228: Limerlé, Zaterdag 02 april 2011, 14,5 km. (4565,089 km.)

Een tocht welke van start ging in het Waalse Limerlé en waarvan we het traject volgden op zaterdag. Omwille echter van de eerder late thuiskomst, werd pas ’s anderendaags, omstreeks 10:40 uur, een relaas geschreven.

“Gisteren waren we reeds toe aan wandeling N° 7 uit de Dagstappergids deel 1 Hart van de Ardennen. We trokken dan ook vroeg richting Limerlé, startplaats van deze 14,5 km lange wandeling in de omgeving van de bovenloop van de Oostelijke Ourthe. We vonden een ruime parking rechtover de kerk van dit kleine dorpje, verscholen in het zogenaamde terra incognito, dicht bij de grens van het Groothertogdom Luxemburg. Aldaar troffen we enkele informatieborden aan met betrekking tot de omgeving, alsook een wandelboom, waarop diverse wandelroutes waren aangegeven. We zouden bij de start van de wandeling er alvast eentje een tijdje volgen. De wandeling liet ons bij de start langsheen de kerk wandelen, waarbij enkele opvallende oude grafstenen konden worden bekeken. We volgden de hoofdstraat en wandelden op die manier de kleine dorpskern uit, richting Gouvy en drukke N838. Zoals reeds vermeld volgden we hier één van de plaatselijke wandelroutes, aangegeven door liggende rode rechthoekjes, met name de Promenade La Hêtraie. Hoeft het nog te worden vermeld, dat het verlaten van een Ardens dorpje inhoudt, dat er klimwerk aan te pas komt?

Inderdaad, via de hoofdweg, klommen we het dorpje uit en volgden een tijdje de drukke N838, welke leidt naar Gouvy. Eenmaal voorbij de laatste huizen, konden we de vrij drukke weg verlaten, om een links gelegen grindweg op te wandelen. We stegen nog even verder tot zowat 500 m hoogte. Hier kregen we een uniek zicht over de omgeving, die vooral werd gedomineerd door weilanden. Eenmaal het hoogste punt voorbij, begonnen we aan de afdaling naar Cherapont. Af en toe ging het door een stukje dreef, waar we even werden onttrokken aan het zonnetje, dat op dit vroege uur reeds merkbaar haar best deed ons een aangename wandeldag te bezorgen. Na een lange afdaling bereikten we beneden opnieuw de N838 en stonden we zowat oog in oog met twee enorme forellenvijvers en het bijhorende campingcomplex. We wandelden hier de drukke weg links op om voor het eerst de Oostelijke Ourthe (Ourthe Orientale)  te overschrijden. Aan de overzijde bevond zich het gebouw Lac de Cherapont, waar we even terecht konden om een kopje koffie te nuttigen. Ondertussen hadden we er een babbel met een Vlaming, welke reeds jaren deze camping had uitgekozen als weekend- en vakantieverblijf.

Naast de Oostelijke Ourthe troffen we een ruime parking aan, ook ditmaal opnieuw voorzien van een informatiebord en een wandelboom. Vanaf hier volgden we nu langsheen deze waterloop, onder andere de Promenade Ol Heûlse, alsook de rood-witte markeringen van de GR 57. We wandelden nu als het ware in de vallei, ruim voorzien van groen en met boven het hoofd een steeds warmer aanvoelend zonnetje. Aan de overzijde van de vallei zagen we een steile helling, met in de verte grazende dieren. De Oostelijke Ourthe kronkelde zich hier een weg tussen het hoog opgeschoten groen, waarbij het aantal meanders bijna ontelbaar opliep. We trokken voorbij de laatste caravans van het Cherapont complex en bevonden ons even later middenin de natuur. Het was opvallend dat de paden hier minder druk worden bewandeld, de natuur was des te mooier om te aanschouwen. Even verderop dienden we haaks linksaf te slaan en verlieten we even de GR 57. We staken opnieuw de Oostelijke Ourthe over, ditmaal via een wankele en verende brug, gevolgd door de oversteek van een zijloop ervan, ditmaal via enkele dunne en glibberige boomstammetjes. Veilig en wel bereikten we de overkant en kondigde zich het bos aan en een steile helling.

Opnieuw begonnen we aan een lange beklimming om het dal te verlaten, ditmaal via een bredere onverharde weg. Zo kregen we een zicht op de lager gelegen vallei en konden we de Oostelijke Ourthe zien kronkelen, tezelfdertijd, schitterend onder de voorjaarszon. Even verder maakte het pad een scherpe bocht naar rechts en zo keerden we de vallei de rug toe en klommen verder het dal uit. Buiten het bos bereikten we ook nu alweer weilanden en konden we in de verte Limerlé zien liggen. Op het hoogte punt ging het opnieuw rechtsaf en begonnen we, langsheen de rand van het bos La Heûlse opnieuw af te dalen, terug richting vallei. We konden heel in de verte opnieuw Gouvy bemerken. Even later en een beetje verder afgedaald, ging het pad het bos in. Ditmaal wandelden we over een nat en donker uitziend pad, steeds verder afdalend in de vallei van de Oostelijke Ourthe. We bemerkten dat we ons bevonden op de GR 57. Een lange afdaling leidde ons steeds dieper naar de vallei en uiteindelijk bereikten we later terug de Oostelijke Ourthe. Een plek waar een hele flank was weggekapt en hier vonden we een ideale plek om even te denken aan de inwendige mens. Gezeten op een afgezaagde boomstam, uit de wind en volop in de zon, je zou voor minder tevreden zijn.

Omgeven door een schitterende vallei en met op de achtergrond het geluid van enkele vogels, genoten we van een laat middagmaal... en de Oostelijke Ourthe? zij kabbelde rustig verder. Na een korte pauze trokken we verder doorheen een kaalgekapte omgeving, hierbij een smal paadje volgend dat kronkelde in de vallei. Er kondigde zich opnieuw een stukje bos aan en het smalle paadje zocht verder zijn weg, af en toe op- en neergaand, kronkelend langsheen enkel rotsen welke zich links van het pad bevonden. Uiteindelijk bereikten we terug een open plek, ditmaal ter hoogte van de restanten van een vroegere watermolen, de Moulin du Trou. Deze ruïne was wel heel fotogeniek te noemen, alsook de onmiddellijke ietwat spookachtige omgeving. Verderop bereikten we het baken Ol Heûlse Alt. 410 m. Er kondigde zich voor ons een helling aan, waarbij het pad eerder het uitzicht leek te hebben van een beek. Het water stroomde de helling af en hier dienden we ons een weg te zoeken, doorheen de sporen van tractoren en vooral in een poging de voeten droog te houden. Af en toe de bermen opzoekend, lukte het toch min of meer om droog het kwaadste stuk door te komen, waarna we een modderig pad verder omhoog volgden.

Hier was het even uitkijken waar de voeten werden neergezet, aangezien het pad vol zat met kikkers en padden. Blijkbaar kwamen deze uit het vochtige bos naar het centraal gelegen paadje. Veilig en wel bereikten we hoger gelegen grond en verlieten we het natte en vochtige bos. Tussen de weilanden door, volgden we opnieuw de GR 57 en daalden even verder af naar de woonkern van Limerlé. Links kwamen we langsheen een weide, waar ontelbare koeien zichtbaar genoten van het zonnetje. We waanden ons zowaar op het strand van de Costa Limerlé. We bereikten terug de bebouwde kom van het dorpje, doch een tweetal straten verder, wandelden we al opnieuw de woonkern uit, aangegeven met groene rechthoekjes. Ditmaal volgden we een verkeersarm asfaltweggetje, richting Steinbach. Alweer trokken we door een omgeving van glooiende weilanden, met hier en daar een klein perceel bos. Het baantje volgend, bereikten we geruime tijd later het dorpje Steinbach en bij het betreden van de dorpskom, staken we inderdaad de gelijknamige beek over. Het ging even via een kleine klim verder, richting centrum van het dorp.

Ter hoogte van een kruis, voorzien van een altaar, troffen we een zitbank aan en namen er even de tijd om te pauzeren en te genieten van het uitzicht. Hier namen we afscheid van de GR 57 en namen de andere richting, naar de kerk van Steinbach. Onderweg kwamen we langs enkele geklasseerde gebouwen, onder andere een oude hoeve en even verder het Château de Beurthé. Eenmaal voorbij deze mooie gebouwen, ging het opnieuw de Steinbach over en vervolgens rechtsaf, om het dorp te verlaten. Een gestaag oplopend asfaltwegje deed ons uitgeleide. Naarmate we hoger klommen en het dorp achter ons lieten, verscheen een prachtig panorama achter ons. We volgden nu een plaatselijk wandelcircuit, aangegeven met groene rechthoekjes, de Promenade Chaussée Romaine. Na een lange klim, bereikten we een kruispunt van wegen en hier ging het voor ons linksaf, de Voie Romaine op. Tezelfdertijd troffen we er de aanduidingen aan van de Traversée des Pays et des Ages aan.

Het grindpad leidde ons stilaan verder, opnieuw in de richting van Limerlé. Uiteindelijk bereikten we later terug de openbare weg en de eerste huizen van het dorpje. Nadien maakten we nog een klein ommetje, waarbij we tweemaal een oude spoorwegbedding overstaken. Hier konden we zien dat deze bedding was voorzien van een nieuw aangelegd asfaltwegje, duidelijk bedoeld voor fiets- en wandelverkeer. Tenslotte volgden we, alvorens opnieuw richting kerk te wandelen, nog een tijdje de gele ruitjes van de Promenade Aux Nutons. Zo bereikten we even later, ter hoogte van een bakstenen kapel, opnieuw de hoofdstraat van Limerlé, die we dalend volgden tot aan de kerk. Meteen het einde van deze toch wel zeer afwisselende wandeling.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Limerlé, Cherapont, Steinbach. Afwisselende wandeling. Ruïne en padden op de weg. Stralend lenteweer. Gsm-zakje Boop in Bastogne. J: Wandeling N° 7 uit de Dagstappergids deel 1. Tocht vanuit Limerlé door de vallei van de oostelijke Ourthe. Een ommetje langs Cherapont en de forellenvijvers en een tweede lus naar Steinbach. Terug langs de Voie Romaine. Mooie zonnige lentedag. Na de wandeling nog even doorheen Bastogne voor een terrasje.’