488: Malderen, Zaterdag 19 februari 2022, 14,837 km. (9781,609 km.)

“Een kort relaas inzake onze ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Brabantse Kouters (West) en het Wandelnetwerk In het Land van Stille Waters. Een geplande luswandeling met start en aankomst aan het station van Malderen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, bereikten we even na 10:00 uur het station van Malderen. Alvorens echter de wandeling aan te vangen, namen we omstreeks 10:30 uur nog even de tijd voor een kopje koffie in café Den Black, tegenover het station. Even later konden we op weg en tevens op zoek naar het eerste knooppunt van de dag, met name 68. We begaven ons linksaf in de Handelsstraat en stapten evenwijdig aan de spoorweg, om op die manier het centrum van het dorp te verlaten. Vrij vlug ging het voorbij het gemeentebord van Buggenhout, waarna we het kruispunt bereikten van de Handelsstraat met de Brusselmansstraat, tevens knooppunt 68. Daar ging het rechts de Brusselmansstraat in, een vrij druk bereden weg. Om de een of andere reden hadden we blijkbaar op het kruispunt een rechts gelegen paadje gemist, gezien we geen aanduiding meer vonden verder in de Brusselmansstraat. Tenslotte gekomen aan de rechts gelegen Grote Kouterbaan, vonden we een aanwijzing naar het knooppunt 69. Op die manier zouden we opnieuw op de juiste weg geraken. Dus rechtsaf de Grote Kouterbaan in, een smal landelijk betonbaantje.

Tussen uitgestrekte akkers en weilanden volgden we dit baantje tot aan de links gesitueerde Stenenmolenstraat, tevens knooppunt 69. We hielden dezelfde richting aan via de Grote Kouterbaan en kruisten vervolgens de Hoogweg. Aan de overzijde ging het nog een eindje door dezelfde straat verder tot het knooppunt 70 aan de dwars gelegen Vierbunderstraat. Aan de overzijde stapten we doorheen een kleine woonwijk via Hoogveld en Edgard Blancquaertlaan. In een linkse bocht van deze straat, ging het rechts tussen twee woningen door naar de dwars gelegen Vierbunderstraat, een smal paadje achter de woningen. We draaiden rechtsaf en bereikten de Akkerstraat, om er opnieuw rechts te kiezen. Dit smalle asfaltwegje tussen weiden leidde naar de dwars gelegen Holstraat, welke we links insloegen. We gingen voorbij het knooppunt 72 en volgden de Holstraat tot op het einde, zijnde knooppunt 73. Aldaar verlieten we de openbare weg en begaven ons aan de overzijde op een aardeweg, de Houtekruisweg, vrijwel dadelijk modderig en vol afgewaaide takken, door de storm van de vorige dag. Langs enkele kleine percelen bos, kwamen we uiteindelijk opnieuw op de openbare weg terecht, de Vekenstraat, ter hoogte van het knooppunt 74. Deze Vekenstraat rechts opgaand passeerden we vrij vlug het knooppunt 91.

We hielden nog steeds dezelfde richting aan, waarna uiteindelijk de Vekenstraat overging in Driehuizen, nog altijd een smal asfaltwegje tussen akkers en weilanden. Helemaal op het einde mondde Driehuizen uit op een driesprong, Biesten. We bemerkten er het knooppunt 92, alsook een wandelpaal welke aangaf dat we ons bevonden op het traject van de GR126. We draaiden rechtsaf en begaven ons op een aardeweg, welke even verder, na een haakse bocht naar rechts verder ging via Buurtweg 58, de Kruisheide. Op die manier betraden we het Lippelobos. We vonden er vrij vlug een kanjer van een omgevallen boom, het moment om even te verpozen en te genieten van een broodje. Na een korte onderbreking stapten we nog wat verder doorheen de brede dreef, vol afgevallen takken, tot we een kruispunt van bospaden en dreven bereikten aan het knooppunt 93. Daar verlieten we de Kruisheide naar links, teneinde via een smaller pad, de Lippelooweg richting openbare weg te wandelen. Hier konden we pas goed de schade bemerken van de storm, door tal van omgewaaide of afgebroken bomen. Uiteindelijk verlieten we wat later het bos en mondden uit op de druk bereden Kasteeldreef, meteen knooppunt 95.

Gelukkig ging het slechts over vrij korte afstand rechtsaf langsheen deze weg, om de eerst volgende bosweg links in te draaien, deel uitmakend van het Natuurreservaat Boske Kruisheide. Hier wisselden stukken bos en bosrand elkaar af, waarbij we een serie vlonderpaden kregen te verwerken, waarvan sommige deels waren vernield, door omgevallen bomen op de houten structuur. Het lukte evenwel de hindernissen te overwinnen, mits natuurlijk enig klimwerk. Dit mooie stukje ongerepte natuur eindigde jammer genoeg opnieuw op de openbare weg, ditmaal Kruisheide, inmiddels grondgebied Londerzeel. We bevonden ons aan het knooppunt 33, om er ditmaal Kruisheide naar links te bewandelen, een smalle kronkelende asfaltweg tussen akkers en weiland. Via een brugje staken we de Grote Molenbeek over en kwamen op een Y-splitsing uit aan het knooppunt 34. We namen de linkerweg, de Marselaerdreef, een vrij smal, nagenoeg lijnrecht asfaltwegje tussen de velden. Ondertussen hadden we reeds gevoeld dat de wind opnieuw in kracht begon toe te nemen, voorlopig nog in het voordeel. Bijna op het einde van dit wegje, bevond zich rechts een klein dennenbosje, alwaar we even halt hielden om toch nog even te denken aan de inwendige mens en uiteraard, omwille van gebrek aan horeca, even een sanitaire pauze in te lassen.

Voorbij dit stukje natuur maakte de Marselaerdreef een bocht naar links aan het knooppunt 35, doch we verlieten er rechtdoor de openbare weg en stapten een grindweg op, de Maerselaerweg, welke vrijwel dadelijk naar rechts bochtte. Door afwisselend enkele kleine percelen bos en stukken open landschap zetten we ons wandeling verder, af en toe gehinderd door omgevallen bomen, welke vanzelfsprekend niet altijd eenvoudig waren te omzeilen. Eenmaal al deze hindernissen verwerkt, bereikten we de Maldersesteenweg. We gingen even naar rechts tot voorbij de eerste woning, om dan tussen de gebouwen in links een grasweg op te gaan. Wat verderop maakte het gras plaats voor grind en pas nu in open vlakte voelden we pas echt goed hoe hard de wind tekeer ging. Voorlopig hadden we die nog min of meer van opzij. We kruisten er de Bessembaan en hielden de richting rechtdoor aan, tot we op het einde van het pad rechtsaf bogen en langsheen een haag stapten. We voelden af en toe een verloren regendruppel en begonnen al te vrezen voor erger. Hier hadden we de wind volledig in het nadeel en ook de temperatuur was behoorlijk gedaald. Voorbij de haag draaide het paadje naar links en kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Bessembaan, ondertussen knooppunt 39.

Op het eerst volgende kruispunt ging het haaks linksaf op de Bessembaan, nu een grindweg tussen eindeloos lijkende akkers. De gure wind voelden we nu van rechts komen en dat duurde een tijdje, vermits we geen enkele beschutting hadden op dit gedeelte van het parcours. Op het einde aangekomen maakte de grindweg een bocht naar rechts en ging over in een smalle asfaltweg, waarna we vrij snel aankwamen op het Y- kruispunt met Sneppelaar, tevens knooppunt 310. Ditmaal verlieten we het geplande traject, gezien we anders met volle tegenwind richting Malderen zouden moeten gaan. We kozen dus min of meer de wind in het voordeel en volgden Sneppelaar naar links, richting verder gelegen spoorlijn. Een aantal bochten later bereikten we de spoorweg, om er nog even halt te houden in een overdekte picknickplaats juist bezijden de spoorweg. We konden er nog even een hapje nuttigen, waarna we evenwijdig aan de spoorlijn linksaf richting station van Londerzeel kozen. Ter hoogte van de overweg, op het einde van Sneppelaar vonden we knooppunt 313, om er rechtdoor een wandelpad op te gaan dat eindigde aan de achterzijde van het station van Londerzeel. We eindigden dan ook onze tocht omstreeks 15:35 uur, na 14,837 km. We zouden enkele minuten later een trein nemen, welke echter werd afgelast. Noodgedwongen vonden we dan toch aan de overzijde een bus richting Mechelen, na uiteraard een lange wachttijd.”