Ditmaal geen georganiseerde
wandeling, vermits we een plaatselijk uitgestippeld wandelpad hebben gevolgd.
Na afloop daarvan, schreven we nog diezelfde namiddag een kort verhaal, met
betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 16:13 uur.
“Vandaag stond er eens geen
georganiseerde wandeling op het programma, aangezien we beroepshalve
wachtdienst hadden. Vandaar dat we opteerden om niet ver van de thuisbasis, een
uitgestippeld wandelpad te volgen. Bovendien diende de vrouw des huizes een
paar nieuwe wandelschoenen uit te testen, vandaar een iets kortere wandeling
als gewoonlijk. We kozen deze ochtend de kleine gemeente Gijzenzele
(Oosterzele) als startplaats van onze wandeltocht. Aldaar gaat op het
Sint-Bavoplein de Bunker Wandelroute van start, over een afstand van 13 km.
Volgens de informatie, aangegeven op de startplaats, verloopt deze route over
het glooiend landschap tussen Gijzenzele en Moortsele en gaat langs tal van
bunkers, welke werden gebouwd in de jaren dertig van de vorige eeuw. We vonden
gemakkelijk een parkeerplaats op het Sint-Bavoplein en konden op weg.
We volgden de Kerkstraat, welke
ons uiteraard leidde langsheen de plaatselijke kerk, alsook begraafplaats. Daar
hielden we even halt om het graf te gaan bekijken van een gesneuvelde uit de
Eerste wereldoorlog. Ter hoogte van de kerk werd een monument opgericht ter ere
van de plaatselijke gesneuvelden tijdens de maand mei 1940. Tevens wordt er
melding gemaakt van het graf van Lt. Reid, welke is te vinden vooraan op de
begraafplaats. Aan de ingang van de begraafplaats treft men tevens de Roepsteen
van de sjampetter aan, welke werd ingehuldigd op 25 mei 2008. We volgden verder
de Kerkstraat om de eerste kerkwegel links op te gaan. Dit betegeld pad bracht
ons voor het eerst tussen de open velden, alwaar de graangewassen reeds volop
in groei zijn. Het paadje veranderde algauw in een begroeide wegel, waar we
onze weg dienden te zoeken tussen het opgeschoten gras. We volgden aldaar in
tegengestelde richting de Slagveldwandeling, uitgaande van het Gijzels
Genootschap van de Kerkuil.
In de verte konden we reeds de
windturbines waarnemen, welke zich bevinden langsheen de E40. Het paadje deed
ons de rechts gelegen Gijzenzelestraat nemen en even later de links gelegen
Hoogstraat. Een wegel rechts van de weg, deed ons opnieuw tussen de velden
doorwandelen. We stapten verder via de Schoolstraat en de Langestraat, waarna
we voor de tweede keer een tegelpad aantroffen links van de weg. Enkele
bebloemde heuveltjes deden ons kennis maken met de eerste bunker op weg. Het
exemplaar dat we te zien kregen was op het dak zelfs voorzien van enkele
tuinzetels, een ideale plek om te zonnen, zoals we konden vaststellen. We
zetten onze weg verder via deze gemakkelijk te bewandelen paden, om even later
de achterzijde te bereiken van de kerk van Gijzenzele. Jammer genoeg konden we
de kerk zelf niet bezoeken wegens gesloten. We volgden noodgedwongen het
tegelpad, tot we de Brielstraat bereikten. Aldaar ging het naar rechts en
troffen we bezijden de weg de bordjes aan van de Fiets- en wandelroute Loeren
bij de Boeren.
De Bunkerroute leidde ons
langsheen het terrein van de plaatselijke voetbalclub Voorwaarts Gijzenzele,
tot we een links gelegen kapelletje aantroffen. Aldaar ging het linksaf,
waarbij we de Brielstraat verder volgden, om de eerste hoeve aan te treffen,
deel uitmakend van de zojuist vermelde route. De niet te tellen hoeveelheid
geiten van de Vierhoekshoeve trok al vlug onze aandacht, alsook de er tegenover
gelegen Hoevewinkel Bella Boe. We wandelden langs de Sint-Lievensstraat om
opnieuw een rechts gelegen veldweg te kiezen. Deze onverharde weg leek ons
recent aangelegd te zijn en veranderde even verder in een smallere wegel, welke
ons deed uitkomen ter hoogte van een schuin opgesteld hekje. We betraden een
stukje weiland, om nadien een tweede hekje aan te treffen. Dit gaf uitzicht op
een smal aarden pad, aangelegd tussen de gewassen. We volgden dit pad tot aan
de openbare weg. We staken deze weg over, om aan de overzijde verder het pad
tussen de landerijen te volgen. Ook hier bemerkten we rechts in de verte een
andere bunker, welke stond opgesteld ter hoogte van een klein bosgebied.
Het pad dat we volgden kronkelde
enigszins heen en weer, tot aan een kleine landelijke weg, welke we links
dienden te volgen. Aldaar namen we even een kleine pauze om een hapje te eten
en even te genieten van het zonnetje, waarnaar reeds zolang werd uitgekeken. Na
deze onderbreking volgden we over korte afstand de landelijke weg tot aan een
rechts gelegen veldwegel. Deze werd gevolgd tot de openbare weg, welke ook werd
gedwarst om het onverharde pad verder te volgen. Een haakse bocht naar links
deed ons een grindpad opgaan langsheen een boomgaard. Ook hier konden we links
in de verte enkele bunkers waarnemen tussen de velden. Een Y-splitsing op het
traject, deed ons rechts aanhouden, waarbij we de eenzame boom op de kruising
al vlug achter ons lieten. De aarden weg werd verder gevolgd tot we de Hoek Ter
Hulst bereikten. Deze openbare weg werd vanaf nu naar links gevolgd, waarbij we
ons bevonden op de Rodeland Route 1 (een fietstraject van 48 km).
Op het volgende kruispunt volgden
we de rechts gelegen Schellartweg en troffen daar de Rodeland Route 2 aan,
eveneens een fietstraject van 48 km. Deze in slechte staat verkerende weg,
wordt luidens opschrift op de rijbaan, vanaf 14 juni voor alle verkeer
afgesloten. We konden enkel vaststellen dat herstelling inderdaad dringend
noodzakelijk is. Een hoger gelegen wegeltje rechts van de weg, werd even later
gevolgd. Hier kronkelde het paadje links en rechts tussen de velden, waarbij we
een blik kregen op de lager gelegen huizen en boerderijen. Tussen het hoog
opgeschoten gras konden we nog net het paadje volgen, tot we opnieuw een kleine
landelijke weg aantroffen. Via enkele trapjes ging het naar beneden en naar
links tot aan de spoorweg. Juist voorbij de spoorweg, troffen we een kleine
kabbelende beek aan, waar we de openbare weg dienden te verlaten om links het
verloop van deze waterloop te volgen. Een hekje bracht ons vooreerst tot op het
pad langsheen de waterloop, waarna we terecht kwamen op een weide, tussen de
loslopende koeien. Enkele vlaaien van formaat dienden te worden ontweken,
waarna we het verloop van de beek volgden tot in het nabijgelegen bosje.
Tal van kleine bruggetjes
situeerden zich op het wandelpad alsook enkele met hout versterkte passages,
teneinde bij slechte weersomstandigheden het pad toch nog toegankelijk te
maken. Ook hier troffen we een hoger gelegen bunker aan, verscholen tussen het
kreupelhout. Het pad slingerde zich verder doorheen het kleine bosje, om
uiteindelijk te eindigen in de Beekstraat. We zagen aldaar dadelijk de
agglomeratieborden van Moortsele. We volgden de Beekstraat verder naar links,
waarbij we onmiddellijk werden gestopt ter hoogte van de spoorweg. De slagbomen
gingen omlaag en zo konden we de stoptreinen tussen Gent en Zottegem
aanschouwen. Juist over de spoorweg, volgden we over korte afstand opnieuw de
Schellartweg en even verder een links gesitueerde veldweg. Hier ging het even
stevig de hoogte in en voelden we meteen dat we te maken hadden met een
glooiend landschap. Het pad werd smaller tot wanneer er amper nog een greppel
restte. Ook hier dienden we nog wat aan hoogte te winnen, tot we aan het einde
van het pad terug de open velden hadden bereikt.
Een iets breder pad leidde ons
tussen graangewassen, in de richting van een manege. Aldaar bereikten we terug
de Hoek ter Hulst en volgden deze rustige landelijke weg naar rechts. Daar
kregen we een drietal bunkers in zicht welke zich even verder van de openbare
weg bevonden. Op deze landelijke weg, troffen we een muurtje aan ter hoogte van
een sloot en hier namen we nog even een kleine pauze om een hapje te eten.
Enkele grazende paarden langsheen de weg, onderbraken even hun bezigheid om
twee wandelaars te aanschouwen. We zetten nadien onze tocht verder doorheen de
Hoek ter Hulst en volgden daarbij het verloop van deze weg, vooreerst verhard,
vervolgens onverhard. Links en rechts van het traject konden we voor het laatst
een serie bunkers bekijken. Het verloop van deze onverharde weg bracht ons tot
aan de boomgaard welke we eerder op de dag reeds hadden bemerkt. Ditmaal
volgden we het pad in tegenovergestelde richting, om even verder, bij het
bereiken van de openbare weg, elke aanduiding van de route te moeten missen.
Om de een of andere reden ontbrak
hier een aanduiding welke de te volgen weg was, zodat we noodgedwongen dienden
op eigen oriëntatie terug te keren naar de plaats van vertrek. Gelukkig zijn we
niet aan onze eerste wandeling toe en konden we via de nabij gelegen
Geraardsbergesteenweg, heel vlug de weg vinden naar het centrum van Gijzenzele.
Korte tijd later bereikten we het Sint-Bavoplein. De wandelroute welke we
vandaag hebben gevolgd is over het algemeen goed begaanbaar en duidelijk
gemarkeerd. De aangegeven afstand komt overeen met het aantal afgelegde
kilometers. Volledigheidshalve hebben we de diensten van de Provincie in kennis
gesteld met betrekking tot het ontbreken van bewegwijzering op het einde van de
route. Alhoewel dit niet het soort wandelingen zijn, waaraan we gewoonlijk deelnemen,
kunnen we toch terugblikken op een aangename tocht doorheen een prachtig stukje
natuur. Een tip alvast voor een zonnige namiddag...”
We sluiten ons verhaal voor
vandaag stilaan af, met een blik in de wandelboekjes, waarin ook enkele eerste
indrukken werden neergeschreven. ‘K: De bunkerroute in Gijzenzele. Rustig met
zijn tweetjes. Ter hoogte van Hoek ter Hulst geen bewegwijzering meer. Verder
wel in orde, maar een plannetje kopen was er niet bij. De bistro bleek
gesloten. Redelijk zonnig maar te fris weer. Hilarisch was wijdbeens over een
open riool midden de velden te moeten. Nieuwe schoenen zijn ingelopen. J:
Bunker wandelroute van 13 km met vertrek in Gijzenzele. Tocht over het glooiend
landschap van Gijzenzele en Moortsele. Onderweg tal van bunkers kunnen
bemerken, gebouwd in de jaren ’30. De tocht gaat van start op het
Sint-Bavoplein te Gijzenzele. Rustige en aangename tocht tijdens de
wachtdienst.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten