175: Moen, Zondag 13 juni 2010, 22,4 km. (3495,928 km.)

Een tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 13/6/2010 – 8552 Moen (West-Vlaanderen), 19^de Moense Gordel, 5-10-15-22-30 km. VZW Moense Gordel. Start: Par. Centrum TAP. Aan de poort van de Vlaamse Ardennen, langs het kanaal Kortrijk-Bossuit dat aansluit op de prachtige Scheldevallei. Sterk variërend parcours met mooie panorama’s. Gratis versnaperingen.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeling, schreven we nog dezelfde avond een relaas, met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:15 uur.

“Nadat we deze ochtend om acht uur, ons hadden aangeboden aan het stembureau, konden we even later toch nog proberen om deze zondag op een aangename manier door te brengen. We hadden dan ook reeds voorheen Moen uitgekozen als reisbestemming. In deze deelgemeente van Zwevegem, vond vandaag de 19^de Moense Gordel plaats, een wandeltocht ingericht door de plaatselijke vzw Moense Gordel. Omwille van de kiesverrichtingen begon onze wandeldag dan ook iets later dan gepland. Toen we even na negen uur Moen hadden bereikt, vonden we voldoende parkeerplaats op de parking van het nabijgelegen sportcomplex. Op korte wandelafstand vonden we later de startzaal, gesitueerd in het Parochiecentrum. De opkomst was nog eerder aan de lage kant, gelet op het feit dat nog veel wandelaars hun burgerplichten dienden te vervullen. Terwijl we een hapje en een koffie nuttigden, begonnen de deelnemers stilaan de startzaal te vullen. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 10, 15, 18 of 22 km. Wij kozen de wandeling van 22 km, met een werkelijke afstand van 22,4 km.

Op het moment dat we van start gingen, vertrokken ook een aantal wielertoeristen, aangezien de Moense Gordel tevens doorging als fietsgebeuren. Toch wel een beetje druk aan de startplaats. Voorzien van een gratis versnapering, een pakje peperkoek en een appel voor elke deelnemer, was de dag goed begonnen. Na nog een laatste blik op het plannetje met het parcours, verlieten we de plaats van inschrijving. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg, luidens de verstrekte informatie 7,5 km. We wandelden door enkele aanpalende woonstraten de bebouwde kom van Moen uit. Het weer zag er goed uit, licht bewolkt en vooral een aangename wandeltemperatuur. Een licht hellende landelijke weg liet ons al vlug kennis maken met de weidse omgeving, waarbij onmiddellijk in de verte de eerste niveauverschillen in het terrein duidelijk werden. Unieke vergezichten zouden gedurende de rest van de wandeling hun opwachting maken. Terwijl we de rustige, kronkelende landelijke betonbaantjes volgden, bevonden we ons op een gedeelte van de Waterhoek route (een fietsomloop van 50 km). De roze pijlen van de organisatie leidden ons verder tot aan de eerste splitsing.

Aldaar vervolgden de deelnemers aan de 5 km hun weg rechtdoor, terwijl de andere wandelaars een rechts gelegen tegelpad opgingen. We konden er de rood-witte markeringen aantreffen van de GR5A, alsook de bordjes van de Orveyt Wandelroute. Zoals later zou blijken, betrof dit een wandeling van 7 km. Het tegelpad tussen het hoog opgeschoten gras, ging ook lichtjes bergop, in de richting van een stukje bos. Het einde van het pad mondde uit op een drukkere weg, die wij echter niet dienden te volgen, vermits we dadelijk terug links gingen en hierbij terecht kwamen in een klein parkje, voorzien van kleurige bloemen. Hier vonden we verdere info inzake de plaatselijke Orveyt Wandelroute. Via een klein sas, bereikten we de erachter gelegen voormalige spoorbedding. Een bordje met ‘Welkom op de Oude Spoorweg’, gaf ons nadere info inzake deze vroegere lijn Kortrijk-Ronse. Een traject dat in 1960 werd gesloten, wegens verbreding van het kanaal Kortrijk-Bossuit. We betraden een prachtig stukje natuurgebied. Een met gras begroeid pad, liet ons even verdwijnen tussen bomen en struiken en kreeg het uitzicht van een smal paadje. Algauw kregen we te maken met een kronkelend pad dat af en toe enkele hoogteverschillen aanbood. Het wegje zigzagde verder tussen de beplanting en af en toe dienden we ons te bukken voor laaghangende takken.

Andere wandelaars verdwenen uit het gezichtsveld. Het ging onder een brug door en wat verder maakten we kennis met enkele plankenvloeren, aangelegd ten behoeve van de wandelaars. Een typische frisse bosgeur prikkelde de reukorganen op deze vroege zondagochtend. Na deze aangename kennismaking met de voormalige spoorbedding, bereikten we opnieuw de openbare weg. Het ging nu richting kanaal Kortrijk-Bossuit, dat we in eerste instantie slechts vanuit de hoogte konden waarnemen, vermits we een weg volgden, hoger en naast het kanaal gelegen. Enkele zeldzame roeiers trokken de aandacht. Verderop sloegen we linksaf en staken de brug over het kanaal over. Ter hoogte van de brug vonden we de aanduiding van de Leie-Schelde route, eveneens een fietsomloop. Aan de overzijde van de brug betraden we dan weer de Driemolensroute B, een andere fietsomloop. Dit traject werd slechts over korte afstand gevolgd, aangezien we algauw aan de andere kant van het kanaal opnieuw ‘De Oude Spoorweg’ betraden. We kregen voor de tweede maal een prachtig stukje natuur voor de voeten geschoven, waar we volop konden van genieten.

Bij het bereiken van het andere uiteinde van dit stukje natuur, volgde een doortocht door het Domein Orveyt. Een trap gaf toegang tot deze prachtige wandelzone. Ook hier volgde aanvankelijk een met gras begroeid pad, waar we ook ditmaal konden genieten van de glooiende omgeving. Geurende bloemen en kwakende kikkers gaven de teneur aan van deze passage. Enkele grazende pony's schenen wat verder de wacht te houden bij een meetstation, dat een oogje liet vallen op de zuurtegraad van de neerslag. Een toevallige passant liet de beestjes genieten van wat tafelrestjes. Een aangenaam graspad liet ons langzaam maar zeker het domein verlaten. We bereikten een doodlopende waterloop, waar een antieke brug restte uit een vermoedelijk glorierijk verleden. Altijd een dankbaar onderwerp voor het maken van sfeerbeelden. Langsheen dit stukje waterloop verliep een gedeelte van de LF6 Vlaanderen Fietsroute, zoals bleek trouwens uit de talrijke wielerliefhebbers op de weg. Ter hoogte van het brugje sloegen we rechtsaf en betraden op die manier het Trimard Ruiterpad.

Enkele honderden meters verder bereikten we de Kraaibosstraat, alwaar in een hangaar een controle- en rustpost was ingericht. Gelet op het zachte weer, konden we op een terrasje buiten genieten van deze onderbreking. Na de eerste controle, volgde voor de deelnemers aan de 18 of 22 km, een plaatselijke lus van 7,5 km. Bij het verlaten van de controlepost, keerden we dus een eindje op onze stappen terug. We sloegen linksaf en volgden een stukje traject van de Bossenroute B. Een rustige landelijke weg, liet ons genieten van de ernaast groeiende graangewassen, waarbij sommige nog groen leken, terwijl andere reeds oker begonnen te kleuren. Wat verderop sloegen we linksaf en vonden er opnieuw de Schelde-Leie route. De weg ging vanaf daar gestaag de hoogte in, zodat we konden genieten van het weidse uitzicht van de omgeving. In de verte kon je tussen de gewassen menig wandelaar bemerken. Een iets verder gelegen aardeweg, rechts van de openbare weg, was ons volgende wandeldoel. Ook dit pad liet ons nog wat aan hoogte winnen, zodat de verder gelegen dalen steeds dieper leken weg te zinken. Een eenzame landbouwer, doende met het besproeien van de gewassen, leek de stilte van de omgeving even te doorbreken.

Het pad verdween even tussen het struikgewas, om daarna uit te monden op een kleine landelijke weg. In de verte konden enkele statige villa's worden opgemerkt. We volgden het wegje naar links, tussen enkele huizen door. Vrij vlug bereikten we de openheid van de velden en akkers. Af en toe stonden we even stil bij de pracht van in het wild groeiende planten. Hier bevonden we ons waarschijnlijk op het hoogste punt tijdens de wandeling en dat kwam tot uiting door de prachtige vergezichten over de omgeving. Een mens wordt er zowaar stil van. Een zwart metalen kruis, bijna verborgen in de haag, was ons oog bijna ontsnapt, daar we meer oog hadden voor een windmolen die in de verte was waar te nemen. Naarmate we dichter kwamen echter, konden we zien dat het verloop van de wandeling een andere richting zou uitgaan. Tijd dus om de molen met de telelens bij te trekken. Ondertussen op het grondgebied van St-Denijs (Zwevegem), ging het parcours haaks naar links. Elke kans was verkeken om het bouwwerk van nabij te bekijken. De landelijke weg die we nu volgden verliep in dalende lijn, langsheen een enorm erf. Het wegje kronkelde enigszins tussen de velden en ging in de richting van een zichtbaar bosgebied. De logica wat volgend, zaten we ondertussen op de Bossenroute A.

Dit fietstraject liet ons uitkomen ter hoogte van het Mortagnebos, dat we links ingingen via een sas. Nu volgde een totaal ander wandelgebied, waar we konden ervaren hoe stil het in een bos wel kan zijn. De af en toe licht modderige paden namen we er met genoegen bij. Opvallend konden we zien hoeveel sprokkelhout zich in het bos bevond. Via een brede dreef konden we een tijdje genieten van deze rustoases in de natuur. Jammer genoeg bereikten we ook het uiteinde van het bos en dienden we genoegen te nemen met de openbare weg. Vrij vlug betraden we het grondgebied van Moen. Er volgden nu nog enkele landelijke wegen, welke ons leidden in de richting van de controlepost, welke we voorheen reeds hadden bezocht. Bij aankomst aldaar hadden we ondertussen 15 km afgelegd en konden even verpozen in open lucht en genieten van een hapje en een drankje. Restten ons nadien nog 7,4 km tot aan de eindstreep. Het laatste stukje wandelweg begon naar rechts, samen met de deelnemers aan de 5, 10 en 15 km. De Bossenroute B fungeerde even als gids. Een rustig en vooral verkeersarm wegje, bracht ons voor de tweede maal vandaag tot aan de oever van het kanaal Kortrijk-Bossuit. We sloegen aldaar rechtsaf en kregen te maken met de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Waterhoek Route.

Onze hernieuwde kennismaking met deze waterloop was eerder van korte duur, vermits we wat verder afscheid dienden te nemen van het kanaal, alsook van de wandelaars aan de 5, 10 en 18 km. Wij werden genoodzaakt een rechts gelegen weg op te gaan, samen met de deelnemers aan de 15 km. Een eindje gingen we nu omheen een afgesloten gebied, waarvan op enige afstand enkele graafmachines zichtbaar waren. De weg verliep enigszins in de hoogte, tot we de erachter gelegen drukke weg hadden bereikt. Deze werd gedwarst, waarna we onmiddellijk een rechts gelegen graspad opwandelden. Tussen twee rijen bomen, konden we dit vers gemaaid pad waarderen, aangezien dit enorm zalig aanvoelt om te bewandelen. Het graspad mondde even verder uit op een onverhard pad en daar ging het tussen de gewassen. Deze aardeweg, die even het uitzicht kreeg van een veldwegel, mondde uit op een kleine landweg. Een rechts gelegen oude spoorwegberm werd bewandeld en daar kregen we tal van kerktorens in zicht. Het Bouvrie wandelpad volgde zo te zien het verloop van deze voormalige spoorlijn. Het verloop van het traject wijzigde nu om de haverklap, waarbij we het ene moment wandelden in de richting van deze kerk, het volgende moment in de richting van een andere kerk.

Overal om ons heen konden we medewandelaars zien, in verschillende richtingen stappend. Uiteindelijk draaide het parcours opnieuw in de richting van het kanaal en konden we even later wel genieten van het wandelen langsheen de oever. In zoverre zelfs dat we even verderop de keuze konden maken uit een baantraject en een natuurparcours. We opteerden voor het laatste en daalden af naar de oever van het kanaal. We bewandelden een paadje gelegen juist naast de waterloop en af en toe verborgen tussen het gebladerte. Aan de overzijde konden enkele hengelaars worden waargenomen bij het uitoefenen van hun hobby. We gingen onder de Sint-Denijsbrug door, om wat verder terug de oever te verlaten en de openbare weg te bereiken. We keerden terug in de richting van de brug, om die even later over te steken. Tal van bloembakken sierden de brugleuningen en we kregen de kerktoren van Moen in zicht. Onder ons konden we voor het laatst een blik werpen op het kanaal Kortrijk-Bossuit. Via de andere oever ging het in de richting van de dorpskom en de aankomst.

Ook al werd ons wandelschema vandaag enigszins in de war gestuurd omwille van de verkiezingen, toch kunnen we terugblikken op een wel erg geslaagde wandeldag. Moen en omgeving, tot voor vandaag voor ons totaal onbekend, liet toch wel een indruk na die nog een tijdje zal bijblijven. We maakten kennis met een prachtige wandelomgeving en konden daar genieten van een afwisselend parcours met voorwaar voor elk wat wils. Een prima organisatie en een perfect uitgepijld wandeltraject, samen met een klantvriendelijk onthaal van de inrichters, hebben ervoor gezorgd dat vandaag 455 wandelaars en 334 fietsers een aangename dag hebben beleefd. Wat ook straks de uitslag van de bolletjeskermis mag zijn, onze dag kan niet meer stuk. We kunnen slechts stellen dat deze tocht een aanrader is en dat volgend jaar een jubileumuitgave van start zal gaan. Dan vindt immers de 20^ste Moense Gordel plaats, we zouden kunnen zeggen allen daarheen.”

We sluiten stilaan dit verhaal voor vandaag af, met een blik in de wandelboekjes, teneinde te vernemen, wat daarin werd neergeschreven als eerste indrukken. ‘K: Bijzonder aangename wandeling in een afwisselend decor. Baantjes, bos, natuurgebied en langs de oevers van het kanaal Kortrijk-Bossuit. Moen een pareltje. Goed verzorgd en vriendelijk onthaal. J: Aangename en verrassende wandeltocht door Moen en omgeving. Een passage langs de oude spoorweg, het kanaal Bossuit-Kortrijk en het Mortagnebos. Een heuvelachtige omgeving met rustige landelijke wegen. Gratis versnaperingen bij de start.’