Een tocht welke voorheen in de
wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 19/6/2010 –
1547 Bever (Vlaams-Brabant), 9de Drie-Provinciëntocht, 7-10-16-21-32
km. Padstappers Geraardsbergen. Start: Parochiezaal Poreel. Veel natuurschoon
en vergezichten. Wandelen in het landelijke Bever is flirten met de taalgrens
en stappen in drie provincies. Gratis ijsje onderweg.’ Na afloop schreven we
nog dezelfde avond het relaas inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks
19:53 uur.
“Vandaag begon ten huize de lang
verwachte jaarlijkse vakantie, goed om deze ochtend alvast richting
Vlaams-Brabant te rijden. Aldaar werd in Bever de 9de Drie-Provinciëntocht
ingericht door de Padstappers uit Geraardsbergen. De startplaats was gesitueerd
in de Parochiezaal te Bever. Door enkele medewerkers van de club werden we
geleid naar de parking van het plaatselijke sportcomplex, op wandelafstand van de
startzaal. Even later konden we aldaar terecht voor de inschrijving en verdere
informatie inzake de wandeling van vandaag. Er kon worden gekozen uit de
volgende afstanden: 7, 10, 16, 21, 26 of 32 km. We kozen uiteindelijk voor de
wandeling van 26 km met een werkelijke afstand van 25,1 km. Onderweg zouden we
twee rustposten vinden, waarvan de eerste zich situeerde na 9,4 km. Bij de
inschrijving ontvingen we meteen een bonnetje voor een gratis ijsje. We namen
alvorens van start te gaan even de tijd om een hapje te eten en een koffie te
nuttigen. Na nog een laatste blik op het parcours konden we op weg, gelukkig
nog onder een droge hemel.
Bij het verlaten van de
startzaal, konden we zien dat de wandelaars van de 32 km, dienden te beginnen
met een plaatselijke lus. De rest van de deelnemers begaf zich naar rechts om
de tocht aan te vangen. We wandelden het smalle straatje uit en bevonden ons
even later al onmiddellijk op het Kapelletjes Wandelpad, waarvan we het eerste
exemplaar konden bekijken om de hoek. De woonstraat in de nabijheid van de
start werd gewisseld voor een eerste wegel op het parcours, zodoende konden we
genieten van de openheid van de velden, waar de graangewassen ondertussen flink
aan het groeien zijn en de aardappelen en de maïs het voorbeeld volgen. Het
smalle paadje slingerde zich tussen het hoog opgeschoten gras. De eerste weidse
zichten over de omgeving dienden zich aan en gelukkig liet de zon zich af en
toe eens zien. Even verderop konden we zien dat Bever is verbroederd met het
Italiaanse Arba. Na een inleidend stukje wandelen tussen de akkers, werd over
korte afstand een asfaltweg gevolgd, tot we opnieuw links de velden konden
opzoeken. Het iets bredere pad leidde lichtjes hellend naar een ruïne van een
molen in de verte.
Naarmate we het bouwwerk naderden
kon worden gezien in welke slechte staat deze voormalige wiekenbezitter zich
bevond. We wandelden om de molen heen en volgden een landelijke weg. Hier
kwamen we op een splitsing, waarbij de afstanden 26 en 32, rechts aanhielden,
terwijl de andere afstanden links kozen. Even voorbij deze Y-splitsing, volgden
we het traject van de Markroute, een fietsomloop van 45 km. Het betonbaantje
werd wat verder verlaten, waarna we een veldweg opgingen. Hier ging het naar
omhoog, zodat we een groot gedeelte van het te bewandelen traject reeds op
voorhand konden zien. Hier bevonden we ons tussen de graangewassen en de
bloemetjes van de aardappelplanten. Het volgen van de zanderige karrensporen,
gaf het gevoel dat de vakantie was begonnen en dat tijd niet langer van belang
was. Een eenzame boom bezijden het pad verbrak even het weidse zicht over de
uitgestrekte velden. De hellingen en afdalingen volgden elkaar op, hetgeen
telkens een ander uitzicht tot gevolg had.
Toen we later de openbare weg
bereikten, overschreden we de grens met de provincie Oost-Vlaanderen en
belandden zodoende in Viane. Ook nu dienden we slechts over korte afstand deze
drukke weg te volgen en konden we terug linksaf tussen de velden. Het ging nu
even in dalende lijn langsheen de opkomende maïsvelden. Nadat we een weide
gedeeltelijk waren overgestoken, kregen we een zanderig karrenspoor voor de
voeten dat zich kronkelde tussen de akkers. Het stof waaide vaak de hoogte in
omwille van de soms strakke wind. Soms zagen we donkere wolken verschijnen,
doch gelukkig kregen we nog geen neerslag. We naderden even een stukje
woongebied, om via een kerkwegel, gelegen tussen enkele achtertuintjes, een
kapel te zien verschijnen. Hier hielden we even halt om het gebouw binnenin te
bekijken. Enkele tegeltjes met een dankwoord, sierden de inkom. We vervolgden
onze route, langsheen enkele rustige landelijke wandelwegen, waar slechts het
sporadisch verschijnen van een landbouwtractor ons noodzaakte even opzij te
gaan. Een in erbarmelijke staat verkerende kapel op het volgende kruispunt trok
even de aandacht.
Het traject leidde ons tot aan
een stukje bosgebied dat zich even hogerop situeerde. Uiteindelijk gingen we er
gedeeltelijk langs, om even verder de bebouwde kom te bereiken van Akrenbos -
Bever. Tussen de straatwerken door, bereikten we de controle- en rustplaats in
het schooltje van Akrenbos. Hierlangs verliep de Burg Wandeling, welke we later
op de dag nog zouden aantreffen. Gelet op het zonnige weer, konden we op de
binnenplaats van de school even in open lucht genieten van een verfrissing en
een hapje eten. Tijdens de pauze konden we zien, dat we een plaatselijke lus
dienden te bewandelen, net zoals dat het geval was voor de deelnemers aan de
16, 21 en 32 km. We verlieten dus na de onderbreking het schooltje en volgden
de Burg Wandeling tot aan het kruispunt. Daar ging het bij een eerste passage
naar links en konden we ons hart ophalen aan de helling welke zich aankondigde.
Algauw kwamen we boven de omliggende velden uit en was het genieten van de
weidse vergezichten. Even verderop ging het haaks linksaf en betraden we een
eerste stukje bosgebied. Een aardeweg slingerde zich tussen de beplanting.
Het stukje bosgebied werd
verlaten, waarna we onze weg vervolgden tussen de velden, om korte tijd nadien
opnieuw de richting van het bos te kiezen. Hier konden we de vergelijking maken
met het Zoniënwoud, vermits we nu een pad volgden dat op- en afwaarts ging
tussen de hoge bomen. Het werd ook donkerder onder dit dikke bladerdek. Aan de
verder gelegen bosrand troffen we een grindpad aan en ook nu volgde een
klimgedeelte op het parcours. Heel even werden we opgeschrikt door enkele
druppels neerslag, doch we konden onze weg gelukkig vervolgen zonder veel erg.
Het grindpad ging over in een stukje asfaltweg en ook hier nog wat klimwerk.
Ter hoogte van een boerderij ging het verder via een links gelegen veldweg en
hier konden we even verademen, aangezien het traject nu verder verliep in
dalende lijn. In de verte konden we tal van medewandelaars bemerken die zich
her en der tussen de velden bevonden. Het pad dat we volgden wijzigde af en toe
van richting, tot we uiteindelijk de richting kozen van de in de verte gelegen
openbare weg. Bij het opdraaien naar links, van deze weg, bemerkten we het bord
van de gemeente Deux-Acren (Lessines), waardoor we waren aangekomen in de derde
provincie van de dag, Hainaut.
Bezijden de weg kregen we de
rood-witte strepen van de GR5A in het oog. Er volgde nu een kronkelende druk
bereden weg, waar we werden geconfronteerd met een regenbui van korte duur.
Gelukkig vonden we hier wat beschutting van het bosgebied dat we ingingen, met
name het Bois d'Acren. Een lokaal wandelpad van 5 km, Saint-Hubert de
l'Estriverie, liet ons dieper het bos indringen. Al even vlug als de regen wat
verschenen, al even vlug kwam opnieuw de zon te voorschijn. Een lange, bijna
kaarsrechte dreef liet ons de andere kant van het bos bereiken. Eenmaal het
uiteinde van het bos bereikt, vonden we op ons pad enkele landelijke wegen, die
vaak het uitzicht verkregen van een holle weg. Op die manier kwamen we terecht
op het grondgebied van Bever en konden genieten van enkele kapelletjes welke
zich langs de weg bevonden. De Burg Wandeling liet ons geleidelijk afdalen naar
het schooltje van Akrenbos, dat we even later aantroffen, net bekomen van een
plensbui. Blijkbaar had het aldaar hevig geregend volgens de plaatselijke
medewerkers.
Wij konden terug genieten van een
verpozing in open lucht en kregen er op de koop toe het zonnetje zomaar gratis
en voor niets bij, jammer genoeg voorzien van een ondertussen toch strakke
wind. Op onze teller waren 8,2 km bijgekomen, zodat we nu 17,6 km hadden
afgelegd. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 7,5 km. Na de tweede
controle ging het dezelfde weg op als voorheen, tot aan het nabijgelegen
kruispunt. Ditmaal sloegen we rechtsaf en volgden daar het parcours, samen met
alle andere deelnemers. We volgden nu voor de laatste maal de Burg Wandeling,
welke ons bracht langs de kerk van Akrenbos. Ondertussen vielen stilaan enkele
druppels en de dreigende donkere wolken in de verte beloofden niet veel goeds.
Voorbij de kerk wonnen we alweer aan hoogte, zodat we even later konden omzien
naar de in het dal gelegen kerk. De hellende weg, werd gewisseld voor een
graspad, dat gelukkig recent bleek gemaaid te zijn. Toen we de aansluiting met
de openbare weg bereikten, gingen de hemelsluizen even goed open en ons restte
niets anders dan poncho's aan te trekken. We volgden ditmaal het Kapelletjes
Wandelpad in regenoutfit.
Vervolgens kregen we over korte
afstand een tweetal splitsingen op het parcours, waarbij de deelnemers aan de
7, 16 en later de 10 km, hun weg vervolgden naar links, in de richting van het
centrum van Bever. Wij volgden samen met de wandelaars aan de 21 en 32 km,
enkele aardewegen, welke ons een wijde boog lieten volgen omheen Bever. Ook
ditmaal vonden wij op onze weg tal van kapelletjes, waarbij moet worden gezegd
dat de kwaliteit sterk kon verschillen. Sommige leken goed onderhouden, andere
waren rijp voor de sloop. Toen we later op onze weg een enorm kruisbeeld
aantroffen, volgden we vanaf dan de Pontembeek Wandeling en kwamen we langs de
eerste woningen van Bever. In de verte konden we reeds de kerktoren waarnemen.
Langzaam maar zeker bereikten we even later de bebouwde kom van Bever en zo
slenterden we langsheen de woningen naar het kerkplein. Via een kleine trap,
bereikten we even later de parochiezaal en konden een punt zetten achter deze
wandeling.
Toen we na het afstempelen van de
wandelboekjes konden genieten van een gratis ijsje, noteerden we 723 deelnemers
op de wandeltocht van vandaag. Inzake organisatie en uitgestippeld parcours
hebben we niets te bemerken. We kenden de organiserende club reeds van vroegere
wandelingen en ook toen konden we terugkijken op een geslaagde wandeldag. Om
kort te zijn, onze eerste vakantiedag is alvast geslaagd en daar kunnen we
enkel en alleen maar de Padstappers dankbaar voor zijn. Wellicht tot bij een
volgende gelegenheid...”
Tot slot van dit wandelverhaal,
blikken we nog even in de respectievelijke wandelboekjes, teneinde te vernemen,
wat daarin als eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Vlaams-Brabant,
Oost-Vlaanderen en Henegouwen. Rustige wandeling op een glooiend parcours.
Vergezichten en het bos Deux-Acren. Regen! Goed verzorgd! J: Wandeling doorheen
Bever, Viane en Deux-Acren. Mooie eerste dag van de jaarlijkse vakantie. Zonnig
met buien.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten