219: Cortil-Noirmont, Zaterdag 05 februari 2011, 19,47 km. (4428,286 km.)

Een georganiseerde tocht welke in de wandelgids Marching, als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 5/2/2011 – 1450 Cortil-Noirmont (Brabant-W.), Marche des Abbayes, 6-12-20-27-42-50 km. Les Spartiates de Gembloux. Départ: O.N.E. Bois et campagne.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal, aangaande de bezienswaardigheden en belevenissen onderweg, omstreeks 20:30 uur.

“Na een weekje afwezigheid, konden we vandaag opnieuw de wandelschoenen aantrekken. Deze ochtend begaven we ons dan ook nogmaals naar de overzijde van de taalgrens, meer bepaald naar Cortil-Noirmont, een deelgemeente van Chastre. Aldaar zorgden Les Spartiates van Gembloux voor de organisatie van de Marche des Abbayes. Met wat moeite en vooral na enkele veldwegen (?) te hebben afgereden, bereikten we toch de startlocatie, gesitueerd op het ONE Domaine de Chastre. Even later konden we terecht in de startzaal, nadat we onze auto op wandelafstand hadden kunnen parkeren. Er kon ter plaatse worden gekozen uit de navolgende afstanden: 6, 12, 20, 27, 42 of zelfs 50 km. Wij hielden het bij een bescheiden 20 km wandeling. Na een laat ontbijt en een koffie konden we op weg voor deze tocht, welke was voorzien van drie controleposten. Na een laatste blik op de mascotte van de club en een onverwacht versierde trommel voor de startkaarten, kregen we nog wat info met betrekking tot wandelen in de Provence. Nadien begon het eerste gedeelte van de wandeling en dat bedroeg 8,32 km. Een traject dat ons algauw kennis zou laten maken met de wind onderweg.

Bij het verlaten van het domein, begaven de deelnemers aan de 6 km wandeling zich naar links, de andere afstanden dienden rechts aan te houden. Nog maar pas van start gegaan, volgden we een plaatselijk wandelcircuit, met name de Promenade de Noirmont. Jammer genoeg leende zich geen enkel van de borden tot het fotograferen ervan, de tand des tijds had namelijk de meeste gegevens onleesbaar gemaakt. Via een landelijke weg, ging het langsheen het plaatselijk kerkhof, om even verderop de weg te verlaten en een smalle wegel links op te gaan. Hier zakten we zo goed als tot aan de rand van de schoenen in de modder, een goedje dat we een tijdje zouden meedragen onderweg. De eerste vervallen kapelletjes lieten zich aanschouwen en het zouden niet de laatste zijn onderweg. Na de modderige passage bereikten we weer droge weg en lieten Cortil-Noirmont achter ons. Op een van de zeldzame kruispunten, troffen we even verder een bejaard koppel aan, op zoek naar de pijlen voor de zes km wandeling. Blijkbaar hadden ze hun start gemist. Ze besloten dan maar om aldaar verder naar rechts het parcours te volgen van de 12 km.

Wij hielden links aan en overschreden op die manier voor de eerste maal de l’Orne. Er volgde nu een landelijke weg, welke af en toe onder water stond, als gevolg van de afwatering van de aanpalende landerijen. In de verte was een Frans militair kerkhof zichtbaar, doch we hielden een andere koers aan en lieten deze laatste rustplaats links liggen. Het ging de andere richting uit en op die manier betraden we het grondgebied van Chastre. Opnieuw kregen we enkele vervallen kapellen te zien. Binnen de bebouwde kom van deze gemeente, vonden we wat verder een links gelegen kerkwegel en die leidde ons naar de plaatselijke kerk. We volgden aldaar de Promenade de Villeroux en konden tezelfdertijd enkele markeringen aantreffen van de GRP127. Ter hoogte van de kerk troffen we enkele monumenten aan, welke herinnerden aan de zware gevechten van mei 1940. Het ging verder langsheen de kerk, via een kerkwegel, begrensd door een hoge muur, welke vervolgens verbinding gaf naar een mooie dreef. We overschreden nogmaals de l’Orne en kregen dan zicht op een mooi gerestaureerd gebouw, dat nu onderdak geeft aan politie, bibliotheek en andere gemeentediensten. We konden een blik werpen op de binnenplaats en stonden versteld van de pracht ervan.

Het ging dan linksaf, via de Drève des Prisonniers de Guerre, alwaar we een monument aantroffen ter nagedachtenis van de plaatselijke helden. Na het overschrijden van alweer de l’Orne, ging het via een wegel richting Blanmont. We wandelden nu over een hoger gelegen terrein en zagen rechts van ons in de diepte de kleine meanders van de l’Orne. Het paadje volgend bereikten we de spoorweg, alwaar we vervolgens onder het viaduct doorgingen. Op die manier aangekomen op het grondgebied van Blanmont, ging het na het viaduct haaks linksaf en kregen we een onverharde weg te verwerken, welke ons een heuvel liet beklimmen. Aan de andere zijde bevond zich een afdaling en die leidde ons naar beneden, richting centrum van Blanmont. Het ging langsheen de plaatselijke kerk, alwaar we de aanwijzingen vonden dat we ons bevonden op de Promenade de l’Orne. Op korte afstand daarvan vonden we de eerste controlepost in het gebouw van de lokale scoutafdeling. We waren, na de eerste gevechten met de wind, toe aan een warme kop koffie. Na een korte pauze, begonnen we aan het tweede gedeelte van de tocht, over een afstand van 5,17 km.

We verlieten de controlepost en hielden links aan. De deelnemers aan de grotere afstanden, dienden hier vooreerst bij een eerste passage een andere richting te nemen. Wij vervolgden onze weg, via de Promenade de l’Orne en bestegen enkele trappen. Daarachter troffen we een tegelpad aan en zo verlieten we al heel vlug deze kleine gemeente. Eenmaal terug op de openbare weg, ging het haaks linksaf en zagen we voor ons een hellende en lange weg. Hier konden we opnieuw een tandje bijsteken. Naarmate we de top van de heuvel naderden, blies de wind meer en meer in het nadeel en liet zich ook vrij goed voelen. Opnieuw troffen we onderweg kapelletjes aan, die eerder leken op een ruïne. Jammer dat niemand kosten noch moeite neemt om deze getuigen uit een religieus verleden te bewaren voor komende generaties. We trokken vervolgens door het kleine Perbais (Walhain) en konden ons ook hier niet van de indruk ontdoen dat veel voormalige fabriekspanden leeg staan en rijp zijn voor de sloophamer. Eenmaal voorbij deze woonzone, kregen we zicht op een kronkelende landelijke weg, waar we ook ditmaal het gevecht dienden aan te gaan met de wind. Hier hadden we die van voren en dat maakte het stappen af en toe bijzonder moeilijk.

We hadden dan ook op deze hoger gelegen landelijke zone geen enkele beschutting. Uiteindelijk ging het even verder bergaf en bereikten we Ernage (Gembloux). We kregen een beetje beschutting als gevolg van de bebouwde kom en bereikten zo even later het plaatselijk kerkje, alwaar momenteel grondige straatwerken bezig waren. Blijkbaar werd het kerkplein en omliggende heraangelegd. Achter de kerk konden we in een klein zaaltje terecht voor een tweede controle van de dag. We waren ondertussen reeds 13,49 km gevorderd en hadden de grootste afstand reeds achter de rug. Restten ons nog twee kortere trajecten nadien. Het volgend stukje wandelweg bedroeg iets minder dan drie km. We volgden vooreerst een wegeltje richting drukke verkeersweg, om aldaar terug naar rechts een andere wegel te volgen. Iets verderop bereikten we de erachter gelegen landelijke weg en op die manier ging het in de richting van de spoorwegbrug, waar, getuige de gedenkplaten, hevige gevechten hadden plaats gehad. Voorbij de brug ging het naar links, waar we de Chemin Creux volgden.

Ook hier onderweg tal van borden welke herinnerden aan de zware gevechten van mei 1940, beter gekend als Bataille de Gembloux. Ook ditmaal kregen we zowaar een bijna loodrechte landelijke weg te verwerken, alwaar, hoeft het nog gezegd, we ook alweer waren blootgesteld aan de grillen van het weer. Zo bereikten we uiteindelijk het grondgebied van Gembloux. Gekomen ter hoogte van een aldaar gelegen Ravel, ging het rechtsaf en vonden we in een klein houten bouwwerk de laatste controle van de dag. We hadden reeds 16,44 km afgelegd en waren even toe aan een pauze. Een laatste stukje wandelweg van iets meer dan drie km, liet ons vooreerst deze Ravel Ligne 147 volgen, waar we opnieuw kregen af te reken met wind op kop. Ditmaal misschien nog heviger dan voordien. Het werd wandelmaatje af en toe iets te veel van het goede.

Na een stukje Ravel ging het aan het eerste kruispunt rechtsaf en kregen we als toemaatje nog een stuk kasseiweg te verwerken, alwaar we hevige wind kregen van opzij. Gelukkig zagen we in de verte reeds de gebouwen verschijnen waar de startzaal was gelegen. Na nog een beetje alle moed te hebben bijeen gebracht, lukt het nog om deze laatste kilometer af te werken. Toen we uiteindelijk even later de startzaal opnieuw hadden bereikt, was dit toch wel met rode oortjes. Na een gevecht van 19,47 km tegen de wind volstond het wel voor vandaag. Na het afstempelen van de wandelboekjes ging het dan ook vrijwel snel richting auto voor de lange terugreis richting Vlaanderen. Morgen mag het alvast wat minder waaien...”

We sluiten af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Winderige wandeling. Niet zoveel variatie in deze anders wel mooie streek. J: Wandeling vanuit Cortil-Noirmont, doorheen o.a. Blanmont en Gembloux. Erg winderige tocht langs heuvelachtig gebied. Mooie vergezichten onderweg. Talrijke herdenkingsplaten m.b.t. de gevechten van mei 1940 in Gembloux en omgeving.’