Een wandeltocht welke in de
wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 28/11/2010
– 8370 Blankenberge (West-Vl.), 22ste Stormtocht, 6-12-21 km.
Internationale Tweedaagse Blankenberge V.Z.W. Start: Forum. Stadswandeling
langs Belle Epoque huizen gecombineerd met een frisse neus langs strand, duin
en jachthaven. Start en aankomst in de gezellige zaal Forum in de belangrijkste
winkelstraat van Blankenberge. Gratis Glühwein onderweg.’ Na afloop van deze
koude winterse wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een verhaal met
betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 21:04 uur.
“Vandaag was het een ideale dag
om een frisse neus te halen in de gezonde vrieslucht. We trokken deze ochtend
dan ook vol goede moed en bij een temperatuur van - 3,5 ° C naar Blankenberge
aan de Belgische kust. Aldaar werd door de vzw Internationale Tweedaagse
Blankenberge, de 22ste Stormtocht ingericht. De startplaats was
gelegen in zaal Forum, in de bekendste winkelstraat van Blankenberge, de
Kerkstraat. We parkeerden ons voertuig op de parking aan het station en hadden
nadien een kleine wandeling, als opwarming wel te verstaan, naar de startzaal.
Even later konden we daar terecht voor de inschrijving en nadien voor een hapje
en een warm drankje. Het parcours dat vandaag kon worden gekozen, bestond uit
een wandelafstand van 7, 12 of 18 km. We kozen voor de laatste afstand, met een
werkelijke lengte van 20,22 km. Onderweg hadden we de keuze uit vijf
controleposten, hetgeen bij deze koude temperaturen meer dan welkom zou zijn.
Na nog een sanitaire stop, trokken we alvast op weg voor deze Stormtocht.
Het eerste gedeelte leidde ons de
winkelstraat uit, om vervolgens via enkele binnenstraten en langsheen enkele
kunstwerken ons te laten kennismaken met enkele als monumenten geklasseerde
belle-epoque woningen. Op die manier bereikten we het golfterrein van
Blankenberge, dat vervolgens aansluiting gaf met de zeedijk. Zo vroeg op de
ochtend was er heel weinig beweging in de stad en dat gaf een wel heel speciaal
gevoel. Eenmaal de zeedijk bereikt, ging het linksaf, richting vuurtoren.
Ondertussen konden we genieten van de aanblik van een deels ondergesneeuwd
strand, wat je nu ook niet elke dag kan zien. Voorbij de vuurtoren, bewandelden
we vervolgens het Oosterstaketsel, waar we op het einde een eerste controle
hadden in de gelijknamige brasserie. Hier konden we na 1,83 km een eerste maal
beroep doen op een warme chocomelk om terug op temperatuur te komen. Na deze
eerste halte, ging het terug via het Oosterstaketsel in de richting van de
nabijgelegen jachthaven.
Ook hier nog weinig bootverkeer,
gelet op de koude weersomstandigheden. We wandelden vervolgens omheen de gehele
jachthaven, hierbij de A. Wittewrongel wandeling volgend. Halverwege deze tocht
langsheen de jachthaven, splitsten zich de deelnemers aan de 6 km af naar
links. Wij vervolgden onze weg, opnieuw langsheen enkele kunstwerken en
ondertussen kijkend naar de talrijke jachten welke lagen aangemeerd. Aan de
andere kant van de jachthaven, splitsten zich ook de wandelaars aan de 12 km af
naar links. De langste afstand hield aldaar rechtdoor aan en op die manier
betraden we het strand. Een restant van een voormalige bunker scheen ons te
verwelkomen op het bevroren zand. Af en toe leek het alsof we op een betonweg
wandelden. We hielden op het strand links aan en trokken op die manier naar het
verder gelegen Wenduine. Ook ditmaal, tijdens de lange wandeling langsheen de
branding, kregen we een merkwaardig zicht op ondergesneeuwde duinen, waarbij
het duinengras ditmaal schitterende in het zonlicht. Ontelbare hengelaars
stonden aan de branding hun favoriete hobby te beleven.
Eenmaal het strand van Wenduine
bereikt, wandelden we vervolgens een kort stukje over de zeedijk. Even later
ging het haaks linksaf en kregen we een stel trappen te verwerken, om op die
manier te klimmen tot aan de kiosk welke zich bevindt op het topje van de
duinen. Hier kregen we een schitterend uitzicht over de omliggende omgeving en
over het strand in zijn geheel. We daalden vervolgens af via een geasfalteerd
wegje, hierbij het Duinbossen wandelpad volgend. Zo ging het stilaan in de
richting van de volgende controlepost, welke we bereikten na 5,85 km te hebben
gewandeld. Onze tweede rustpauze van de dag vond plaats in Chalet Westhinder,
gelegen langsheen het strand. In het chalet namen we even de tijd voor een
hapje en een warm drankje. Dat het buiten koud was, dat hadden we ondertussen
al voldoende ervaren. Het volgende gedeelte van de wandeling bedroeg slechts 2,09
km en stuurde ons vooreerst in de richting van de Kustbaan en de kusttram.
Beide hindernissen werden veilig gedwarst, waarna we aan de overzijde van de
weg verdwenen in het Duinbos van Wenduine.
Hier konden we met gemak een smal
asfaltpaadje volgen tussen af en toe besneeuwde, maar helaas reeds omgevallen
bomen. Altijd mooi om naar te kijken. Het pad kronkelde zich tussen de bomen en
af en toe was het even opletten, vooral wanneer stroken aan de beurt kwamen
welke geen zonlicht verkregen. Op het ijs was het dan even voorzichtig stappen
om erger te voorkomen. Eenmaal het Duinbos achter de rug, bereikten we de
drukke kustbaan, alwaar we een stukje het traject volgden van de LF1b Kust
Fietsroute en van de Permekeroute. Korte tijd later, bereikten we de molen van
Wenduine, altijd goed voor een paar mooie foto’s onderweg. Voorbij de molen
ging het rechtsaf, via een klein buurtparkje, waar we enkele geiten zagen
zoeken naar voedsel. Via enkele woonstraten, bereikten we wat later een
binnenplein, waar we in het café De Beurs, nog even toe waren aan een kopje
warme koffie. Na dit zoveelste intermezzo, dienden we stilaan te gaan denken
aan de terugweg. Het wandelgedeelte dat we nu zouden aanvangen bedroeg 6,15 km
en zou ons terug leiden naar Blankenberge.
Het ging terug in de richting van
de kustbaan en kusttram, waar we meteen een schelpenpad kregen aangeboden, dat
evenwijdig verliep aan deze beide verkeersaders. We wandelden hier enigszins
hoger dan de rijbaan en kregen op die manier een weids zicht over het hinterland.
Ook hier ondergesneeuwde akkers en weilanden, welke af en toe lagen te blinken
in het zonlicht. Het pad dat we volgden, kronkelde zich verder langsheen de
kustweg en bevatte ook tal van niveauverschillen. Zo diende af en toe een
beetje te worden geklommen. Heel in de verte waren de flatgebouwen en de kerk
van Blankenberge reeds waar te nemen. Na geruime tijd het duinenpad te hebben
gevolgd, dienden we rechts een stel trappen af te dalen en vervolgens de
tramlijn en de kustbaan te dwarsen. Op die manier bereikten we de erachter
gelegen gemeente Harendijke (De Haan). Weinig verder bereikten we terug het
grondgebied van Blankenberge. Via een woonstraat ging het vervolgens richting
Blankenbergse Vaart, waar we opnieuw rechtsaf gingen en het verloop van deze
waterloop volgden.
Het water vloeide er aan hoge
snelheid richting zee. Om de hoek bereikten we vervolgens een verkaveling,
alwaar we het traject volgden van de Genteleroute, een fietsomloop van 33 km.
Via diverse kasseiweggetjes binnen deze verkaveling, bereikten we wat later een
volgende rustpost, gelegen in de Jeugdherberg De Wullok. Hier werden we alvast
voorzien van gratis glühwein en dat smaakte naar behoren. Jammer genoeg zat
deze te kleine ruimte overvol wandelaars en dat was toch wel een klein
minpuntje tijdens deze overigens tot nu toe prachtige wandeling. In deze
Jeugdherberg immers kwamen opnieuw alle afstanden samen, wat meteen zorgde voor
een drukte van jewelste. We zijn er dan ook niet lang blijven talmen, maar
vervolgden onze wandeltocht. Een kort stukje wandelweg zou ons vervolgens
brengen tot aan het domein Floreal. Dit stukje parcours verliep hoofdzakelijk
langs geplaveide verbindingswegjes binnen een woonwijk. Na een korte halte
aldaar, ging het terug richting startzaal. Beide laatste stukjes wandelweg
hadden respectievelijk een lengte van 2,26 en 2,04 km. Toen we het domein
Floreal verlieten, ging het opnieuw de drukke weg over, richting zeedijk van
Blankenberge.
Het laatste gedeelte ging langs
tal van horecazaken, gelegen op de dijk, waarna we uiteindelijk via de bekende
trappen ter hoogte van de Kerkstraat, uitzicht kregen op de aankomststreep. Ook
daar wachtte ons een volle zaal met wandelaars welke wachtten op de bus, de
trein, of gewoon nog even de tijd namen om na te praten over de tocht van
vandaag. We namen ook nog even een korte pauze om iets te nuttigen, waarna het
stilaan huiswaarts ging. Bij het afsluiten van de inschrijvingen was men
gekomen tot een totaal van 1613 wandelaars. Gelet op de vriestemperaturen, een
niet onaardig getal. Uiteindelijk konden we vandaag genieten van zon en zee,
zij het in andere omstandigheden dan we gewoon zijn te doen. Een bevroren
strand en ondergesneeuwde duinen, je ervaart het niet elke dag. Nu genieten we
thuis nog even na bij het bekijken van de foto’s, en dat terwijl de oortjes
stilaan beginnen gloeien...”
We eindigen dit wandelverhaal,
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin, kort na
afloop van de tocht, enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K: Blankenberge
in de winter. Zonnig, koud op een bevroren strand. De sneeuwkristallen gaven
een mooi decor aan de duinen. Heel aparte kijk op de zee. J: Wandeling met
start in Blankenberge en langs het strand naar Wenduine. Een tocht door
ondergesneeuwde duinen en over een bevroren strand. Een stukje hinterland en
tenslotte een stukje Zeedijk en binnenstad. Koude winterse (storm) tocht.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten