218: Cassel, Zondag 23 januari 2011, 18,7 km. (4408,816 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 23/1/2011 – 59670 Cassel (Frankrijk), Cassel, dak van Vlaanderen, 6-12-18-25-33 km. Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Start: Feestzaal school Sainte Marie des Monts. Bepijlde wandeling rond en om Cassel. Genieten van het heuvelachtig parcours. Parcours 6-12 km met weinig hoogteverschil.’ Na afloop wachtte ons nog een lange rit huiswaarts, waardoor het relaas met betrekking tot de belevenissen onderweg, pas eerst werd geschreven op maandag, 24 januari 2011, omstreeks 11:31 uur.

“Cassel, Dak van Vlaanderen, onder deze benaming werd vandaag een wandeling georganiseerd in de gelijknamige Noord-Franse plaats, door de wandelclub Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Dit betekende deze ochtend dan ook een lange autorit richting Cassel, een rit in de regen dan nog wel. Naarmate we deze plaats naderden kregen we ook enigszins af te rekenen met mist, waardoor de startplaats zich als het ware bevond in de laag hangende wolken. Toch vonden we zonder moeite het college waar de tocht van start ging, aangezien reeds op meer dan 10 km er vandaan, de nodige marspijlen waren aangebracht. Op de parking dan ook uiteraard veel Belgische nummerplaten. In de startzaal werden we goed onthaald en konden dan ook genieten van verse koffie en een hapje voor onderweg. Buiten werd reeds warme beenhesp bereid voor de hongerige deelnemers. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 13, 18, 25 of 33 km, waarbij de twee kortste afstanden een vlakke en panoramische variant kenden. Gelet op de aangekondigde terreingesteldheid, hielden we het vandaag bij de 18 km, met een werkelijke afstand van 18,7 km. Onderweg zouden we voorzien worden van het nodige op twee rustposten. Voldoende beschermd tegen de regen, konden we even later op weg.

We verlieten het domein van het college en wandelden langsheen de kleine Mariagrot, welke op het domein stond opgesteld. Het ging richting openbare weg en daar konden we beginnen met het beklimmen van de 176 m hoge helling, richting Cassel. Enkele bochten later bereikten we het grensbord van de agglomeratie. Een panoramisch zicht op de omgeving konden we voorlopig even vergeten, aangezien alles was gehuld in een mist en het bovendien regende. Bijgevolg was het zicht beperkt en konden we van de lager gelegen omgeving zo goed als niets zien. We bereikten even later de eerste huizen van Cassel en begaven ons richting centrum. Op het eerste pleintje aangekomen, ging het echter steil naar beneden via een links gelegen pad. Even dienden we hier voorzichtig te zijn, omwille van de gladheid van dit asfaltpaadje. We bereikten de lager gelegen weg en daalden zo verder af, richting Oudezeele. Ondertussen hadden zich reeds de wandelaars aan de 5 km afgesplitst.

Even voorbij de kapel Notre Dame de la Paix, ging het schuin rechts verder richting Oudezeele, waarbij we korte tijd later reeds het grondgebied van Hardifort betraden. Zo volgden we een landelijke weg en bevonden we ons op het Circuit du Mont Sacré. (Heilige Heuvelroute). De weg die we voortaan volgden, kronkelde zich doorheen het landschap, waarbij we de nodige hoogteverschillen dienden te overbruggen. Voorlopig nog in de regen, konden we in de verte zien dat beterschap zich aankondigde. De mist leek op te trekken en de wolken werden wat helderder. Korte tijd later hield het even op met regenen. Via een rechts gelegen veldweg, sloten zich een drietal routes aan op de weg die we volgden: het Circuit des Reuzens, Le Sentier des Recollets en Autour du Castellum. Naarmate we vorderden, kregen we meer zicht op de omgeving en vooral het heuvelachtige karakter ervan. Onderweg langsheen de kapel Saint Roch en wat verderop zowaar Oude Herberge de Pelgrim. Achterop nog steeds Cassel gehuld in de wolken. Na lange tijd de kronkelende weg te hebben gevolgd, ging het plots haaks rechtsaf, richting het gehucht Ryveld. Een vijftiental minuten later bereikten we aldaar na 6,3 km de Ecole Communale du Ryveld, alwaar we een eerste controle hadden. Tijd om een hapje te eten en vooral de warme chocomelk te proeven. Het was ondertussen gestopt met regenen, dus konden we wat regenkledij opbergen.

Na de controle vervolgden we onze weg, langsheen een andere kronkelende landelijke weg. Korte tijd na ons vertrek, bevonden we ons al op het grondgebied van Steenvoorde. We volgden hierbij het parcours van de wandelroute Vers le Ryveld. We kwamen alweer langsheen enkele kleine kapelletjes, doch opvallend echter was de aanwezigheid van een aantal molens. In de onmiddellijke omgeving zagen we er voorlopig reeds een drietal, later zouden we nog een vierde exemplaar ontdekken. Of het iets te maken had met de Chemin du Groene Straete, die we volgden, laten we even terzijde. Naarmate we verder wandelden richting kerk van Steenvoorde, kwamen de molens een voor een wat naderbij, zodat we toch min of meer foto’s van kortbij konden nemen. Jammer genoeg zou geen enkele van de molens van dichtbij worden gezien. Telkens veranderde het parcours van richting, zodat we er alweer van weg wandelden. Toen we Steenvoorde heel dicht waren genaderd, ging het opnieuw haaks rechtsaf, ditmaal richting Terdeghem. We kregen dan ook een kruispunt verder de scheiding tussen de beide gemeenten.

Aan de overkant van de weg betraden we Terdeghem en dit ter hoogte van een enorm kruisbeeld. De straat luisterde dan ook naar de naam Chemin du Christ. Deze volgende landelijke weg, kronkelde opnieuw doorheen het golvende landschap en leidde ons stilaan richting centrum van Terdeghem. De plaatselijke kerktoren zagen we even later van achter een heuvelrug verschijnen. Juist alvorens dit dorp te betreden, vonden we onze tweede en laatste controlepost ter hoogte van het lokaal van een schuttersgilde. We waren reeds 11,9 km op weg en konden voorlopig even verpozen in het kleine lokaaltje van de vereniging. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 6,8 km tot aan de eindcontrole. Spijtig genoeg dienden we bij het verlaten van de controle opnieuw regenkledij aan te trekken. Na het verlaten van de controle, ging het onmiddellijk in de richting van het centrum van Terdeghem. We wandelden langsheen enkele unieke oude huizen en vervolgens omheen de kerk. Een bezoek aan de plaatselijke begraafplaats konden we niet laten liggen, aangezien zich ook aldaar enkele graven bevonden van oorlogsslachtoffers.

Nadien verlieten we deze kleine gemeente en kwamen algauw terecht op een modderige veldweg. We konden het verloop ervan goed aanschouwen en dat beloofde niet veel goeds. We zagen voor ons een lange klim, richting beboste flanken van de heuvel waarop Cassel was gevestigd. We zaten opnieuw op een fietsroute, ditmaal de Mont Cassel Mont des Récollets. Naarmate de klim naar Cassel vorderde, openbaarden zich steeds meer prachtige uitzichten over de omgeving. We kregen ook de aanduiding dat we de GR128 volgden, richting Cassel. Geruime tijd later bereikten we opnieuw de openbare weg en volgden ditmaal de brede kasseiweg, richting centrum van Cassel. Via enkele steile verkortingen, bereikten we even later de stedelijke begraafplaats, gehuld in de mist. Ook hier konden we even halt houden op deze militaire begraafplaats. Ondertussen was het opnieuw gestopt met regenen en konden we onze weg verder zetten doorheen het centrum van Cassel.

Het ging langsheen het Musée de Flandres op de grote markt en vervolgens via een klein steegje, langsheen enkele restanten van de voormalige omwalling van de stad. Een laatste omweg leidde ons nog langsheen een stevige kuitenbijter, waar we kennis konden maken de met LF39a Flandriensroute. Zo bereikten we uiteindelijk na 18,7 km opnieuw de startplaats. Moe maar toch enigszins voldaan, konden we nog even nakaarten over de wandeling. Bij het verlaten van Cassel konden we zien dat om 14 uur reeds meer dan 800 wandelaars waren van start gegaan. Met een programmabrochure voor het lopende jaar, konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, waarin ook enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Rustige goed verzorgde wandeling in Frans-Vlaanderen. Spijtig van het verregende decor, maar toch met mooie zichten. Tof zijn de Vlaamse namen die men hier overal vindt. Toarte Stroate: zegt genoeg. Voor herhaling vatbaar! J: Wandeling ingericht door Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde. Tocht vanuit Cassel doorheen de omgeving. Doortocht van de gemeente Terdeghem. Druilerig en regenachtig wandelweer. Een vermoeiende tocht omwille van de vele hoogteverschillen.’