Het relaas van de belevenissen en
bezienswaardigheden, tijdens een wandeling uit de Dagstappergids
Oost-Vlaanderen, met start op het dorpsplein van Kwaremont. Een wandeling,
gedeeltelijk langsheen het traject van de GR5A Zuid.
“Op zondag 03 maart 2013, begaven we ons naar
het Oost-Vlaamse Kwaremont, teneinde aldaar het parcours te volgen van een
wandeling, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Er kon worden
gekozen uit een afstand van 20,1 km, of via een verkorting herleid tot 17,7 km.
We opteerden voor de kortste afstand, gelet op de aard van het terrein. De
wandeling verkreeg als titel: ‘In de heuvelzone met uitzicht op de
Scheldevallei’. Plaats van vertrek was gesitueerd op het dorpsplein van
Kwaremont. Bij onze aankomst aldaar dienden we genoegen te nemen met vrij veel
bewolking. Na een hapje konden we op weg. We gingen van start ter hoogte van de
dorpskerk van Kwaremont, gebouwd op de top van de Oude Kwaremont en volgden
vrijwel onmiddellijk het parcours van de Panorama wandelroute. Even verder
verlieten we de openbare weg en vervolgden onze wandeling via veldwegen. De
eerste panorama’s kwamen te voorschijn. Op die manier kwamen we ter hoogte van
de voet van de Patersberg, welke echter niet werd beklommen via de kasseien.
We sloegen voor de Patersberg een rechts
gelegen weidepad in, dat ons echter ook snel aan hoogte liet winnen. Gekomen
ter hoogte van een kruispunt, voorzien van een kapel, verlieten we voorlopig de
Panorama wandelroute. Inmiddels volgden we nu het trajecct van de Streek-GR
Vlaamse Ardennen, aangegeven door de bekende kleuren geel en rood. We gingen
aldaar rechtdoor via een dalende holle weg en staken beneden de Beiaardbeek
over. De hellingen volgden elkaar op in snel tempo. Voortdurend veranderde de
aard van het pad. Uiteindelijk bereikten we na alweer een flink stuk klimwerk
de Hotond (157 m) en de daarbij horende molen, ‘den Hotón’. Jammer genoeg, op
het moment van onze passage, werd de molen gerestaureerd en was dus omgeven
door stellingen, voorzien van zeildoek. We konden dus weinig van het gebouw
zien. Ter hoogte van de molen, staken we de drukke weg over, om aan de
overzijde de Riekestraat in te gaan. Vrijwel dadelijk sterk dalend. Even verder
bemerkten we dan ook de eerste rood-witte markeringen van de GR5A, welke we nu
zouden volgen tot zowat halverwege het Kluisbos.
Het parcours van het Groteroutepad volgend,
bereikten we even later de drukke N36, welke we dwarsten. We bemerkten onderweg
alweer een mooie kapel, alwaar we een rechts gelegen veldweg opgingen, de
Zomerij. Nog steeds afwisselend klimmend en dalend wandelden we voorbij een
groot wit kruis, waar een rustbank was geplaatst. Een ideale kans om er even te
verpozen, maar vooral te genieten van de weidse omgeving. Na deze korte
adempauze gingen we opnieuw op pad. We wandelden een tijdje langsheen de rand
van een stukje bos, om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van het café
‘d’Oude Hoeve’. Even voordien reeds denkend aan een consumptie aldaar, stonden
we voor een gesloten herberg, wegens te koop. Dan maar verder via de links
gelegen Drogenbroodstraat, alwaar we reeds aanwijzingen bemerkten van de ‘Vierschaar’.
We kwamen later ter hoogte van de Knoktestraat om daar linksaf te slaan en
vervolgens het Kluisbos te betreden. We verkregen een korte periode zicht op
Wallonië, doch nadien was het tenvolle genieten van een begroeid bos. We
wandelden zowat op de heuvelkam en bereikten zodoende de afspanning ‘De
Vierschaar’. Een wandelboom verschafte nadere uitleg over het reeds gevolgde
parcours van de GR5A.
Daar we hadden gekozen bij het begin van de
wandeling, voor de kortere afstand, verlieten we hier het traject van de GR en
gingen naast de Vierschaar een mooie bosweg in, de Pensemontstraat. Eenmaal
doorheen het Kluisbos, troffen we er dan ook een zitbank aan en konden er
genieten van het lager gelegen landschap. De zitbank was voorzien van een
toepasselijke spreuk: ‘Daar aan de overkant, het weidse Waalse land’. Na een
verdiende rustpauze ging de tocht verder doorheen de Hoogstadstraat, om aldaar
een links gelegen tegelpad op te gaan. Na heel wat bochten en uiteraard nog een
stevige beklimming, mondde dit pad uit ter hoogte van alweer de N36. Aan de
overzijde van deze drukke weg, bereikten we na een vermoeiende tocht opnieuw
het dorpsplein van Kwaremont.”