Een georganiseerde wandeltocht,
ditmaal over de taalgrens. De wandeling werd voorheen aangekondigd in de
wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 11/04/2010 – 5537
Bioul (Namur), 23ème Marche de la Molignée, 4-6-12-22-30 km. Les Djâles D’Anhée. Départ: Salle Chérimont.
Parcours boisés et campagnards. Nombreux sentiers.’ Na een behouden
thuiskomst, schreven we nog dezelfde avond het relaas van onze belevenissen
onderweg, omstreeks 20:35 uur.
“Gisteren kwamen we niet aan
wandelen toe, omwille van het feit dat we beroepshalve met wachtdienst waren
bevolen. Vandaag zou dit ook het geval zijn geweest, ware het niet dat een
collega zo bereidwillig was om deze dienst over te nemen. Zo konden we dus
vandaag de wandelschoenen aantrekken en onze club De Kwartels vergezellen op
busreis naar het Waalse Bioul (Anhée). Daar vond vandaag immers de 23ème Marche
de la Molignée plaats, ingericht door de wandelclub Les Djâles d'Anhée. Deze
ochtend ging het dan ook heel vroeg richting Assenede, alwaar om iets over
zeven de bussen koers zetten naar de plaats van bestemming. Toen we na negen
uur aankwamen ter hoogte van de startzaal, kon je min of meer spreken van een
kleine chaos, aangezien op korte tijd niet minder dan vijf bussen tezelfdertijd
aankwamen. Dus dringen om een zitplaats te bemachtigen en bonnetjes aan te
schaffen om iets te kunnen drinken, alvorens de wandeling aan te vatten. De
plaatselijke voetbalkantine was daar niet echt op voorzien.
Er kon worden gekozen uit de
volgende afstanden: 4, 6, 12, 22 of 30 km. Gelet op ons aanvangsuur van de
wandeling en de voorziene terugreis om 16 uur, hielden we het vandaag bij de
afstand van 22 km, met een werkelijke lengte van 20,7 km. Later zou blijken dat
dit, gelet op de terreingesteldheid, de juiste keuze was geweest. We verlieten
omstreeks 10 uur de startzaal en begonnen direct aan een klein klimmetje,
richting openbare weg. Onmiddellijk na de start volgden de wandelaars van de 4
km hun eigen weg naar links, terwijl de rest van de deelnemers rechts aanhield.
We staken even verder de drukke baan over en kregen voor ons een smalle wegel
die al snel aan hoogte won. Tussen de weilanden zagen we de kantine achter ons
in het dal verdwijnen. Boven gekomen kregen we een smalle asfaltweg voor de
voeten en even ging het in dalende lijn, zij het echter niet voor lang, vermits
we alweer dienden te klimmen. Het zou niet voor het laatst zijn tijdens de
tocht. Wat verderop verlieten we de openbare weg en sloegen een rechts gelegen
veldweg in. Het ging in dalende lijn langsheen het rechts gelegen kerkhof.
Beneden aangekomen, sloegen de wandelaars van de 6 km rechtsaf, richting Bioul,
terwijl de anderen naar links hun weg verder zetten.
Heel even volgde een stukje
asfalt in dalende lijn, om echter nadien te worden geconfronteerd met de eerste
zware beklimming van de dag. We zagen de heuvel voor ons opdoemen en voelden
onze wandelsnelheid al fors minderen. De beklimming duurde een hele tijd en
tezelfdertijd was het genieten van het prachtige uitzicht. Overal om ons heen
zagen we heuvelruggen bedekt met bossen, ertussen groene dalen. Voor het eerst
liet de zon zich even zien, doch het voelde fris aan en er hing in de verte een
dunne mist. Eenmaal de heuvel overwonnen, staken we de weg over en aan de
overkant volgde een bredere veldweg in dalende lijn, die in de verte uitmondde
ter hoogte van het bos. In de tractorsporen ging het gestaag omlaag tot aan de
rand van het bosgebied. Enkele bordjes met het verzoek om stilte waren het
teken om rechts af te draaien en het bos in te wandelen. Er volgde nu over
lange afstand een brede bosweg, waar we enigszins beschut tegen de wind, de
warmte van de zon konden aanvoelen. Een lange geleidelijk dalende weg, voerde
ons verder tussen prachtige plekken in dit gebied. Links en rechts van het pad stonden
stapels gezaagd hout, klaar om te worden meegenomen door sommige wandelaars.
Af en toe kregen we ook hier de
oneffenheden van het terrein te verwerken, doch wandelaars houden van bossen en
dus maalden we niet om deze manier van stappen. Uiteindelijk kwamen we terug
tussen de woningen en zagen dat we ons bevonden op het grondgebied van Annevoie
(Anhée). Een klein stukje openbare weg leidde ons naar de eerste controle na
ongeveer 6 km, in het centrum van het kleine Annevoie, meer bepaald naar A l'Royinète,
de zaal van de plaatselijke tafeltennisclub. Ook hier was het even zoeken naar
zitplaatsen om iets te kunnen nuttigen tijdens de pauze. Bij het verlaten van
de controlepost konden we bemerken dat de 30 km wandelaars hier nog een lus
dienden te wandelen. Wij vervolgden naar links onze weg en verlieten de kleine
dorpskom van deze plaats. Het ging via een pad met steenslag terug de hoogte in
tot op de verder gelegen asfaltweg. Na enkele honderden meters volgde alweer
een rechts gelegen dreef in licht dalende lijn. Dit onverharde pad leidde ons
tot aan een splitsing even verder, waar de deelnemers aan de 12 km rechts
afbogen, terug in de richting van de startplaats. De wandelaars van de 22 en 30
km, hielden links aan en kregen in de verte al een nieuwe felle klim in het
zicht.
Naderbij gekomen zagen we dat,
iets dat moest doorgaan voor een kasseiweg, ons verder zou gezelschap houden.
We wonnen snel aan hoogte en ook deze beklimming duurde een hele tijd. Het
wegje draaide verder naar links zodat we nog niet meteen de top in zicht
kregen. Het kasseipad ging wat verder naar beneden, waar we wat later terecht
kwamen op een smalle asfaltweg. Deze ging langzaam in dalende lijn verder,
langsheen enkele boerderijen, tot we terug de rand van een bosgebied bereikten.
Hier werden we uitgenodigd om een links gelegen pad te nemen en meteen begonnen
we snel af te dalen via een soort holle weg tussen de bomen. Af en toe ging het
sterk naar omlaag en volgden we een geul waarlangs het water naar beneden
stroomt. Eenmaal het dal bereikt, bevonden we ons op het grondgebied van
Warnant (Anhée). Aan de rand van dit bosgebied, troffen we aan de overkant van
de weg een oude spoorwegbedding aan en ging het die richting op. Later zou
blijken dat we ons bevonden op de Ravel Ligne 150. We volgden deze voormalige
bedding via een smal asfaltwegje in de richting van Fosses. Geruime tijd
volgden we dit oude traject, waarbij we langsheen het voormalige station
wandelden, tot het pad ten einde liep, ter hoogte van het onthaalpunt, waar je de
vallei van de Molignée kan volgen via een railbike.
Wij hielden het bij
wandelschoenen en bestegen dan ook meteen een rechts gelegen veldwegel. Deze
kronkelde zich langsheen de heuvel en deed ons uiteindelijk belanden in de
dorpskom van Warnant. Juist voor de kerk van dit kleine gehucht, ging het via
een links gelegen draaihek nog even de hoogte in, waarbij we aan de andere kant
het terrein bereikten van de plaatselijke club balle de pelote. Hier, in de
kleine kantine, konden we opnieuw even op adem komen en de inwendige mens even
aansterken. Ondertussen was de temperatuur aanzienlijk gestegen. Na deze
controle te hebben doorstaan, ging het terug op pad via de openbare weg, zij
het niet voor lang. Het eerstvolgende kruispunt sloegen we linksaf en konden we
opnieuw beginnen klimmen. Deze weg ging wat verder over in een soort veldweg en
bracht ons tussen de bomen. Hier kregen we voor de derde maal vandaag een
sterke beklimming voor de voeten en voelden we, dat ook langs een soort
kasseiweg, dit niet altijd kan meevallen. De benen begonnen het klimmen en
dalen al een beetje aan te voelen en het einde leek nog lang niet in zicht. Na
een weliswaar steil stuk, bereikten we een hoger gelegen bosweg, voorzien van
kasseien, of wat daarvoor moest doorgaan en nu konden we even op adem komen
tijdens een lange geleidelijke afdaling.
Deze weg kronkelde zich doorheen
het bosgebied en maakte het stappen wat gemakkelijker, vermits we nu een hele
tijd konden dalen. Jammer genoeg bereikten we tenslotte het dal en daar ging het
haaks naar links en jawel, we konden opnieuw beginnen klimmen. Ditmaal volgden
we de diepe gleuven van bosmachines, met als gevolg dat we dienden te wandelen
op de ruggen van de sporen. Bij momenten ging het stevig de hoogte in, met als
gevolg dat we af en toe even halt hielden om op adem te komen. Ook hier konden
we nog even genieten van het ontwaken van een bos uit zijn winterslaap. De
geluiden en de kleuren lieten vaak diepe indrukken na. Wanneer we na een hele
tijd klimmen, uiteindelijk boven geraken, kondigden zich de eerste woningen aan
en konden we vaststellen dat we opnieuw het grondgebied van Bioul hadden
bereikt. We wandelden nu doorheen enkele woonstraten, waar de nieuwbouw een
duidelijke aanwezige is in het straatbeeld. Het ging vanaf nu langzaam in
dalende lijn, langs rustige landelijke wegen in de richting van het centrum van
Bioul.
Heel even nog, alvorens we het
domein van het plaatselijk kasteel konden betreden, was er nog een laatste
controlepost voorzien. Aangezien het vanaf hier nog slechts 2 km wandelen was,
verzaakten we aan deze rustpauze en trokken verder. Ondertussen was het reeds
15 uur en dienden we de klok in het oog te houden. We konden even later
genieten van de pracht van een domein, dat speciaal voor de wandelaars was opengesteld.
Het kasteel van Bioul domineert op zich de hele omgeving. Ondertussen bevonden
we ons opnieuw op het traject van de korte wandelafstanden en na het kasteel
van buitenaf te hebben bekeken, ging het verder in dalende lijn richting
voetbalkantine van Bioul. Omstreeks 15:30 uur bereikten we de eindstreep en
samen met onze wandelmaat van vandaag, Jean-Pierre Criel, konden we genieten
van een welverdiende zitplaats, in afwachting van het vertrek van de bussen,
richting thuisbasis.
Ook vandaag konden we nogmaals
genieten van het prachtig wandelgebied van een gedeelte van de Ardennen. Bioul
was ons tot deze morgen onbekend, nu kunnen we het situeren en vooral naar
waarde schatten. Niet meteen een wandelparcours voor beginners, maar toch
hebben we genoten onderweg, zij het af en toe met een diepe zucht. Toen de
inschrijvingen waren afgesloten, telde de organisatie 1636 deelnemers. Naar
Waalse normen is dit meer dan behoorlijk te noemen. Ondertussen zijn we bekomen
van deze dag en kijken nu alvast uit naar een wasbeurt en een volgende afspraak
ergens ter velde.”
Teneinde dit relaas stilaan af te
ronden, blikken we nog even terug op datgene, wat kort na afloop werd genoteerd
in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Busreis naar Bioul. Stevig klimwerk.
Annevoie – Fosses. Marche de la Molignée. Mooie natuur. Behoorlijk fris weer!
J: Mooie busreis met de Kwartels naar Bioul. Lastige maar heel mooie tocht door
de heuvels van Bioul, Annevoie, Anhée en Warnant.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten