Deze tocht, werd voorheen in de wandelgids
Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 29/08/2009 – 4553
Philippine (Zeeuws-Vl. – Nl.), 12de Mosselfeestentocht,
5-10-15-20-25 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Sportcomplex ’t Bermpje.
Oude zeedijken wijzen de weg naar krekengebieden en de Braakmanbossen. De
binnenstad van Philippine is omgetoverd tot één grote attractie naar aanleiding
van de Mosselfeesten.’ Na afloop schreven we het relaas van onze ervaringen
onderweg, omstreeks 20:06 uur.
“Na de drukte tijdens de voorbije
Vierdaagse van de IJzer waren we vandaag toe aan een rustige wandeling. Waar
konden we die rust beter vinden, dan bij onze eigen wandelclub De Kwartels uit
Groot-Assenede. Die stonden immers in voor de organisatie van de 12de
Mosselfeestentocht in het Nederlandse Philippine. We trokken vandaag dus de
grens over om daar vooral te genieten van de rust, uitgaande van een
uitgestrekt polderlandschap en daarbij nog de stilte van een enorm bosgebied.
Er kon worden gekozen uit de afstanden 5, 10, 15, 20 of 25 km. We zouden
vandaag opteren voor de 25 km, met een werkelijke afstand van 24,4 km. (Bleek
later echter iets meer te zijn dan gepland). Plaats van afspraak was het
sportcomplex 't Bermpje, gelegen aan de Strandgaper te Philippine. Vandaag een
stukje Nederland onder de voeten dus. Na de inschrijvingsformaliteiten trokken
we op pad.
Het ging door enkele woonstraten,
palend aan het sportcomplex. Onmiddellijk konden we vaststellen dat tal van
woningen aldaar te koop werden aangeboden. We hadden de zon mee, doch konden
wel ervaren dat af en toe een strakke wind voelbaar was. Al bij al waren we al
tevreden, mocht het droog blijven tijdens de wandeling. Na wat zigzaggend,
enkele straten te hebben doorlopen, kwamen we aan de rand van het dorp en
bereikten we een polderbaantje, dat eindeloos ver rechtdoor verliep tussen de
open velden. We trokken richting Biervliet, afgaande op de wegwijzers langs de
kant van de weg. Het traject dat we dienden te volgen was al enigszins
merkbaar, door de in de verte waar te nemen andere wandelaars. In het
polderlandschap gaat het meestal rechttoe rechtaan en dat over langere
afstanden. We wandelden enigszins rechtdoor, een heel eind verder, haaks naar
rechts en dan weer eindeloos rechtdoor. Het uitzicht is dan meestal prachtig en
je kan eindeloos ver zien. Hier voelden we voor het eerst hoe strak de wind de
rest van de dag voelbaar zou zijn. Het bermgras ging soms helemaal plat, onder
de hevigheid van de wind.
Na 3,7 km, bereikten we ter
hoogte van de Burg. Dhoogeweg een eerste controlepost, gesitueerd in een
Hollandse boerderij. Tijd voor een korte pauze dus. Na deze onderbreking,
volgden we een polderweg, waarna zich al spoedig een eerste splitsing
aankondigde voor onze afstand. Een eerste maal dienden we op een T-kruispunt
naar links te gaan, hierbij een pad volgend langsheen een van de talrijke
polderdijken. Opvallend veel afgevallen takken bevonden zich op onze weg en de
bladeren zweefden in de lucht. We volgden de loop van de dijk, tot we een
drukke weg bereikten, waar we rechtsaf dienden te gaan. Hier volgden we enkele
honderden meters de Maagd van Gent route. Even verder verlieten we naar rechts
de openbare weg en trokken een veldweg in, langsheen het Isabellakanaal. We
bemerkten de eerste rood-gele markeringen van de Streek-GR Uilenspiegel. Het
kanaal werd op de linkerkant gevolgd, tot aan de eerstvolgende brug, waar we de
aanduidingen ‘Heen’ en ‘Terug’ konden waarnemen.
Hier was het rechtdoor, om een
eerste maal het Braakmanbos te betreden. We volgden geruime tijd een bospad,
langsheen de oever van het kanaal. Hier stelden we vast, hoeveel afgevallen
bladeren zich reeds op onze weg bevonden. Het is een duidelijk teken dat de
herfst reeds in aantocht is. Ergens op het einde van het bos, maakten we een
bocht naar links om via een ander pad terug te keren, richting brug. Het ging
nadien over de brug, om juist erover, direct naar rechts te gaan, het bos in
dat zich aan deze kant van het kanaal bevond. Ook hier hadden we af en toe het
gevoel op een verende bodem te lopen en hoorden we het ritselen van de bladeren
onder onze schoenen. Eens het einde van dit bos bereikt, gingen we een
verhoogde berm op en kwamen op een rustige polderweg terecht. In de verte zagen
we de controlepost van enkele km terug en het ging voor de tweede keer die
richting uit. We waren ondertussen 6,7 km verder op het parcours. Na een tweede
rustpauze, dit keer in open lucht en in het zonnetje, konden we alweer op weg.
We volgden voor de derde keer de
polderweg, in de richting van de reeds gekende splitsing. Ditmaal gingen we
naar rechts en gingen een verhoogde dijk op, met name de Isabellaweg. Juist
erover, ging het scherp naar links, in de richting van de Braakmanbossen. We
bereikten de reeds gekende brug, doch dit keer ging het de andere richting uit
en volgden we de andere oever. Ook hier bos, alom aanwezig. Deze bossen maken
trouwens deel uit van het Natuurreservaat Braakman-Zuid. Opnieuw konden we
gedurende enkele kilometers genieten van de rust en de stilte van dit
bosgebied. Een enkele visser troffen we op ons pad. Uiteindelijk, bij het
verlaten van dit bosgebied, volgden we enkele strakke rechtlijnige polderwegen,
in de richting van de in de verte liggende polderdijken. Eenmaal deze dijken
bereikt, ging het even bergop, waarna we bovenop de dijk onze weg vervolgden.
Hier stapten we meters hoog boven de omliggende velden en akkers en was het
uitzicht opnieuw zalig.
Hier voelden we des te meer de
wind, welke blies vanuit de rechterflank. Op het einde van de dijk, bereikten
we de Kleine Stelledijk, een smalle asfaltweg, welke ons enkele honderden
meters verder tot aan een boerderij bracht, waar we de laatste controlepost
konden bezoeken. Ook hier namen we even de tijd om in open lucht een hapje te
eten en iets te drinken. We zaten ondertussen 7,6 km verder op het
wandelschema. Het laatste wandelgedeelte van 6,4 km, bracht ons langsheen het
Philippinekanaal en het waterbekken, waar we de Maurits route aantroffen, om
via de Axelsegatweg, de eindeloos ver weg lopende polderwegen op te zoeken. Het
ging langs tal van velden met uien en langs polderdijken. Deze keer konden we
de dijken volgen en waren enigszins beschut tegen de wind. Nu voelden we de
warmte van de zon en dat voelde lekker aan. Op het einde van de weg, dienden we
een rechts gelegen trap te beklimmen om stilaan de bewoonde wereld te bereiken.
Het ging via het park ‘Spuikom’,
langs het Mosselpad Philippine, om aan te komen midden een dorp in feest. Links
en rechts van de weg troffen we deelnemers aan de rommelmarkt aan, karretjes
met balen mosselen en wat verder de standen van de marktkramers. Hier wisselden
enkele eethuizen en biertenten elkaar af en volgden de druk bezette terrasjes
elkaar in snel tempo op. Het was af en toe even laveren tussen de talrijke
bezoekers, om uiteindelijk dan toch de eindstreep te bereiken. Een leuke,
aangename, maar vooral rustige wandeldag was alweer voorbij. Bij het
afstempelen van onze wandelboekjes, werden we bovendien nog verrast met een
leuk geschenk van de club, wegens onze deelname reeds dit jaar aan zes
clubwandelingen. Rest ons nog te vermelden dat vandaag 1164 wandelaars de weg
naar Philippine hadden gevonden. Morgen trekken we alweer naar andere oorden,
maar dat lezen jullie dan wel.”
Tot slot nog even een weergave
van datgene, wat na afloop werd neergeschreven in onze respectievelijke
wandelboekjes. ‘K: Rustige wandeldag via veldwegen, dijken en polders. Idem aan
de tocht met de Mosselstappers. Strakke wind! J: Rustige tocht langsheen
polderwegen en dijken. Zonnig en warm weer, hevige wind. Mooi Braakmanbos en
stille waters van het Isabellakanaal. Geschenk n.a.v. zes kwarteltochten in
2009!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten