“Hierna volgt een korte beschrijving van onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Ardennen, deel 3. Het parcours, met een lengte van 18,3 km, had start en aankomst in Orchimont. In de wandelgids verkreeg deze dagtocht als titel: ‘Wilde riviertjes ten noorden van de Semois’. De startplaats bevond zich dan ook in het centrum van deze gemeente, ter hoogte van de kerk. Na een weliswaar lange autorit bereikten we Orchimont en vonden zonder veel moeite een parkeerplaats. Na vooreerst nog een laat ontbijt, konden we beginnen aan een prachtige wandeling doorheen een stukje Ardennen. We hadden bij de start de zon als metgezel en dat is altijd leuk meegenomen, vooral wanneer bossen en valleien het hoofdonderwerp vormen. We verlieten dan ook de kerk van Orchimont en daalden af langs het beeld van O.-L.-V. van Beauraing, hierbij enkele routetekens volgend, een liggend groen ruitje en een rood rechthoekje. Even voorbij het pand met nr. 35, ging het een grasweg op naar rechts, welke overging in een bosweg. Rechts bemerkten we een droogast, waar vroeger de tabaksbladeren werden opgehangen om te drogen.
Ondertussen versmalde de bosweg tot een pad, met links daarvan een zeer steile helling. Gekomen op een Y-splitsing ging het linksaf, enkel nog het rode routeteken volgend en zeer steil bergaf. Na een lange en af en toe gevaarlijke afdaling bereikten we beneden het dal van de Ruisseau de Nafraiture. Vanaf daar volgden we de rivier naar rechts, hierbij begeleid door de rood-witte markeringen van de GR126. We staken even later de rivier over via een oud stenen brugje, om opnieuw rechts te kiezen en te wandelen met de Ruisseau aan onze rechterzijde. Dit was vooral aangenaam wandelen door een mooi stukje natuur, met het geluid op de achtergrond van het stromend water. We kwamen dan ook terecht aan een eerste baken onderweg, ‘La Hez Cheslin, 270 m’. Het traject aangeduid door blauwe rechthoekjes ging hier een andere richting uit, wij bleven rechtdoor stappen, de tekens van de GR en de rode rechthoekjes volgend. We bevonden ons dan ook op de Promenade de la Roche à Campa. Inmiddels konden we aanvoelen dat het pad aan hoogte won, doch later konden we geleidelijk dalen tot waar we het riviertje konden oversteken.
Via de andere oever volgden we nog even de waterloop, om uiteindelijk niet voor het laatst nogmaals de Ruisseau de Nafraiture over te steken. Immers niet veel verder troffen we nog twee bruggetjes aan. Deze oversteek achter de rug, begonnen we aan een flinke klim naast een rotsmassief, om nogmaals via enkele stapstenen het riviertje over te steken. Nog steeds verder klimmend, gegidst door rode rechthoekjes, stegen we doorheen een sparrenbos. Na deze flinke beklimming konden we even verpozen ter hoogte van een dwarsweg, op een hoogte van 365 m, getuige het baken ‘Ruthduisant’. We maakten dan ook even tijd om te denken aan de inwendige mens. Na onze lunchpauze hadden we even een babbel met een groepje mountainbikers welke hun eigen parcours reden, we konden dan ook een leuke groepsfoto maken, welke we hen later via email hebben bezorgd. We stapten nog een eindje verder tot het volgende baken ‘Barrière de Mointerne, 380 m’. We verlieten tot slot het traject van de GR126 en volgden enkel nog de route aangeduid door groene rechthoekjes.
Ter hoogte van een zitbank volgden we nu een rechts gelegen bosweg, enigszins kronkelend doorheen het groen, om een dwarsweggetje te bereiken aan het baken ‘Crupet, 340 m’. We hadden dus ondertussen wat aan hoogte verloren. Nog steeds de groene rechthoekjes volgend, gingen we even naar links om nogmaals de Ruisseau de Nafraiture over te steken. We hielden rechts aan en begonnen aan een lange, doch matige beklimming doorheen het bos. Toen we de bosrand hadden bereikt ging het verder via een weg, waarbij we zicht kregen op een mooi Sint-Rochuskapelletje uit 1894, geplaatst bij een zitbank onder beuken. Altijd de moeite waard om op de digitale plaat vast te leggen. Op die manier wandelden we vervolgens via de Rue des Rivières, dalend naar de dorpskern van Nafraiture, om aan te komen ter hoogte van de Sint-Annakerk. Voorbij de kerk bleven we verder afdalen doorheen de Rue Sainte Anne tot aan het kruispunt met een drukke weg. We draaiden op de weg rechtsaf richting Vresse en bevonden ons thans op de Rue d’Orchimont. We bemerkten het einde van de bebouwde kom van Nafraiture en passeerden een Onze-Lieve-Vrouwkapel. De weg kronkelde doorheen het bos en links kregen we zicht op de vallei van de Ruisseau d’Orchimont.
Na het overschrijden van de Ruisseau d’Orchimont, ging het duidelijk merkbaar opnieuw de hoogte in. We kwamen langs een picknickplaats in de nabijheid van het oude stationnetje van Nafraiture. Nog altijd aan hoogte winnend, kwamen we in de woonkern van Orchimont en dit via de Rue de Nafraiture. Meteen begonnen we dan opnieuw af te dalen, om verder ter hoogte van een kruispunt links de Rue de Bièvre in te gaan, wat vrijwel dadelijk klimmen inhield. Zowat 700 m verder gingen we opnieuw linksaf ter hoogte van een grote linde met eronder een kruis. We kwamen terecht tussen weideland en zagen stapels hooi, klaar om te worden opgehaald. De weg die we bewandelden ging over in een onverhard pad en daalde af naar het baken ‘Parfontaine, 365 m’. Vanaf het baken volgden we de Promenade des Moinils, aangeven door middel van groene ruitjes. We daalden even af tot aan een Y-splitsing om nadien rechts te beginnen aan een flinke beklimming doorheen een stuk naaldbos. Voorbij het bos bereikten we wat verderop een verkeersweg, welke we over korte afstand naar links volgden.
Aan de eerstvolgende rechterzijweg, ging het naar een sparrenbos, nog steeds de groene ruitjes volgend. Voorbij het sparrenbos trokken we door een beukenbos om dan een steile afdaling te verwerken die ons liet aankomen ter hoogte van het baken ‘Grand Moinil, 310 m’. We kozen opnieuw rechts, waar ditmaal behalve groene ruitjes, ook rode ruitjes de juiste route aangaven. Dat we merkbaar steeds maar verder konden dalen, bleek wat verderop bij het bereiken van het volgende baken ‘Le Petit Chenet, 280 m’. Onder het baken konden we lezen dat Orchimont nog 1 km 800 verder was gelegen. We dienden derhalve nog wat aan hoogte te winnen om te rand van het bos te bereiken. We kregen nu een prachtig zicht op de kerk van Orchimont en konden langzaam afdalen naar het eindpunt van deze dagtocht.”
Een voorouderlijk gebied en één van de mooiste wandelingen die ik ooit deed.
BeantwoordenVerwijderenHet voelde goed aan daar rond te dolen ♥