Deze tocht werd voorheen
aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche,
04/10/2009 – 3080 Tervuren (Vlaams-Brabant), 33ste Internationale
herfsttocht – Golden Cup, 4-8-15-20-25 km. WSV Tervuren. Start: Koninklijk
Atheneum. De wandeling loopt door het Zoniënwoud, park van Tervuren, enz.’ In
laatste instantie echter, werd deze geplande wandeltocht verplaatst naar de dag
voordien. Na afloop van deze, gedeeltelijk gezonde boswandeling, schreven we
het relaas van onze bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 19:00 uur.
“In tegenstelling met hetgeen
werd vermeld in het Marching wandelboek, vond de wandeling in Tervuren vandaag
plaats. Deze kalenderwijziging konden wij vaststellen op de Aktivia website,
gisterenavond. Volgens de organisatoren had de geplande tocht voor morgen,
moeten wijken voor de marathon die op dezelfde dag werd gepland. Dus trokken
wij deze ochtend, wat later dan naar gewoonte, richting Tervuren. Daar werd
door de lokale wandelclub, WSV Tervuren Bos, de 33ste Internationale
Herfsttocht ingericht. De startplaats was gelegen in het Koninklijk Atheneum en
er kon worden gekozen voor de afstanden 4, 8, 15, 20 of 25 km. Gezien we wat
later van start gingen, opteerden we voor de 20 km, met een werkelijke afstand
van 19,883 km. We vonden een parkeerplaats op de speelplaats van de school en
troffen er een ruime startzaal aan. Ideaal om vooreerst een boterham te nemen
en een koffietje, alvorens van start te gaan.
We verlieten het Atheneum via de
achterdeur en kregen een deel van het centrum van Tervuren voor de voeten
geschoven. We wandelden door één van de winkelstraten en voorbij de kazerne
Lempereur. Hier bemerkten we een gedenkplaat die herinnerde aan het vertrek
aldaar van ‘The Belgian Independent Parachute Squadron’ naar het slagveld van
‘The Battle of the Ardennes’ in 1944. Wat later arriveerden we op de markt van
Tervuren. Op dit plein troffen we een informatiebord aan met betrekking tot de
Warandewandeling van 5,5 km die daar van start ging. We volgden een tijdje dit
traject, dat ons leidde door de Warandepoort. Even verder troffen we de kazerne
Panquin aan, waar vroeger de pelotonscommandanten werden opgeleid en waar later
de school van de Militaire Politie een onderkomen vond. Een prachtig stukje
architectuur alvast. We bevonden ons reeds middenin een bosrijke omgeving en
volgden Het School van Tervurenpad. Een eerste reproductie vonden we naast het
origineel langsheen de weg.
Een kapel met bijhorend
schilderij ervoor geplaatst. Aan de overkant van de weg zagen we voor het eerst
de borden van de 100 km Gordelroute. Na deze opeenvolging van
bezienswaardigheden, troffen we een eerste splitsing aan, waarbij we links het
Zoniënwoud introkken. Via de Wildzwijnweg gingen we steeds verder en verder dit
enorm prachtige bosgebied in. Aldus waren we verzekerd van een tijdje genieten
van de natuur en de rust en stilte van dit gebied. Deze lange dreef
doorgewandeld, bereikten we de Zevenster, een plek in het Zoniënwoud waar tal
van dreven bij elkaar kwamen. Hier vervolgden we onze weg doorheen de
Lattenpoortdreef, alweer zo lang en ver als je maar kon kijken. Voortdurend
hoorden we het onder onze voetzolen kraken, vermits het pad lag bezaaid met
eikels en beukennootjes, kastanjes en vooral afgevallen bladeren. De herfst
heeft duidelijk zijn intrede niet gemist. De wind hoorde je hevig te keer gaan
tussen het gebladerte van de enorme bomen langsheen het traject.
Uiteindelijk bereikten we de rand
van het Zoniënwoud en zagen we een enorme waterplas. Er werd gedeeltelijk er
omheen gewandeld, waarna we via een afsluiting deze zone verlieten en aan de
overzijde van de weg de Voerbeek aantroffen. Hier volgden we het Voerwandelpad
(4,5 km) dat langsheen deze kronkelende waterloop was aangelegd. Het Voerwegske
was een toepasselijke naam voor de buurtweg die we volgden. De Voer bracht ons
tot in de Dorpsstraat van Vossem, waar we na 6,285 km een eerste pauze konden
nemen in de turnzaal van de plaatselijke Basisschool. Na dit eerste oponthoud,
verlieten we de controlepost en kregen een heuse beklimming te verwerken. Deze
kasseiweg, deels doorheen een villawijk, bracht ons uiteindelijk tot aan de
open velden. Vanaf nu ging het gestaag op- en neerwaarts langsheen tal van
holle wegen. Verrassend hoeveel agrarisch gebied zich nog zo dicht bij de
hoofdstad bevindt. Ter hoogte van een klein kapelletje, dienden we de openbare
weg te verlaten, om rechts de Puttebosweg te nemen. Het ging nu via enkele
onverharde wegen opnieuw tussen de velden.
Af en toe kwam een tractor uit
tegenovergestelde richting deze holle weg opgereden. Er bleef net voldoende
plaats om het gevaarte te laten voorbij rijden. Stilaan zagen we in de verte
huizen verschijnen en gingen we via een smalle asfaltweg in de richting van
Duisburg. Langsheen hopen pas gerooide bieten, bereikten we de bebouwde kom van
deze kleine gemeente. Via een langzame afdaling, bereikten we het centrum, om
aldaar in het Centrum voor Volwassenenonderwijs een tweede controle te krijgen,
na een stukje wandeling van 5,048 km. Hier dienden de wandelaars van de 25 km
een bijkomende lus te stappen en hadden hier dus tweemaal controle. Het derde
gedeelte van de wandeling, liet ons verder afdalen naar het centrum van
Duisburg. Hier was de lokale Chiro doende met een actie carwash en even verder,
voorbij de kerk, had een al even verrassend gebeuren plaats. Daar ging immers
de Europese pompoenweging door. We konden het niet laten om even de zaal binnen
te wippen en een foto te nemen van deze reusachtige vruchten die lagen
uitgestald en wachtten op het resultaat van hun weging.
We volgden een kleine helling en
verlieten de dorpskom van Duisburg. Het volgende kruispunt gebood ons rechts af
te draaien en hier betraden we vanaf nu het traject van de GR512. Langsheen het
voetbalveld en enkele akkers, bereikten we de Terschurendreef. We zaten opnieuw
in het Zoniênwoud en waren vertrokken voor een lange tocht doorheen het mooie
bos. Ook hier troffen we de bordjes aan van de Gordelroute en wat later een
heuse GR-knooppuntpaal. Deze leerde ons dat we reeds geruime tijd de GR512
volgden. De dreven, de ene al mooier dan de andere, volgden elkaar op en zo
trokken we terug in de richting van het grondgebied van Tervuren. Eenmaal de
rand van dit prachtige gebied bereikt, volgden we een tijdje de openbare weg en
ging het langsheen het kasteel Robiano en het Hof over 't Water. Een laatste
stukje natuur leidde ons naar de bebouwde kom van deze gemeente, waar we een
laatste controle hadden in de Gemeenteschool, meer bepaald in de Academie voor
Muziek, Woord en Dans.
Hier konden we nog even pauzeren,
aangezien we ondertussen 4,990 km verder waren en ons nog slechts 3,560 km
overbleven. Het laatste stukje van de prachtige wandeling van vandaag, liet ons
nog even genieten van de mooie natuur en vooral de rust van de bossen. We
trokken door een stukje bos, dat volgens de informatie, deel uitmaakte van een
Koninklijke Schenking. Langzaam maar zeker, bereikten we de bewoonde wereld en
dienden nog een stukje woonwijk door te trekken, alvorens de eindstreep werd
bereikt. We kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde wandeling, waar
voornamelijk de omgeving een belangrijke factor heeft gespeeld. Stilaan
beginnen we een idee te verkrijgen inzake de omvang van het Zoniënwoud en zo te
zien, zijn we nog niet aan het einde van de verkenning ervan. Na de afstempeling
van onze wandelboekjes reden we terug huiswaarts, zij het niet zonder de nodige
problemen. Alweer vormde het viaduct van Vilvoorde een obstakel op onze weg.
Lang aanschuiven... wat een contrast met de rust van het woud dat we pas hadden
verlaten. Tja... wat kan je daar nog aan veranderen?”
We eindigen het verslag van deze
tocht in Tervuren, met een blik in onze wandelboekjes, waarin enkele eerste
indrukken werden nagelaten, kort na afloop van de tocht. ‘K: Tervuren, Vossem,
Duisburg, Zoniënwoud en het groen rond Brussel. Veel natuur. Felle wind! J:
Mooie herfstwandeling door het Zoniënwoud en de dorpen Vossem en Duisburg.
Bezoekje aan de Europese pompoenweging.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten