125: Kleine-Brogel, Zondag 08 november 2009, 19,7 km. (2469,473 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd destijds als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zondag – Dimanche 08/11/2009, 3990 Kleine-Brogel (Limburg) – 10^de Sint-Elooitocht – 4-7-9-12-15-24-30 km. WSV 10 W TAC. Start: Vliegbasis Kleine-Brogel.’ Na onze thuiskomst, werd nog dezelfde avond een relaas geschreven, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:16 uur.

“Deze ochtend ging het nog voor dageraad richting Kleine-Brogel (Peer). Voor ons niet meteen om de hoek, maar toch hopelijk de moeite waard, deze verre verplaatsing te maken. Afspraak voor deze wandeling was de Vliegbasis zelf, meer bepaald de Mess All Ranks, waar kon worden ingeschreven voor de 10^de Sint-Elooitocht. De organisatie voor deze wandeling was in handen van de WSV 10 W TAC, de 10^de Tactische Wing van de Luchtmacht dus. We vonden een ruime parking ter hoogte van de basis en konden ons even opwarmen aan een koffie in de Mess. Buiten voelde het reeds winters aan, met een temperatuur van amper 3° C. We konden kiezen voor een wandeling van 4, 8, 12, 20 of 28 km. Na het bekijken van het omloopplan, kozen we voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 19,7 km. Het eerste gedeelte van de wandeling betrof een stuk parcours van 6,5 km. We vertrokken vanuit de Mess en mochten over een kleine afstand over het militair domein van de basis wandelen, zij het onder het toeziend oog van enkele militairen, belast met bewaking. We volgden binnen het kwartier de omheining, om wat verderop via een achterhek, het domein te verlaten en ons te begeven in een lange zanderige dreef.

We kregen hier de aanduiding dat we ons bevonden op het Breugel Ruiterpad. Na over korte afstand enkele landerijen te hebben aanschouwd, die wit lagen omwille van de bevroren dauw, konden we een eerste maal kennismaken met het aanpalende bosgebied. We kregen een opeenvolging van mooie bosdreven, waar het vooral aangenaam wandelen was omwille van de zachte zanderige ondergrond. Bovendien lag de bodem bedekt met ontelbare afgevallen bladeren, waarvan de kleurschakeringen niet langer te tellen waren. Grote zwammen konden we ontdekken in de bermen en af en toe zagen we in de verte enkele jonge reeën, de velden dwarsen. De dreven doorheen dit bos volgden elkaar op, de ene al wat donkerder dan de andere, sommige doornat zelfs door de nachtelijke dauwdruppels. Tussen de open velden hingen nog mistflarden, die slechts traag verdwenen. Af en toe voelde het zelfs koud aan. Bijna het volledige eerste gedeelte van deze tocht verliep door bosgebied, dat slechts zelden werd onderbroken, door een stukje akkerland. Uiteindelijk bereikten we na ruim meer dan een uur de rand van het bos en kwamen we terecht op een smalle asfaltweg. Deze weg leidde ons om de hoek naar het lokaal ‘Guldekaemer’ van de Sint Sebastiaan schuttersgilde te Grote-Brogel (Peer).

Het was ons zowaar gelukt het eerste deel van het parcours af te leggen, zonder ook maar één auto te hebben bemerkt. Het lukt niet altijd tegenwoordig. Hier in deze verwarmde zaal, zouden we later op de dag nog eens langskomen voor een tweede controle. Na een warme koffie en een hapje voor onderweg, vertrokken we opnieuw voor het tweede gedeelte van deze tocht. Er wachtte ons nu een lus van 8,1 km. We kregen vooreerst een klein stukje openbare weg voor de voeten geschoven, waar we de aanduidingen vonden van verschillende routes en paden. De Landbouwroute van Peer, het Breugel Ruiterpad, het Equidroom en tot slot het Boerenpad, zijnde een plaatselijke landbouwwandelroute. Wat verderop volgde een splitsing, waar we voor onze wandelafstand, een eerste maal rechtdoor dienden te gaan. Amper honderd meter verder, sloegen we een links gelegen veldweg in en die leidde ons in de richting van een prachtig bosgebied. Opnieuw volgden diverse dreven, paden en wandelwegen elkaar op. Op een informatiebord in het bos, vonden we de uitleg over de diverse ruiterpaden die alhier in de omgeving waren aangelegd, alsook de diverse knooppunten ter zake. Ook werd info weergegeven met betrekking tot gelegenheden waar men de paarden kon verzorgen.

Het hoeft hier zeker niet te worden vermeld, dat we vandaag menig ruiter en menner onderweg hebben ontmoet. De wandeling van vandaag volgde immers ook in grote lijnen het traject van deze ruiterpaden. Degelijk aangelegd en goed onderhouden, dat kunnen we wel zeggen. Halverwege het tweede gedeelte van de wandeling, kregen we een stukje asfalt te verwerken, waar we een kort eindje de Sezoensroute volgden. Algauw echter trokken we opnieuw verder tussen de velden en door de bossen. We naderden stilaan opnieuw de rand van het militair domein en wandelden even langsheen de start- en landingsbanen. Vliegtuigen hebben we jammer genoeg niet gezien, wel de aanpalende maïsvelden, waar de landingsbakens stonden opgesteld. Even voorbij dit punt, ging het opnieuw in de richting van de ‘Guldekaemer’, waar een tweede controle van de dag volgde. Het derde en laatste gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,1 km, bracht ons vooreerst via de Landbouwroute Peer, tot aan de splitsing, die we eerder op de dag hadden gezien. Hier gekomen dienden we dit keer rechts te nemen en daarbij volgden we onmiddellijk opnieuw het Breugel Ruiterpad.

Na alweer een mooie dreef te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw terecht op de openbare weg. Hier zaten we op de Landbouwfietsroute van Peer. Er volgden nu afwisselend enkele stukjes asfaltweg en enkele veldwegen, die ons stilaan terug lieten wandelen in de richting van de ingang van de Vliegbasis. Onderweg nog enkele paarden met menner en voorzien van de aangepaste wagens. De wandeling liep jammer genoeg naar zijn eindpunt. Het laatste stukje konden we echt genieten van de najaarszon, die haar best deed om een aangename temperatuur te verschaffen. Wat een fel contrast tijdens het begin van de wandeling, toen het vriespunt niet veraf was geweest. Naarmate we het domein naderden, werd het ook wat drukker op de wandelwegen, vermits alle afstanden hier uiteindelijk samen kwamen. Het ging vervolgens terug naar de plaats van vertrek, waar we een volle Mess aantroffen. Toen we terug huiswaarts gingen, konden we vaststellen dat om 13 uur, reeds 1288 wandelaars hadden deelgenomen. Er kon echter nog worden gestart tot 15 uur en er kwamen nog steeds nieuwe wandelaars zich aanmelden. Vandaag hebben we kunnen genieten van een aangename, vooral verzorgde wandeling, met vooral veel aandacht voor de natuur en de prachtige omgeving.”

Ook in onze wandelboekjes noteerden wij kort na afloop enkele eerste indrukken. Ziehier wat toen werd onthouden. ‘K: Wandeling met vertrek op de vliegbasis. Veel bos en rustige natuur. Zonnig maar koud. J: Wandeling van op de vliegbasis in Kleine-Brogel, doorheen de bossen in de omgeving. Even over het grondgebied van Grote-Brogel voor rust in de Schuttersgilde.’