereikten we een asfaltweg, welke we links volgden.

We wandelden op die manier een eindje door een lokale woonzone. Een eerste bezienswaardigheid volgde korte tijd later, toen we een grote visvijver bereikten. De zonnende ganzen werden opgeschrikt door enkele honden en haastten zich het water in. We volgden het wandelpaadje omheen de vijver en konden wat verderop zien hoe een enorme vis op het droge werd gehaald. Even later werd het beestje terug in het water gelaten. Het paadje omheen de vijver mondde terug uit op de openbare weg. Korte tijd nadien bereikten we na 2,820 km een eerste controlepunt ter hoogte van het Stade J. Josis, van het plaatselijke FC Grand-Leez. We haalden hier enkel een controlestempel en vervolgden onze weg, aangezien de volgende controle zich al situeerde na een viertal kilometer. We verlieten de kantine en sloegen rechtsaf, om bijna onmiddellijk links het Bois de Grand-Leez in te gaan. Een bospad bracht ons verder in het bos, alwaar we de aanduidingen aantroffen dat we de Promenade n° 3 volgden. Het paadje ging wat op en neer, zigzagde enigszins door het bosgebied, dat we al vrij vlug opnieuw verlieten om een grasland over te steken. Het ging nog even kort het bos in, waarna we uitkwamen ter hoogte van een driesprong op de openbare weg.

Hier troffen we een eerste maal een splitsing aan op het parcours. De wandelaars van de 12 km gingen hier bij een eerste doortocht naar rechts. Rechtdoor ging het voor de 21 km bij een eerste passage en naar links voor de 6 km en de andere afstanden bij een tweede doortocht. We staken dus de weg over en vervolgden rechtdoor langs enkele huizen. Al vrij vlug lieten we de woningen achter ons en volgden een landelijk betonbaantje tussen de graangewassen. Zo wandelden we vrijwel alleen. Toen we het hoogte punt van het wegje bereikten, konden we de windturbines in de verte waarnemen. We konden er genieten van de kleurschakeringen in de velden en hadden oog voor de prachtige bloemen welke zich tussen de gewassen bevonden. Wat verderop bereikten we het einde van de weg en mondde de baan uit in het veld. Hier wandelden we verder tussen de gewassen door op een smalle wegel. Aan het andere eind van het veld bereikten we een veldweg, bestaande uit gras en hier dienden we linksaf te gaan. Geruime tijd volgden we hier een begroeid pad dat kronkelde en het verloop volgde van de ernaast staande bomen.

Wat later bereikten we een grindpad, alwaar we naar rechts dienden te gaan. Het pad leidde ons naar een openbare weg. Deze nogal druk bereden baan, bracht ons tot aan een volgende controlepost, gesitueerd op de binnenkoer van een hoeve, niet ver van het voormalige station van Grand-Leez. Ondertussen hadden we 6,8 km afgelegd. Tijdens de onderbreking konden we zien dat vervolgens een plaatselijke lus diende te worden gewandeld, waarna we op hetzelfde punt zouden terugkeren. Even later kwamen we terug op gang en verlieten de hoeve naar rechts, in de richting van het Bois de Buis. We volgden vooreerst het traject van de langeafstandsfietsroute RV10, om wat later een tweede splitsing aan te treffen. Hier dienden we bij een eerste doortocht rechtdoor aan te houden, later zouden we hier bij een tweede passage rechtsaf dienen te gaan. We troffen nu ook bezijden de weg de eerste markeringen aan van de Streek-GR GRP127, waarna de weg het bos bereikte. In plaats van de openbare weg verder te volgen, sloegen we rechts een bospad in. Hier volgden we de tractorsporen verder het bos in.

Het werd wat donkerder omwille van het dichte bladerdek. Enkele voederplaatsen konden we langs het pad aantreffen. We volgden enkele bospaden die ons uiteindelijk aan de rand van het bos deden uitkomen. We volgden de bosrand naar links en konden opnieuw de windturbines in de verte waarnemen. Ook hier waren we onder de indruk van het glooiende terrein en de talrijke kleurschakeringen die de velden ons lieten zien. De bosrand werd gevolgd tot we een drukke weg bereikten. Via een droogstaande sloot bereikten we de weg. De drukke baan werd gedwarst, waarna we aan de overzijde opnieuw het bos ingingen. Hier kondigde zich een lange dreef aan, waar we opnieuw de sporen van de bostrekkers konden volgen. De varens oogden fris groen en we konden genieten van de frisse geuren die het bos vrijgaf. Even later dienden we opnieuw de drukke weg te dwarsen, waarna we een kasseienwegje volgden, richting hoeve, even voordien onze controlepost.

We konden opnieuw het traject van de RV10 volgden tot voorbij het oude stationsgebouw, om na 11,280 km opnieuw even halt te houden. Tijdens deze onderbreking hadden we met een medewandelaar een leuke babbel met als onderwerp Santiago de Compostela. Onze oren stonden uiteraard wijd open. Even later vervolgden we opnieuw onze wandeling, langsheen het verloop van de RV10, om ter hoogte van de splitsing, ditmaal een landelijke weg rechts te kiezen. Deze eindeloos uitziende landelijke weg, bevatte enige hoogteverschillen en was links en rechts begrensd door akkers. Ook ditmaal overheersten de graangewassen en bepaalden het beeld van de omgeving. Enkele eenzame medewandelaars waren in de verte te bemerken en zo hadden we enig idee inzake het verdere verloop van het parcours. Toen we later een kruispunt bereikten, ging het rechtsaf, in de richting van het Bois de Grand-Leez dat opnieuw naderbij was gekomen. We vonden ook langs de weg informatie inzake de steden waarmee Gembloux was verbroederd.

Even voorbij deze aanduiding ging het opnieuw links het bos in en konden we nogmaals genieten van enkele mooie bospaden en ervaren hoe rustgevend het is door dergelijke groenzones te wandelen. We wisselden het bosgebied af met enkele korte stukjes asfaltweg en kasseizones, waarbij we hier opnieuw hoofdzakelijk het traject volgden van de Promenade n° 3. Even later wandelden we zelfs langs een Piste de Santé, waar we ons niet hebben gewaagd aan de diverse toestellen. Jammer genoeg bereikten we uiteindelijk het einde van het Bois Communale de Grand-Leez, om opnieuw voor de tweede maal het terrein van de plaatselijke voetbalclub te bereiken. Ditmaal was de controle verhuisd naar buiten, aangezien de kantine gesloten was, omwille van een aan de gang zijnde wedstrijd van FC Grand-Leez. We nuttigden dan maar een koffie in open lucht en zaten ondertussen op 17,790 km. Het einde van de wandeling was niet meer veraf. Na de laatste controle volgden we opnieuw hetzelfde traject als voordien, tot we opnieuw de driesprong bereikten ter hoogte van de openbare weg.

We hadden hiervoor nog even een korte passage door het Bois de Grand-Leez. Toen we ter hoogte van de splitsing, ditmaal naar links dienden te gaan, volgden we het verloop van de route van de 6 en 12 km wandelaars. Het parcours leidde ons vooreerst door een gedeelte woonzone, waarna we enkele opmerkelijke kerkwegels kregen te verwerken. Eentje situeerde zich letterlijk tussen de gevels van de huizen, een andere had dringend nood aan wat maaiwerk. Gelukkig konden we toch nog vlot er doorheen komen, waarna we langzaam maar zeker in de richting van de kerk wandelden, een kerk die trouwens reeds in de verte zichtbaar was. Korte tijd nadien bereikten we opnieuw het plein aan de kerk en zagen even verder reeds de Salle Chez Nous, wat betekende dat er voor vandaag een einde kwam aan een dagje genieten van de Ardennen.

We genoten nog even na van een drankje op het terras en konden met een voldaan gevoel terug richting Vlaanderen, gelukkig ditmaal zonder fileleed. Er zijn ons geen cijfers bekend omtrent aantal wandelaars. Ten huize konden we vaststellen dat er melding was gemaakt van de verandering van startplaats op de website van de FFBMP, doch dat er niets was te merken op de site van Marching. We zijn alweer een tip rijker, wanneer we de volgende maal richting Ardennen trekken. Zo leert men elke dag bij. Om de sfeer van het wandelen in de Ardennen echt goed te ervaren, moet je er uiteraard zelf aanwezig zijn. Dat we alweer hebben genoten hoeft hier in feite niet te worden herhaald…”

We sluiten dit wandelverhaal voor vandaag stilaan af met een blik in de vertrouwde wandelboekjes. ‘K: Marching vermeldde campagnard et boisé. Was inderdaad een voltreffer. Veel natuur en goed uitgepijld. Mazy -> Grand-Leez. J: Wandeling door de omgeving van Grand-Leez, met doortocht door het Bois de Grand-Leez en het Bois de Buis. Mooie en zonnige wandeling. Wandeling uit Mazy verplaatst!!’