082: Péruwelz, Zondag 17 mei 2009, 25,87 km. (1545,904 km.)

Deze tocht werd enkele jaren terug aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 17/05/2009, 7660 Péruwelz (Hainaut) – 33ème Marche des Sapins, 7-12-20-25-30 km. Marcheurs du Val de Verne de Péruwelz. Départ: Salle Communale des Sports. En direction de Bon-Secours, le forêt domaniale, Condé-sur-l’Escaut (France), le lac de Chabaud latour. Les remparts de Condé et environs.’ Na afloop van deze grensoverschrijdende belevenis, schreven we het hierna weergegeven verhaal, op zondag 17 mei 2009, omstreeks 19:53 uur.

“Vandaag vertoefden we gedurende het grootste gedeelte van de dag bij onze zuiderburen. Deze morgen immers, vertrokken we naar het Henegouwse Péruwelz, dichtbij de Franse grens. Aldaar vond de 33ème Marche des Sapins plaats. De organisatie van de wandeling was in handen van ‘Les Marcheurs du Val de Verne’ uit Péruwelz. De inschrijving, alsook de start vond plaats in de Salle Communale des Sports, gelegen in de Verte Chasse aldaar. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 7, 12, 20, 25 en 30 km. Wij kozen dit keer voor de 25 km, werkelijke afstand: 25,870 km. Na te hebben geproefd van de plaatselijke broodjes en de koffie, trokken we op pad. Kort na het verlaten van de Salle des Sports, wandelden we door een stuk dreef, om uit te komen op de drukke baan Péruwelz - Bon-Secours. We bevonden ons op de plaatselijke ‘Route Paysagère’. In de verte zagen we reeds de basiliek van Bon-Secours in de hoogte staan.

Enkele honderden meters voor de basiliek, verlieten we deze drukke weg, om linksaf te draaien en een smal paadje in te gaan. Dit bracht ons tussen enkele weilanden door en deed ons na 2,67 km aankomen in een klein turnzaaltje in Bon-Secours. Hier hadden we een eerste controle. Aangezien dit zo kort na de start was, besloten we om geen rustpauze te nemen, maar het volgende stuk van de wandeling aan te vatten. We verlieten de controlepost en enkele straten verder stonden we aan de voet van de basiliek van Bon-Secours. Een enorm gebouw, dicht ingesloten door de woningen. Nadat we om het gebouw waren heen gewandeld, ging het via een klein steegje steil bergaf en kwamen we in een woonzone. Wat verder eindigde een gedeelte van de weg ter hoogte van het Forêt Domaniale de Bonsecours France. Aan de ingang van dit enorme bosgebied, zagen we dat de GR121 (Fr) en de GR122 (B) hier gezamelijk het bos inliepen. Tevens bevond zich hier het begin van een plaatselijk Circuit du Château de l'Hermitage.

We begonnen nu aan een wandeling doorheen een prachtig stuk natuur, fris geurend en vol kleuren en lichteffecten. Talrijke asfaltweggetjes, wisselden af met paadjes en grindstroken. Af en toe zag het er modderig uit, doch ook dit maakt deel uit van de fun van een wandeltocht. Kris kras trokken we tussen de bomen door en belandden op een moment op het Rond Point de Sequoia. Hier bevond zich de hoogste boom van het Forêt met een hoogte van 44 m. Hier kregen we ook een eerste glimp te zien van het Château de l'Hermitage. Wat verder verlieten we het bos en trokken door een grauw uitziende wijk. Tal van huizen zagen er vervallen uit, stonden leeg en volgeklad met slogans. Het zwerfvuil was opvallend aanwezig. In de verte zagen we een enorme mijnterril. Later op de dag zouden we de teloorgang van deze industrie lezen, wat ook onmiddellijk een verklaring was voor deze minder fraaie buurt. Tussen de voormalige arbeiderswoningen door bereikten we het grondgebied van Condé-Sur-l'Escaut en hadden na 8,295 km onze tweede controle op de hoek van de straat.

Blijkbaar was het Maison des Associations gesloten en had men als noodoplossing een open tent geplaatst op straat. Na deze pauze op de hoek van de straat, trokken we terug op pad. We volgden alweer het traject van de GR122 en kwamen uit aan de Étang Chabaud-Latour. We draaiden naar rechts en volgden geruime tijd de oever van dit blijkbaar enorme wateroppervlak. Hoe verder we gingen, des te meer zicht we kregen op oevers die voordien aan het zicht waren onttrokken. Wat verder kreeg onze GR het gezelschap van het Circuit de la Canarderie. Op het water kregen we ook stilaan de eerste zeilboten in zicht en even verder kwamen we aan op de Club Nautique de Condé-sur-l'Escaut. Hier bevond zich een tent, waar we na 11,805 km een derde controle hadden. Hier konden we kennis maken met het begrip Franse WC's, of tenminste wat daarvoor moet doorgaan. Na dit korte oponthoud gingen we verder op weg, om terug de oevers van de Étang Chabaud-Latour te volgen. Aan de overzijde van het water zagen we dat de enorme mijnlift, die we reeds voordien van verre hadden gezien, steeds dichterbij kwam.

We liepen op een soort dijk langs het water en volgden die, tot we terug de velden introkken, in de richting van de mijnterril. Toen we het natuurgebied verlieten en de zeilboten lieten voor wat ze waren, belandden we op een kasseistrook die kon dienen om de Ronde Van Vlaanderen op te rijden. Deze strook leidde ons tot aan de ingang van de Site de Chabaud-Latour. Hier zagen we van dichtbij de enorme mijnlift, dewelke als stille getuige was overgebleven van een waarschijnlijk ooit bloeiende industrie. Op de gedenkplaat onder de lift konden we vernemen dat de laatste kolen hier werden boven gehaald op 30 december 1988. Momenteel werd de omgeving gevuld door een groep kamperende roma-zigeuners. Waar ooit arme mijnwerkers vertoefden, stonden nu tientallen luxe caravans. Voorbij dit wagenpark draaiden we de natuur weer in om omheen de mijnterril te wandelen. Hier bevonden we ons opnieuw op het Circuit de la Canarderie om de verder gelegen Étang de la Digue Noire te bereiken. Alweer een prachtig uitziend watergebied, waar de zwanen rustig hun gang konden gaan.

We verlieten later deze vijver om via het gehucht Macou aan te komen aan de voorheen bezochte controlepost in Condé-sur-l'Escaut. Ondertussen hadden we 18,215 km afgelegd. Tijd hier om de laatste beschikbare broodjes aan te kopen en de inwendige mens te versterken. Terug op weg, bereikten we een kruispunt dat we enkele uren voordien hadden overgestoken, doch draaiden dit keer naar rechts in de richting Bon-Secours. Voor ons lag een lange asfaltweg, waarop de opeenvolgende hellingen zichtbaar waren en heel in de verte de basiliek. Na een eindje deze weg te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw het Forêt Domaniale de Bonsecours. We verlieten bijgevolg deze drukke rijbaan en wandelden een lange oprit af, in de richting van het Château de l'Hermitage. Helaas bleek het domein zelf niet toegankelijk en dienden we ons tevreden te stellen met het nemen van enkele foto's doorheen de toegangshekkens. Aan de inrit van het kasteel volgden we nadien het Circuit de Bonsecours, om opnieuw het bos in te trekken.

We kregen terug een opeenvolging van bospaden, het ene al wat modderiger dan het andere. Het pad volgde tezelfdertijd de weg van de GR122. Nadat we het bos verlieten, bereikten we opnieuw de hoofdweg, om deze nadien over te steken en terug aan te komen in het kleine turnzaaltje van Bon-Secours. We waren ondertussen terug op Belgisch grondgebied en reeds 22,720 km ver. Na een laatste rustpauze trokken we op pad om naar de eindcontrole te wandelen. Voorbij de laatste controle liepen we langs het Maison du Parc Naturel om een laatste keer een stukje bos te verwerken te krijgen. Eenmaal uit het bos trokken we langs een plaatselijke circustent en volgden dan in hoofdzaak de openbare weg om opnieuw aan te komen in de Salle des Sports. De 25,870 km zaten erop en we konden tot slot bemerken dat 1112 wandelaars gedeeltelijk hetzelfde traject hadden gewandeld als wijzelf. Sommigen iets minder, anderen nog wat verder. We kunnen alvast terugblikken op een geslaagde dag bij onze zuiderburen.”

Traditioneel datgene wat na afloop van de wandeling, werd genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Verrassende tocht, grotendeels in Frankrijk en Péruwelz, Bon-Secours. De terrils zullen mij bijblijven, maar ook het hele natuurgebied van château l’Hermitage. Wisselvallig weer. J: Wandeling vanuit het Waalse Péruwelz naar Bon-Secours en verder naar Condé-sur-l’Escaut (Fr). Mooie bossen en talrijke watergebieden. Oude mijnsite van Chabaud-Latour. Mooie tocht.’