454: Kleine-Brogel, Zaterdag 13 juni 2020, 19,080 km. (9201,382 km.)

“De volgende wandeling vond plaats binnen het wandelnetwerk Bosland, met start en aankomst in Kleine-Brogel. Na een ritje per auto, vonden we vrij gemakkelijk een parkeerplaats op de parking tegenover de kerk Sint-Ursula. Jammer genoeg was de taverne naast de parking nog dicht. We namen dan maar een laat ontbijt op de parking, waarna we aan de eigenlijke wandeling konden beginnen, vanaf het knooppunt 330, gesitueerd aldaar ter hoogte van de Burgemeester Voetslaan 9. We verlieten de parking omstreeks 09:55 uur en wandelden linksaf de Burgemeester Voetslaan in en dat onder een stralend blauwe hemel. Op het einde van de straat kwamen we aan de drukke N747, de Ekselsebaan, welke we kruisten om aan de overzijde verder te gaan in de Schansstraat. De weg maakte een lange bocht naar rechts, waarbij we ondertussen knooppunt 329 voorbij gingen. We lieten de Gijzenstraat links liggen, om wat verder aan een grote boerderij, op het kruispunt van de Schansstraat met de Schansstraat, linksaf te gaan en zo te arriveren tussen akkers en weilanden. Een bocht later belandden we op onverharde weg, om er zo het knooppunt 328 aan te treffen op een kruising van veldwegen. We gingen er rechtsaf om vervolgens een kleine waterloop te overschreiden en een tijdje te wandelen langsheen de rand van een bosje. Smalle wandelpaden verliepen een tijdje evenwijdig met een traag stromend waterloopje. Na de doortocht van dit mooie stukje natuur, mondde het pad uit ter hoogte van de N747, de Ekselbaan, aan het knooppunt 245.

Gelukkig dienden we deze drukke weg slechts over korte afstand naar links te bewandelen, via een afgescheiden grasstrook tot we naar links de eerstvolgende weg konden ingaan, de Eikelbosstraat. We stapten voorbij een rechts gelegen waterzuiveringsstation, waarna er net voorbij de verharding ophield en we op een brede veldweg terecht kwamen, die leidde naar wat bos. We bemerkten een infobord dat we ons inmiddels bevonden in de Dommelvallei, een natuurgebied in wording. Na een haakse bocht naar rechts kwamen we uit in een bocht van de Hoksentstraat, doch in plaats van de openbare weg te betreden, gingen we in de bocht haaks linksaf en wandelden verder het bos in. We stapten even later doorheen een gebied van hoog opgeschoten grassen en dit op smalle kronkelende paadjes, waarvan er enkele gedeeltelijk onder water stonden. Maar het moet gezegd, hier konden we tenvolle genieten van het stralende zonnetje en stukjes bos en graspercelen afwisselen. Tenslotte kwamen we opnieuw op asfalt terecht in de Hoksentstraat, ter hoogte van het knooppunt 244, om net voorbij een grote boerderij haaks rechtsaf te gaan op een veldweg, die leidde naar een ander gedeelte van de Hoksentstaat, een paar honderd meter verder. Daar gingen we linksaf in deze straat, om kort nadien aan het eerste kruispunt verder de Hoksentsstraat naar rechts in te wandelen.

Voor ons openbaarde zich een smalle kaarsrechte asfaltweg tussen de velden. Hier voelden we pas echt de warmte van de zon, daar we geen enkele beschutting hadden, doch de uitgestrektheid van de akkers was des te beter te aanschouwen. Op het einde van het rechte stuk en in een haakse bocht naar rechts, verlieten we de weg naar links via een breed graspad, evenwijdig aan de afsluiting van een paardenweide ernaast. Op die manier bereikten we het knooppunt 240, gesitueerd aan de Hoksentkapel of anders gezegd de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, een van de oudste kapellen van Limburg. We vonden er een mooie picknicktafel in de zon en namen dan ook van de gelegenheid gebruik om er omstreeks 11:15 uur te genieten van een broodje, alsook er een korte rustpauze in te lassen. Na een wat langere rust- en lunchpauze, wandelden we verder rechtdoor op de brede grasweg, om wat verder via een haakse bocht naar links te vervolgen tot we opnieuw op de openbare weg uitkwamen, terug in de Hoksentstraat, meteen knooppunt 242. Ditmaal stapten we verder de Hoksentstraat in naar rechts tot aan een kruispunt waar meerdere wegen samen kwamen.

Even voordien, bij het bereiken van het kruispunt met de Kruisstraat, informeerden we bij lokale bewoners naar een horecazaak. We werden verwezen naar een eindje verder in de Kuisstraat, waar café ’t Terrasje zou gevestigd zijn, zowat 300 m verder. Jammer genoeg, bij aankomst gesloten wegens privé aangelegenheid. Dan maar terug naar de Hoksentstraat om er even verder te kiezen voor de links gelegen Schansdijkstraat. Net alvorens de oude spoorweg te bereiken, vonden we het knooppunt 241, om er links een veldweg te kiezen, welke zou verlopen doorheen het Natuurreservaat Dommel. Ook ditmaal een schitterend natuurgebied, dat op het einde uitmondde op de Kenensdijk, om er linksaf te draaien. Dit smalle landelijke wegje volgend, ging het wat verder op het kruispunt met Blijlever naar rechts. Over langere afstand zouden we nu dit landelijke wegje volgen, tot we ter hoogte van een groepje woningen, links een veldweg konden ingaan. Even voordien ging het onder een hoogspanningslijn door, wat een bijzondere foto opleverde. De veldweg bracht ons tot aan het knooppunt 246, aan de oever van een kronkelend riviertje, waarvan we de oever naar rechts volgden. We zouden wat verder het knooppunt 314 moeten aantreffen, doch wellicht was een bordje verborgen of verwijderd, waardoor we tenslotte knooppunt 315 aantroffen. We waren dus even op het verkeerde pad geraakt.

Na een blik op onze wandelkaart van Bosland, konden we vrij vlug vaststellen dat we ons bevonden in de Molhemstraat. We gingen er rechtsaf op zoek naar het knooppunt 316, wat ons terug op het juiste traject zou brengen. Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we links aan in de Molhemstraat om dan links een mooie dreef te kiezen, de Kwikstraat. Op deze splitsing troffen we een zitbank aan ter hoogte van een reproductie van de Toren van Babel. We namen er dan ook even de tijd een hapje te eten. In de Kwikstraat, een veldweg trouwens, kwamen we even later op een kruising van bospaden, ter hoogte van het knooppunt 316. Daar zouden we normaal links dienen te kiezen voor de terugweg naar Kleine-Brogel, doch gelet op de nabijheid van het centrum van Peer, gingen we rechtsaf op weg naar knooppunt 308, ter hoogte van de kerk van Peer. We stapten wat verder, kwamen het bos uit in de Schommelstraat, om er rechtsaf te gaan en zo de drukke Industrieweg te betreden. Een paar meter naar rechts konden we aan de overzijde via een brug de N73, de Noordweg oversteken. Via vervolgens de Rustoordlaan, ging het in dalende lijn naar de Steenweg Wijchmaal om daar links te kiezen en zo de Sint-Trudokerk van Peer aan te treffen. Het was ondertussen 14:00 uur geworden, tijd voor een kopje koffie tegenover de kerk in Volkscafé De Wijzers. We hadden ondertussen het knooppunt 308 aangetroffen.

Na deze laatste wandelpauze gingen we opnieuw op pad, dezelfde weg als voorheen, terug naar het knooppunt 316. Eenmaal daar opnieuw aangekomen wandelden we nagenoeg rechtdoor, doorheen het bos, om aan de rand daarvan het knooppunt 390 aan te treffen, op een kruising van bospaden. We gingen haaks rechtsaf om een paar honderd meter verder een dwars gelegen veldweg naar links in te gaan. We hielden steeds dezelfde richting aan en wandelden het knooppunt 321 voorbij tussen de akkers. Vrij vlug reeds vonden we het volgende knooppunt aan de rand van een bosje, met name 322, om er rechts het bos in te gaan. We kwamen nu langs de grafheuvels van Molhem, welke zich bevinden in de nabijheid van de Dommel. Voorbij deze grafheuvels tenslotte kwamen we op een kruising van meerdere boswegen, tevens knooppunt 323. Een breed grindpad door het bos leidde naar knooppunt 326, om er links te draaien en langs de bosrand verder te gaan. In het bos dwarsten we vervolgens de Molhemstraat en eindigden wat later aan knooppunt 325. Het was ondertussen duidelijk dat deze knooppunten zich in elkaars nabijheid bevonden. Andermaal gingen we rechtsaf en stapten een tijdje door het natuurreservaat Tweeshoors. Zo bereikten we na alweer een mooi stukje natuur het knooppunt 327 aan de Molhemstraat. Waar hebben we die naam nog gehoord. Een bocht rechts-links later bevonden we ons reeds in de Gijzenstraat. Adieu bossen en natuur dus.

De Gijzenstraat bracht ons zowat opnieuw in de bewoonde wereld en liet toe opnieuw het knooppunt 329 aan te treffen, zowat een van de eerste knooppunten die we ’s ochtends waren voorbij gewandeld. We volgden nu in omgekeerde richting een stukje van de heenweg, met name via de Schansstraat naar de Ekselsebaan en vervolgens aan de overzijde door de Burgemeester Voetslaan naar de kerk van Kleine-Brogel. Het einde van een eerste en vooral aangename kennismaking met Bosland. We sloten deze zonnige tocht af na 25106 stappen, goed voor alweer 19,080 km. Alvorens de terugreis aan te vangen, namen we omstreeks 16:45 uur nog even de tijd voor het nuttigen van een frisse cola op het buitenterras van het Run Inn fiets- & biercafé aan de parking tegenover de kerk.”

125: Kleine-Brogel, Zondag 08 november 2009, 19,7 km. (2469,473 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd destijds als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zondag – Dimanche 08/11/2009, 3990 Kleine-Brogel (Limburg) – 10^de Sint-Elooitocht – 4-7-9-12-15-24-30 km. WSV 10 W TAC. Start: Vliegbasis Kleine-Brogel.’ Na onze thuiskomst, werd nog dezelfde avond een relaas geschreven, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:16 uur.

“Deze ochtend ging het nog voor dageraad richting Kleine-Brogel (Peer). Voor ons niet meteen om de hoek, maar toch hopelijk de moeite waard, deze verre verplaatsing te maken. Afspraak voor deze wandeling was de Vliegbasis zelf, meer bepaald de Mess All Ranks, waar kon worden ingeschreven voor de 10^de Sint-Elooitocht. De organisatie voor deze wandeling was in handen van de WSV 10 W TAC, de 10^de Tactische Wing van de Luchtmacht dus. We vonden een ruime parking ter hoogte van de basis en konden ons even opwarmen aan een koffie in de Mess. Buiten voelde het reeds winters aan, met een temperatuur van amper 3° C. We konden kiezen voor een wandeling van 4, 8, 12, 20 of 28 km. Na het bekijken van het omloopplan, kozen we voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 19,7 km. Het eerste gedeelte van de wandeling betrof een stuk parcours van 6,5 km. We vertrokken vanuit de Mess en mochten over een kleine afstand over het militair domein van de basis wandelen, zij het onder het toeziend oog van enkele militairen, belast met bewaking. We volgden binnen het kwartier de omheining, om wat verderop via een achterhek, het domein te verlaten en ons te begeven in een lange zanderige dreef.

We kregen hier de aanduiding dat we ons bevonden op het Breugel Ruiterpad. Na over korte afstand enkele landerijen te hebben aanschouwd, die wit lagen omwille van de bevroren dauw, konden we een eerste maal kennismaken met het aanpalende bosgebied. We kregen een opeenvolging van mooie bosdreven, waar het vooral aangenaam wandelen was omwille van de zachte zanderige ondergrond. Bovendien lag de bodem bedekt met ontelbare afgevallen bladeren, waarvan de kleurschakeringen niet langer te tellen waren. Grote zwammen konden we ontdekken in de bermen en af en toe zagen we in de verte enkele jonge reeën, de velden dwarsen. De dreven doorheen dit bos volgden elkaar op, de ene al wat donkerder dan de andere, sommige doornat zelfs door de nachtelijke dauwdruppels. Tussen de open velden hingen nog mistflarden, die slechts traag verdwenen. Af en toe voelde het zelfs koud aan. Bijna het volledige eerste gedeelte van deze tocht verliep door bosgebied, dat slechts zelden werd onderbroken, door een stukje akkerland. Uiteindelijk bereikten we na ruim meer dan een uur de rand van het bos en kwamen we terecht op een smalle asfaltweg. Deze weg leidde ons om de hoek naar het lokaal ‘Guldekaemer’ van de Sint Sebastiaan schuttersgilde te Grote-Brogel (Peer).

Het was ons zowaar gelukt het eerste deel van het parcours af te leggen, zonder ook maar één auto te hebben bemerkt. Het lukt niet altijd tegenwoordig. Hier in deze verwarmde zaal, zouden we later op de dag nog eens langskomen voor een tweede controle. Na een warme koffie en een hapje voor onderweg, vertrokken we opnieuw voor het tweede gedeelte van deze tocht. Er wachtte ons nu een lus van 8,1 km. We kregen vooreerst een klein stukje openbare weg voor de voeten geschoven, waar we de aanduidingen vonden van verschillende routes en paden. De Landbouwroute van Peer, het Breugel Ruiterpad, het Equidroom en tot slot het Boerenpad, zijnde een plaatselijke landbouwwandelroute. Wat verderop volgde een splitsing, waar we voor onze wandelafstand, een eerste maal rechtdoor dienden te gaan. Amper honderd meter verder, sloegen we een links gelegen veldweg in en die leidde ons in de richting van een prachtig bosgebied. Opnieuw volgden diverse dreven, paden en wandelwegen elkaar op. Op een informatiebord in het bos, vonden we de uitleg over de diverse ruiterpaden die alhier in de omgeving waren aangelegd, alsook de diverse knooppunten ter zake. Ook werd info weergegeven met betrekking tot gelegenheden waar men de paarden kon verzorgen.

Het hoeft hier zeker niet te worden vermeld, dat we vandaag menig ruiter en menner onderweg hebben ontmoet. De wandeling van vandaag volgde immers ook in grote lijnen het traject van deze ruiterpaden. Degelijk aangelegd en goed onderhouden, dat kunnen we wel zeggen. Halverwege het tweede gedeelte van de wandeling, kregen we een stukje asfalt te verwerken, waar we een kort eindje de Sezoensroute volgden. Algauw echter trokken we opnieuw verder tussen de velden en door de bossen. We naderden stilaan opnieuw de rand van het militair domein en wandelden even langsheen de start- en landingsbanen. Vliegtuigen hebben we jammer genoeg niet gezien, wel de aanpalende maïsvelden, waar de landingsbakens stonden opgesteld. Even voorbij dit punt, ging het opnieuw in de richting van de ‘Guldekaemer’, waar een tweede controle van de dag volgde. Het derde en laatste gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,1 km, bracht ons vooreerst via de Landbouwroute Peer, tot aan de splitsing, die we eerder op de dag hadden gezien. Hier gekomen dienden we dit keer rechts te nemen en daarbij volgden we onmiddellijk opnieuw het Breugel Ruiterpad.

Na alweer een mooie dreef te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw terecht op de openbare weg. Hier zaten we op de Landbouwfietsroute van Peer. Er volgden nu afwisselend enkele stukjes asfaltweg en enkele veldwegen, die ons stilaan terug lieten wandelen in de richting van de ingang van de Vliegbasis. Onderweg nog enkele paarden met menner en voorzien van de aangepaste wagens. De wandeling liep jammer genoeg naar zijn eindpunt. Het laatste stukje konden we echt genieten van de najaarszon, die haar best deed om een aangename temperatuur te verschaffen. Wat een fel contrast tijdens het begin van de wandeling, toen het vriespunt niet veraf was geweest. Naarmate we het domein naderden, werd het ook wat drukker op de wandelwegen, vermits alle afstanden hier uiteindelijk samen kwamen. Het ging vervolgens terug naar de plaats van vertrek, waar we een volle Mess aantroffen. Toen we terug huiswaarts gingen, konden we vaststellen dat om 13 uur, reeds 1288 wandelaars hadden deelgenomen. Er kon echter nog worden gestart tot 15 uur en er kwamen nog steeds nieuwe wandelaars zich aanmelden. Vandaag hebben we kunnen genieten van een aangename, vooral verzorgde wandeling, met vooral veel aandacht voor de natuur en de prachtige omgeving.”

Ook in onze wandelboekjes noteerden wij kort na afloop enkele eerste indrukken. Ziehier wat toen werd onthouden. ‘K: Wandeling met vertrek op de vliegbasis. Veel bos en rustige natuur. Zonnig maar koud. J: Wandeling van op de vliegbasis in Kleine-Brogel, doorheen de bossen in de omgeving. Even over het grondgebied van Grote-Brogel voor rust in de Schuttersgilde.’