481: Brecht, Zaterdag 21 november 2020, 15,528 km. (9671,099 km.)

"Onze belevenissen en ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start en aankomst te Brecht. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, bereikten we het station Noorderkempen, gelegen aan de Oudaenstraat te Brecht. Na te hebben genoten van een broodje op de parking van het station, begaven we ons omstreeks 10:10 uur, rechtsaf in de Oudaenstraat, op zoek naar het eerste knooppunt, met name 60. Geruime tijd stapten we op een smalle asfaltweg, evenwijdig aan de rechts gelegen spoorweg en tevens de autosnelweg E19. Iets meer dan 1 km verder, vonden we het betreffende knooppunt ter hoogte van het kruispunt met de Neervenbaan. Iets voorbij dit kruispunt splitste zich de Oudaenstraat, alwaar we de linkertak dienden te kiezen. We volgden er zelfs een tijdje het traject van de GR5. Uiteindelijk eindigde het asfalt en ging de tocht verder over een grindweg. Tussen de uitgestrekte akkers stapten we voorbij het knooppunt 59, en wandelden gewoon verder rechtdoor. Wat later ging het langsheen een gedeelte van het links gelegen Nationaal bos Het Marum, om er dan de Stapelheideweg te kruisen. Op het einde van het grindpad gekomen, ging het schuin rechts verder, zodat we terecht kwamen op de Heiendweg, eveneens een grindweg en zo het knooppunt 40 aantroffen, op de kruising met de Berkvenweg.

Aan deze kruising gingen we linksaf op de Heiendweg, een brede aardeweg, welke na een drietal bochten overging in de Schietveldweg. Nog steeds tussen de landerijen was het toch genieten van de vrijheid en de stilte in de natuur. Andermaal veranderden we dus van richting en bochtten naar links de Schietveldweg in, een lijnrechte aardeweg. Via een houten brug overschreden we de Grote Beek. Nog steeds het pad verder volgend, trokken we doorheen een gedeelte bos van Het Marum, waarbij we een gedeelte bewandelden van het lokale Kastelenpad. We gingen zo aan het knooppunt 41 voorbij en stapten steeds verder in dezelfde richting door middel van de Schietveldweg. Eenmaal gekomen aan het einde van deze onverharde weg, kwamen we uit op de druk bereden N133, de Wuustwezelsteenweg, welke we naar links opgingen. Gelukkig konden we links van de weg, op het fietspad veilig verder stappen. Geruime tijd dienden we deze drukke baan af te wandelen, tot we aan de overzijde rechtsaf konden in de Hoekstraat aan het knooppunt 65. Dit smalle landelijke wegje liet ons voortdurend veranderen van richting tussen de eindeloos lijkende akkers. Af en toe passeerden we splitsingen van wegen, luisterend naar de naam Hoekstraat. Na het overschrijden van de Kleine Aa, troffen we het kruispunt aan met de rechts gelegen Schoordijkweg, tevens knooppunt 66.

We begaven ons rechtsaf in de Schoordijkweg, om wat later het knooppunt 67 voorbij te gaan en nog even dezelfde richting aan het houden, tot we linksaf de Spinstraat konden indraaien. Nog altijd tussen akkers en weilanden door, volgden we de Spinstraat tot op het kruispunt met de Overbroekstraat, om daar linksaf verder te genieten van het landelijk uitzicht. Deze Overbroekstraat naar links verder bewandelend, bereikten we even verder knooppunt 70 op de T-kruising met de dwars gelegen eveneens Overbroekstraat. Andermaal kozen we linksaf en genoten verder in de straat, om er het knooppunt 68 en vervolgens 69 voorbij te gaan. We kruisten nogmaals de Schoordijkweg, om aan de overzijde nog steeds de Overbroekstraat verder te volgen. Na lange tijd asfalt te hebben verkregen, stapten we nu verder op een smal betonwegje, richting knooppunt 21, dat we tenslotte aantroffen aan de links gelegen Lierweg. Ook hier zetten we de tocht verder in de Lierweg, opnieuw een smal betonwegje. Op het kruispunt kregen we reeds zicht op de spoorweg, welke iets verder verwijderd was. De Lierweg bewandelend, ging het naar het laatste knooppunt, zijnde 62. Een drietal haakse bochten later, kwamen we uit op de dwars gelegen Hoekstraat, tevens knooppunt 62.

De Hoekstraat bracht ons, naar rechts volgend, tot op de dwars gelegen Beethovenstraat. Even verder naar rechts, konden we aan de overzijde de doodlopende Papbosstraat in. Waar de verharding ophield, konden we via een aardeweg verder tot op de Oudaenstraat, waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Even verder naar rechts stappend, bereikten we uiteindelijk opnieuw het station Noorderkempen, omstreeks 14:30 uur, na exact 20432 stappen, goed voor 15,528 afgelegde wandelkilometers. Normaal hadden we dan een trein huiswaarts om 15:01 uur, doch even later vernamen we via de luidsprekers op het perron, dat deze trein werd afgelast. Als gevolg daarvan konden we op het perron wachten tot de volgende trein van 16:01 uur. Een minder aangename manier om een wandeldag af te sluiten, met dank aan de NMBS.”

480: Schulen, Zaterdag 08 januari 2022, 11,985 km. (9655,571 km.)

 “Een kort relaas met betrekking tot een wandeling omheen het Schulensmeer en deels doorheen het Schulensbroek. Nadat we vooraf de verplaatsing hadden gemaakt per bus en trein, konden we aan de wandeling beginnen. Normaal gezien vangt de tocht omheen het Schulensmeer aan, ter hoogte van het bezoekerscentrum, en heeft een te wandelen afstand van ongeveer 10 km. Vermits we echter hadden gekozen om de verplaatsing te maken via het openbaar vervoer, ging onze tocht van start aan het station van Schulen en dit omstreeks 11:15 uur. Voorzien van een donkere hemel en een gevoelstemperatuur van net onder het vriespunt, beloofde het een koude winterse wandeling te worden. We verlieten bijgevolg het station van Schulen en kruisten de Stationsstraat om aan de overzijde een smal modderig paadje op te gaan, tussen de rechts gelegen spoorlijn en het Schulensbroek links. Af en toe het meest gangbare traject zoekend, bereikten we het uiteinde van het paadje op de Beckersvaart. Deze openbare weg, nog steeds evenwijdig met de spoorlijn leidde in de richting van de verhoogde dijk rond het Schulensmeer. Vrij vlug konden we via een veldweg naar links, de Beckersvaart verlaten en de dijk beklimmen. We begaven ons dan vervolgens op het modderige graspad verder in tegenwijzerzin. Wat verderop konden we via een wandelpoort de dijk verlaten en kwamen we opnieuw terecht op de Beckersvaart.

Na twee kort op elkaar volgende bochten, namen we afscheid van de openbare weg en sloegen linksaf, waarbij we een tijdje stapten langs een klein gedeelte van het rechts gelegen Schulensmeer. Een paar honderd meter verder konden we de beide gescheiden delen van het Schulensmeer oversteken via een deels ondergelopen weg. Gezien de baan volledig was ingenomen door het water, vanwege de hoogwaterstand, konden we nog net bezijden de weg, via een drassig gedeelte gras, de overkant bereiken. Nu nabij de waterlijn, voelden we pas voor het eerst de strakke en koude wind. Echter konden we het voorlopig nog droog houden. Eenmaal aan de overzijde van het water, draaiden we haaks linksaf op een breed onverhard pad, waar het voortdurend laveren was tussen de waterplassen. We stapten nu in nagenoeg rechte lijn langs het grootste gedeelte van het links gelegen Schulensmeer. Zowat halverwege het wateroppervlak gekomen, konden we omstreeks 12:25 uur even pauzeren in ’t Vloot, de cafetaria van het bezoekerscentrum van het Schulensmeer. Een tweetal kopjes koffie en een sanitaire stop later, konden we opnieuw op weg om de wandeling verder te zetten. Terwijl we echter genoten van een warm drankje, hadden we reeds bemerkt dat het licht begon te regenen.

Eenmaal terug in open lucht, was de wind in kracht al enigszins toegenomen en voelden we amper neerslag. We volgden verder de oever van het Schulensmeer om via een bocht omheen een klein haventje te wandelen, waar tal van kleine plezierbootjes waren gezonken, omwille van de hevige regenval tijdens de voorbije dagen. Voorbij het haventje trokken we doorheen een stukje bos, dichtbij de oever van het meer. Gezien de regen stilaan voelbaar werd, besloten we om ons te voorzien van een regenbroek, wat dan ook wat meer beschutting bood tegen de wind. Bijna gekomen aan het andere uiteinde van het Schulensmeer, boog het pad haaks af naar rechts en kwamen we terecht op de openbare weg, op het kruispunt van de Beekstraat en de Vinnehoekstraat, zowat op de grens met Linkhout. We troffen er een overdekte infohut aan, ideaal om even te schuilen voor regen en wind en ondertussen nog even te genieten van een broodje. Na deze korte wandelonderbreking stapten we verder linksaf in de Beekstraat, voorbij het uiteinde van het Schulensmeer. Op het einde van de weg, ging het nadien rechtdoor verder op de dijk omheen het meer, waar momenteel wordt gewerkt aan de heraanleg. Dus opnieuw een breed onverhard pad, met tal van waterplassen.

Ondertussen gingen we zowat tegen de wind in en werden voorzien van felle regen, bijna lijkend op smeltwater. Tot zowat op het einde van het Schulensmeer bewandelden we nu de verhoogde dijk, vooreerst via een breed nieuw aangelegd zanderig pad, later op het oudere gedeelte over een modderige grasstrook. Heel wat bochten later, kwamen we uit op het punt waar we aanvankelijk van start waren gegaan, toen we de dijk beklommen. Nu echter, omwille van de felle regen, was het te gevaarlijk om af te dalen, dus volgden we voor de tweede maal de dijk verder. Toen we nogmaals in de nabijheid kwamen van de openbare weg, de Beckersvaart, verlieten we ditmaal de dijk en draaiden haaks rechtsaf de openbare weg op. We stapten nu evenwijdig aan de spoorweg tot we opnieuw het smalle paadje konden betreden, richting station van Schulen. De onderkoeling nabij en vooral kletsnat, konden we in een overdekte wachtzaal van het station de regenkledij uitdoen en in afwachting van de komst van vervoer, nog een laatste broodje nuttigen. Uiteindelijk waren we toch uitgeregend na 11,985 km.”

479: Sint-Anna-Pede, Zaterdag 21 augustus 2021, 17,574 km. (9643,586 km.)

“Ditmaal het relaas inzake onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Pajottenland. We verkozen als startpunt de Herdebeekstraat, alwaar zich een parking bevindt tegenover de Sint-Annakapel te Sint-Anna-Pede. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, arriveerden we op de betreffende startplaats omstreeks 09:50 uur. Na te hebben genoten van een broodje op de parking, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in café St. Anna, schuin tegenover de parking. Even later om exact 10:20 uur konden we aan de tocht beginnen. Vermits we ons bevonden tussen de knooppunten 722 en 721, opteerden we voor de richting knooppunt 722, welke we aanvankelijk hadden gekozen als startpunt. We begaven ons tegenover het café in de Plankenstraat en namen er aan de Y-splitsing de linkertak. Vrij vlug verdween het asfalt en zetten we de tocht verder op een smal paadje naast een hoge haag, de Kerkweg. Een korte afdaling liet toe de Kleinveldweg te kruisen, om aan de overzijde door middel van een kort klimmetje Kerkweg ITT39 te betreden. We waren zo het knooppunt 722 voorbij gegaan. Het pad liet ons onder het grote spoorwegviaduct gaan, waarna we rechtsaf draaiden en een tijdje evenwijdig onder het viaduct vorderden. Een volgende bocht naar links gaf een korte passage doorheen de hoek van het Ijsbos. Tussen enkele uitgestrekte grasvelden konden we even later opnieuw vaste voet verkrijgen in de Kerselaerveldweg.

Dit eveneens smalle paadje mondde tenslotte uit op de druk bereden Ijsbergstraat, tevens wandelknooppunt 723. Over korte afstand volgden we aan de overzijde via het fietspad naar rechts deze Ijsbergstraat tot we linksaf een volgend smal paadje konden betreden dat ons over een heuvel liet wandelen. De geheten Leeuwveldweg daalde nadien af naar de Lostraat, om er aan de overzijde de Korteweg te beklimmen, die wat verderop uitmondde op de openbare weg, Kapelleveld, net aan de kerkhofmuur van de begraafplaats Sint-Gertrudis-Pede. Inmiddels vonden we daar het knooppunt 747 en gelet op de aanwezigheid van een zitbank op de begraafplaats, namen we er omstreeks 11:00 uur een korte wandel- en eetpauze. Vervolgens begaven we ons verder in Kapelleveld, om vrij vlug links een smal graspaadje in te draaien, de Kapelleweg. Een haakse bocht naar rechts doorheen een klein stukje bos, liet ons uitkomen op de dwars gelegen Ste Gertrudeweg, welke we naar links opgingen. Het paadje mondde uit op de openbare weg, de Eksterstraat. We daalden de Eksterstraat af naar links, om in de volgdende bocht reeds, de weg te verlaten via een grasweg naast een woning, de Cothemveldweg. Aan het andere uiteinde van het graspad, bereikten we de Scheestraat. Aan de overzijde van de weg, daalden we geleidelijk verder af in de Cottemstraat, om een paar honderd meter verder, links een smal kerkpad te kiezen.

Dit pad leidde opnieuw naar de Scheestraat, alwaar we om de hoek rechts de Rosweg opgingen. Tussen de laatste huizen en weiden door, kwamen we nogmaals terecht op de kruising met de Cottemstraat en tevens aan het knooppunt 746 er vlakbij op het kruispunt met de Varenbergstraat. We stapten nog een 200-tal meter rechtdoor tot aan knooppunt 197 aan de dwars gelegen Rosweg. Op deze kasseiweg hielden we voorlopig rechts, tot we tenslotte linkaf konden wandelen in de Paardenstraat, ondertussen op het grondgebied van Sint-Martens-Lennik. Het smalle asfaltwegje voerde ons tussen uitgestrekte weilanden door. Na een haakse bocht naar rechts vonden we het knooppunt 196, in een haakse bocht naar links, om er verder de Paardenstraat te bewandelen, tot aan het knooppunt 125, op het einde van de straat, ter hoogte van het kruispunt met de Eksterstraat. Via een nog smallere asfaltweg, zetten we onze tocht verder naar rechts in de Eksterstraat. Net alvorens we de drukke N282, de Brusselsestraat zouden kruisen, troffen we bezijden de weg de Hoeveslagerij Groenenberg aan. Een picknickbank op de oprit nodigde uit tot een maaltijd en tevens konden we er terecht voor de aankoop van een blikje cola. We genoten dan ook in het zonnetje omstreeks 12:00 uur van een aangenaam middagmaal.

Na een ietwat langere rustpauze, gingen we via de Eksterstraat tot aan de Brusselsestraat, om aan de overzijde een veldweg op te gaan, Groenenberg. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, mondde het pad uit in het Domein Groenenberg. Aan de ingang van het domein wandelden we voorbij het knooppunt 129, om er dadelijk wat aan hoogte te winnen tot aan het kasteel van het Domein Groenenberg. We konden er even van nabij het kasteel zelf bewonderen, alsook nadien genieten van de bloemenpracht in het domein zelf. Stilaan verder wandelend richting uitgang van het domein, troffen we aan het toegangshek het knooppunt 730 aan, ondertussen aangekomen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Aan het knooppunt stapten we haaks linksaf een grindweg op, de Konijnestraat, welke verliep langsheen de rand van het domein Groenenberg. Eenmaal voorbij het domein verkregen we opnieuw asfalt en gingen we het knooppunt 729 voorbij. We volgden verder nog altijd de Konijnestraat, voorbij het knooppunt 728 tot aan het kruispunt met de Kwadewegenstraat, welke we over korte afstand links opgingen. Vrijwel dadelijk sloegen we rechtsaf tussen enkele loodsen de Onze-Lieve-Vrouwweg in. Zowat halverwege dit grindwegje, sloegen we nogmaals rechtsaf een ander pad in, de Mortelveldweg en dit aan het knooppunt 727.

Via deze veldweg, tussen tal van fruitboomgaarden, kwamen we tenslotte terecht op de druk bereden Postweg, dichtbij het centrum van Vlezenbeek. Op zoek naar een kopje koffie en vooral een sanitaire stop, begaven we ons even linksaf op de Postweg tot aan het centrum, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren in het OC De Merselborre. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de Postweg in tot even voorbij de Mortelveldweg, om er links een smal tegelpad te kiezen, richting Schreinhofveld. Daar volgden we links de Kleine Schreinweg, kruisten de Schreinstraat om verder dezelfde richting aan te houden in de Kleine Schreinweg tot aan de dwars gelegen Schaliestraat. Over korte afstand rechtsaf de Schaliestraat in tot aan de kerk van Vlezenbeek, alwaar we inmiddels waren aangekomen aan het knooppunt 742. Net vóór de kerk ging het linksaf op het Dorp, tot net voorbij de kerk, om daar rechtsaf een smal kerkpaadje in te draaien, evenwijdig met de kerk. Op het einde draaide het smalle pad naar rechts en mondde uit op de Vlezenbeeklaan. Even wandelden we rechts de Vlezenbeeklaan op om dan de eerste straat links, de Rekerstraat te kiezen. Stilaan wonnen we aan hoogte, om nadien, gekomen aan het kruispunt met de Nederstraat, rechtdoor een smalle grasweg te nemen, naast de muur van een hoeve. Op de kruising met de Kleine-Nederstraat, een grindweg, bereikten we het knooppunt 741.

We gingen voorbij de links gelegen Nederstraat, kruisten de Zeypestraat en hielden nog steeds dezelfde richting aan, tot we opnieuw de Postweg konden oversteken, ditmaal aan de andere kant van het centrum van Vlezenbeek. Aan de overzijde bevonden we ons daar in de Sint-Annastraat. Eenmaal voorbij de laatste huizen, konden we opnieuw tenvolle genieten van akkers en weilanden. Aan de links gelegen Zobbroekweg vonden we het knooppunt 726, om er steeds verder rechtdoor onze wandeling te vervolgen, tevens Zobbroekweg genaamd. Doorheen een klein perceel bos, kwamen we aan het knooppunt 718 om er rechtdoor de Herdebeekstraat op te gaan, wat nogmaals klimmen betekende. Het hoogste punt overschreden, mondde de weg uit op de drukke N282, de Lenniksebaan, tevens knooppunt 719. Voorzichtig kruisten we de weg om aan de overzijde over langere afstand de Lenniksebaan naar links te volgen, tot we rechtsaf konden op een grindweg, dewelke uitmondde op de Lennikseweg. Even verder naar links konden we even later aan de overzijde een grindweg op, de Ganzeveldweg. Deze bochtige deels grasweg, liet ons opnieuw genieten van de open velden en de natuur op zijn best. Een blikvanger midden in het veld, trok even de aandacht, met name ‘Study for a windmill’ van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh.

Gekomen op het einde van de Ganzeveldweg, gingen we haaks rechtsaf op een smalle kasseiweg, de Roomstraat, welke ons uiteindelijk bracht tot op het kruispunt met de Ijsbergstraat en tevens knooppunt 723. Aan dit knooppunt ging het haaks rechtsaf en betraden we opnieuw de Kerselaerveldweg, om dan in omgekeerde richting te wandelen tot het knooppunt 722 en verder naar de plaats waar we de wandeling hadden aangevangen. Alvorens huiswaarts te keren genoten we nog van een kopje koffie in café St. Anna. We eindigden deze tocht over een af en toe heuvelachtig parcours omstreeks 16:55 uur, na 22824 stappen, goed voor 17,574 km.”

478: Rummen, Zaterdag 11 december 2021, 13,2 km. (9626,012 km.)

 “Een beschrijving van onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei, met start en aankomst te Rummen. Na de verplaatsing vooraf, vonden we een ruime parking tegenover de Sporthal De Warande, gesitueerd in de Ketelstraat te Rummen. We namen er vooreerst de tijd voor het nuttigen van een broodje, waarna we aan de overkant van de weg, omstreeks 11:45 uur nog even genoten van een kopje koffie in café De Warande. Na nog een sanitaire stop, konden we omstreeks het middaguur op pad voor een wandeling van iets meer dan 13 km. We bevonden ons net iets voorbij het geplande wandelknooppunt 432, dus stapten we maar onmiddellijk op weg naar het volgende, met name 433. Amper 200 m voorbij de sporthal waren we reeds aan dit punt aanbeland, door gewoonweg de Ketelstraat te volgen. We hielden nog even dezelfde richting aan, om de Ketelstraat verder te bewandelen tot aan het kruispunt met de links gelegen Warande. Bijgevolg draaiden we de Warande in, om stilaan de laatste huizen voorbij te wandelen, tot daar waar Warande een bocht maakte naar links en we er de weg verlieten door rechtdoor een onverhard pad op te gaan, de Kerkvoetweg.

Tussen akkers en weiland vorderden we op die manier in de richting van het Warandebos. Net vóór de Asbeek bereikten we het knooppunt 419, om daar de Kerkvoetweg naar rechts te verlaten en verder te wandelen naar de ingang van het Warandebos. Een infobord ter plaatse liet ons kennis nemen van de lokale Warande-De Motte Wandeling. Een vrij smal kronkelend bospaadje leidde ons doorheen dit mooie stukje natuur, waarna we aan het andere uiteinde van het geurend bos, linksaf gingen tot aan een dwars gelegen grindweg, de Oppenstraat. We kozen aldaar richting rechts en volgden over grotere afstand deze deels met gras begroeide grindweg, langs de rechts gelegen fruitboomgaarden. Op het punt waar de Oppenstraat een nagenoeg haakse bocht maakte naar links, zetten we onze tocht verder rechtdoor op een grasweg, ondertussen het knooppunt 414 aangetroffen. Via een wandelpoortje betraden we het Natuurreservaat Aronsthoek, om er geruime tijd over graspaden te wandelen midden dit unieke natuurgebied. Doorheen het natte gras vorderden we tenslotte in de richting van een verhard pad, de Kasteellaan. Enkele wandelpoortjes lieten ons de overkant van het pad bereiken, om er vervolgens even halt te houden op een picknickbank, onder het waakzame oog van een houten roofvogel.

Omwille van de schrale wind hielden we onze eet- en wandelpauze eerder kort en begaven ons opnieuw op weg. Langs de rand van een kleine boszone rechts, ging het nog steeds over een grasweg tot we een dwars gelegen beek dienden te kruisen door middel van enkele houten paaltjes. Een haakse bocht naar rechts liet ons uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereiken, met name de Kasteellaan, om er dadelijk linksaf te gaan en de Melsterbeek te overschrijden. Via deze drukke weg, ging het wat verder over de Gete, waarna we dan de eerste straat rechts insloegen, Langeveld. Dit vrij smalle betonwegje zou ons tenslotte brengen tot aan het wandelknooppunt 410, inmiddels zowat 5 km verder van de startplaats verwijderd. Tussen de kale akkers door, verlieten we het smalle wegje aan het knooppunt 410, om er schuin links een volgende grasweg op te gaan, richting Borgloonstraat. Op het einde van het graspad kwamen we tussen enkele woningen door uit op deze druk bereden weg. Aan de overkant konden we veilig verder gaan naar rechts, op het nieuw aangelegde fietspad. De eerstvolgende straat links, de Hulsbeekstraat werd nadien gekozen. We stapten voorbij de links gelegen Kadestraat en het net daar voorbij geplaatste knooppunt 408.

We volgden nog een eind verder de Hulsbeekstraat, tot aan het volgend knooppunt, met name 407, ter hoogte van het kruispunt met de vroegere spoorlijn, nu een wandel- en fietspad. Volgens info betrof dit de voormalige ‘Ijzerenweg Lijn 22’. We vonden op het kruispunt zelf, momenteel in heraanleg, een zitbank aan welke uitnodigde nog even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl de zon aangenaam aanvoelde. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde ditmaal een gedeelte te bewandelen van deze vroegere spoorlijn. We stapten dan ook op het smalle pad, richting centrum van Geetbets. Eenmaal voorbij enkele van de laatste huizen, vorderden we tussen de akkers en weilanden door, af en toe wat verblind door de lage stand van de zon. Aan een eerste veldweg rechts gingen we voorbij het knooppunt 404, doch behielden de richting Geetbets. Stilaan kwamen we tussen de eerste woningen van Geetbets en uiteindelijk opnieuw op de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 44. We hadden gepland om nog wat verder dezelfde richting aan te houden naar knooppunt 40 en vervolgens 4, om zo omheen het centrum van Geetbets te gaan.

Uiteindelijk, na ons plannetje te hebben bekeken, kozen we een andere route richting knooppunt 4. We bevonden ons reeds op het kruispunt met de Steenstraat, welke we dan ook naar links indraaiden en via een bocht naar rechts, in de richting van de kerk stapten. Even om de hoek konden we dan toch nog even genieten van een sanitaire stop en tevens genieten van een kopje koffie in café De Witte van Tilles. Na deze versnapering ging het nog even verder in de Steenstraat, welke nadien overging in de Dorpsstraat, om op die manier knooppunt 4 te vinden ter hoogte van de kerk Sint-Petrus en Sint-Paulus. We konden er een monument bekijken ter ere van gesneuvelden tijdens WOII, we bezochten even de kerk en nadien de begraafplaats omheen de kerk. Jammer genoeg vonden we er geen grafstenen van verwanten. De Dorpsstraat leidde ons nadien uit het centrum van Geetbets, om er nadien opnieuw de Gete te overschrijden. Net over de brug over de Gete ging het aan het ondertussen gevonden knooppunt 45 linksaf een brede grindweg op, welke ons de openbare weg liet verlaten. Voor de tweede maal zouden we doorheen het Natuurreservaat Aronsthoek trekken. In het begin via de nogal brede grindweg, evenwijdig met de Gete, om nadien stilaan van de waterloop weg te draaien, via een haakse afslag naar rechts.

Na nogmaals haaks rechtsaf te zijn gedraaid, trokken we doorheen een stukje bos, gingen even later haaks linksaf, waarna zich een smal rechtlijnig paadje vertoonde, dat nagenoeg onder water stond. Aanvankelijk konden we nog enigszins laveren tussen waterplassen en erge modderstroken ontwijken, doch de laatste 100 m was het werkelijk ploeteren, terwijl we zo dicht als mogelijk tegen de vaak doornige heesters gingen. Uiteindelijk lukte het toch om deze moeilijke passage door te komen, weliswaar ten koste van kledij en schoeisel, waarna we een verhoogd brugje betraden over de Melsterbeek, tiens die naam hadden we eerder op de dag al eens gezien. Ondertussen begon de zon steeds lager te staan, wat aanleiding gaf tot het nemen van een foto inzake de zonsondergang. Voorbij de brug over de Melsterbeek kwamen we voorbij de eerste woningen van Rummen en vonden opnieuw verharding onder de schoenen. We bevonden ons in de Oppenstraat aan het knooppunt 415. Een zitbank op deze T-kruising liet ons nog even pauzeren, echter eerder van korte duur, vermits de duisternis spoedig zou aanvangen. Op de T-kruising volgden we dan de Oppenstraat, een brede grindweg naar rechts. Zowat 200 m verder ging het voorbij het knooppunt 416.

Steeds dezelfde richting behoudend, konden we na 800 m, het grind inwisselen voor de geasfalteerde Oppenstraat, ter hoogte van het T-kruispunt, om er linksaf de brede weg op te gaan. Een tijdje druk autoverkeer trotserend, ging het voorbij knooppunt 417, nog steeds via de bochtrijke Oppenstraat. Gelukking konden we enkele bochten later de drukke weg verlaten ter hoogte van de links gelegen Kerkvoetweg, een smal tegenpad dwars doorheen de akkers. Het pad mondde uit ter hoogte van een kapel aan het wandelknooppunt 418. Stilaan donker, draaiden we aan de kapel rechtsaf om via de Dorpveldweg, knooppunt 431 voorbij te gaan en tenslotte opnieuw de Ketelstraat te betreden in Rummen, zowat ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het was ondertussen behoorlijk donker toen we omstreeks 17:00 uur opnieuw de parking konden betreden en het modderig schoeisel konden uittrekken. We eindigden deze prachtige winterse natuurwandeling na ongeveer 13,2 km te hebben genoten van een wisselend parcours.”

477: Kieldrecht, Zaterdag 20 november 2021, 14,911 km. (9612,812 km.)

 “Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grenspark Groot-Saeftinghe. Na een verplaatsing per wagen, vonden we een parkeerplaats op het einde van de doodlopende Lange Nieuwstraat te Kieldrecht, in de onmiddellijke nabijheid van onze startplaats, wandelknooppunt 2. Na een hapje ter plaatse, konden we even later omstreeks 10:40 uur van start gaan, ter hoogte van het reeds vermelde knooppunt 2. We verlieten op die manier het beton van de Lange Nieuwstraat en gingen rechtdoor verder via een onverharde weg, om vrij snel een ruime bocht naar links te maken over een verhoogde dijk. We vonden er de aanduiding dat we een lokaal wandelpad volgden, het Vingerlingpad. Een tweetal wandelpoortjes en andermaal een bocht naar links later, daalden we de dijk af en bereikten we terug de openbare weg, Kreek. Over korte afstand rechts aan houdend kwamen we uit op de drukke hoofdweg richting centrum, de N451 tevens Kreek genoemd. We staken de weg over, om aan de overzijde verder rechts te houden op een wandelpad langs het Natuurreservaat Grote Geule. Zo ging de tocht verder tussen de eerste woningen van Kieldrecht en mondde Kreek uit ter hoogte van het Marktplein aan de Sint-Michielskerk. Via enkele trappen ging het naar de hoger gelegen kerk, om links naast de kerk verder te gaan. Aan de andere zijde vonden we een kunstwerk, het Boegbeeld.

We hielden rechtdoor aan via de Dorpsstraat, om er alvast even te genieten van een kopje koffie in café Middelkamp, ondertussen even na de klok van 11:00 uur. Na het verwarmende vocht gingen we verder op weg. Net voorbij het café ging het rechtsaf in de Beukenlaan en vrijwel onmiddellijk erna linksaf op een smal asfaltwegje achter de woningen door. We passeerden zo de rechts gelegen begraafplaats van Kieldrecht. Op het einde van het wegje kwamen we aan de dwars gelegen Pillendijk, tevens knooppunt 33. We hielden links aan, om wat verder de Dorpsstraat te kruisen en aan de overzijde verder te stappen in de Kouterstraat. In deze bochtige weg, namen we de eerste straat rechts, de vrij smalle Grensstraat, om tussen de woningen door, de grens tussen Nederland en België te overschrijden. Via de betegelde Kapelleberg arriveerden we in de Veerstraat, inmiddels grondgebied Nieuw Namen in Zeeland. Linksaf via de Veerstraat wandelden we voorbij het knooppunt 32, om vervolgens rechtsaf de hoofdweg doorheen het dorp te kiezen, de Hulsterloostraat, richting centrum Nieuw Namen. We eindigden het volgen van deze hoofdweg aan de plaatselijke Sint-Josephkerk, knooppunt 30.

Vervolgens begaven we ons op het smalle Kerkpad naast de kerk en daalden af naar de lager gelegen Koningsdijk, gelegen op de grens tussen beide landen. Daar ontbrak echter elke aanduiding betreffende het wandelnetwerk, doch aan de hand van ons plannetje, konden we achterhalen dat we de Koningsdijk naar rechts dienden te bewandelen, richting knooppunt 31. Zowat één kilometer verder, verlieten we aan het knooppunt 31 de Koningsdijk naar links, via de Hoekstraat, een druk bereden landelijke weg, vooral door landbouwtractoren. De Hoekstraat mondde uit op de dwars gelegen Molenhoekstraat, ondertussen terug in Belgenland, om deze over korte afstand naar rechts te volgen tot we linksaf konden in de Sint-Kornelisstraat. We gingen verder in deze landelijke weg, tot we aankwamen aan het andere uiteinde van de Grote Geule, ter hoogte van het knooppunt 99. We verlieten er de openbare weg naar rechts en begaven ons op een onverharde weg, Groenendam, een boomrijke veldweg. Voorbij de laatste bomen, maakte de veldweg een haakse bocht naar links om tenslotte te eindigen aan het knooppunt 98, het kruispunt met de Lange Nieuwstraat. Bezijden de weg konden we even een kapelletje bekijken ter ere van De Lieve-Vrouw van de Polder.

We volgden verder rechtdoor Groenendam, ditmaal over beton, om ongeveer 600 m verder het volgende knooppunt te vinden, 3. We bevonden ons reeds geruime tijd tussen de uitgestrekte kale akkers van de streek. Aan het reeds vermelde knooppunt 3 kruisten we de Bloempotstraat en stapten aan de overzijde van de weg een graspad op, de Verrebroekse Dijk. Na deze grasweg over zowat 500 m te hebben bewandeld, passeerden we knooppunt 5, om zo de Bralstraat in te gaan. We bevonden ons ondertussen rechts van de Verrebroekse Dijk, doch via de Bralstraat ging het doorheen een doorsteek van de dijk, zodat we er terug links van konden gaan. Op het punt waar de Bralstraat een bocht maakte naar links, gingen we rechtdoor verder op een andere grasweg, Pad naast Dijk. Na geruime tijd het graspad te hebben gevolgd, eindigde het pad op de geasfalteerde Hoge Wilde, ondertussen aan het knooppunt 10 aanbeland. We stapten zowat 300 m naar links op de Hoge Wilde, om er knooppunt 11 aan te treffen op de dwars gelegen drukke N451, de Kieldrechtsebaan. Normaal gezien dienden we onze wandeling aan de overzijde van de weg verder te zetten in de Sint-Michielsstraat, doch op zoek naar een kopje koffie en een eventuele sanitaire stop, begaven we ons naar rechts op de Kieldrechtsebaan, richting centrum van Verrebroek.

Uiteindelijk vonden we welgeteld één geopend café in het centrum, zowat tegenover de plaatselijke kerk, om er rond de klok van 14:00 uur te genieten van een kopje koffie in café Terminus. Na deze aangename wandelpauze, genoten we nog even van een broodje op het Verheyenplein naast de kerk, om nadien de terugweg aan te vangen, richting knooppunt 11. Toen we opnieuw op het juiste traject waren aangekomen, begaven we ons rechtsaf in de Sint-Michielsstraat, een vrij brede kasseiweg, even verwijderd van het drukke verkeer. Amper een paar honderden meters in de straat waren we al aan het knooppunt 12. We verlieten er naar links de openbare weg teneinde een smal wandelpad te volgen, links van een grote waterpartij, in het Natuurreservaat Drijdijck. Het kronkelend paadje leidde ons tussen beplanting van diverse aard en zelfs doorheen en zandgebied. Jammer genoeg, alhoewel het mooiste gedeelte van de wandeling, eindigde deze passage opnieuw op de straat aan het knooppunt 7, de Bralstraat. Rechtsaf over een brugje betraden we de smalle betonnen Drijdijk. Rechts kregen we op die manier een duidelijk zicht op het waterwild in het Natuurreservaat Drijdijck met daarachter een gedeelte van de Antwerpse haven.

Het smalle betonwegje leidde ons naar het voorlaatste knooppunt 8, om er haaks linksaf te draaien en opnieuw een dijk te betreden, welke nagenoeg in rechte lijn verliep naar het eindpunt, wandelknooppunt 2. We bevonden er ons opnieuw op het traject van het Vingerlingpad. Korte tijd later arriveerden we aan het einde van deze eerder korte wandeltocht, welke verliep tijdens een bewolkte dag, met af en toe een schrale wind. Omstreeks 15:50 uur konden we de wandelschoenen ruilen voor normaal schoeisel, na een tochtje van 14,911 km, goed voor zowat 19376 stappen.”