171: Sart-Lez-Spa, Zondag 30 mei 2010, 19,7 km. (3418,956 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 30/5/2010, 4845 Sart-Lez-Spa (Liège) – 31ème Marche des Corsaires, 4-6-12-21 km. Les Corsaires de Sart-lez-Spa. Départ: Buvette du FC Sart. Parcours boisé, vallée de la Hoëgne, 80% de bois. Pied des Hautes-Fagnes. Wandeling door de bossen en de vallei van de Hoëgne.’ Na een behouden thuiskomst die dag, schreven we nog later op de avond, het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 19:47 uur.

“Na een eerder korte nacht, omwille van het uitgezonden Eurovisiesongfestival, deze ochtend omstreeks 06:00 uur vertrokken naar de provincie Liège. Daar vond immers in Sart-Lez-Spa (Jalhay) de 32ème Marche Internationale plaats, ingericht door de plaatselijke wandelclub Les Corsaires. Deze wandeltocht vond tevens gisteren plaats, een tweedaagse organisatie dus. De startplaats was gesitueerd in de kantine van de voetbalclub FC Sart. Toen we omstreeks 08:00 uur onze bestemming hadden bereikt, heerste er reeds een algemene drukte, zowel binnen als buiten de startlocatie. Al dadelijk bemerkten we de grote houten beer, welke stond opgesteld ter hoogte van de parking. We werden door enkele medewerkers van de club begeleid naar een parkeerplaats en konden even later terecht in de ruime en gezellige kantine op het 1^ste verdiep. We kregen zo het scorebord duidelijk in beeld, waaruit bleek dat de lokale ploeg FC Sart, zijn laatste match had verloren.

Maar goed, we lieten het niet aan ons hart komen en maakten ons klaar om de wandeling aan te vatten, waarbij trouwens kon worden gekozen uit de afstanden 4, 6, 12 of 21 km. We waren van ver gekomen, dus opteerden we voor de langste afstand, in werkelijkheid 19,7 km. Even later konden we de wandeltocht aanvatten, zij het nog onder min of meer gunstige weersomstandigheden. We verlieten het terrein van FC Sart en troffen ter hoogte van de openbare weg reeds een eerste splitsing aan: de 4 km ging linksaf, om de openbare weg te volgen, terwijl de andere wandelaars rechtsaf gingen en zo een kiezelweg namen. Ter hoogte van de afspanning van de weide, bemerkten we reeds de eerste rood-witte markeringen van de GR573. Dit verhard pad, verliep lichtjes dalend in de richting van de even verderop gelegen bossen. Na een stukje aardeweg, volgde vervolgens een smalle boswegel, welke zich situeerde op de steil aflopende flanken van het bos. De dalingsgraad nam nog toe en het pad lag er af en toe glibberig bij, omwille van de hevige regenval de voorbije nacht.

Het was dus even uitkijken om niet te struikelen over de glibberige boomwortels die het pad dwarsten. Na een tijdje dit sterk dalend paadje te hebben gevolgd, bereikten we beneden een asfaltwegje, dat we links opgingen. Onmiddellijk voelden we dat de weg de hoogte inging, vooreerst in geringe mate, later iets steviger. Ietsje later bereikten we de links van de weg gelegen camping Spa d'Or na 2,5 km, tijd voor een eerste controle. Naast de receptie van de camping was een tent opgezet, waar we terecht konden om het lokale suikerbrood te proeven en vanzelfsprekend een koffie te nuttigen. Even later konden we op pad voor het tweede gedeelte van de tocht, over een afstand van 4,3 km. We volgden verder naar links de asfaltweg welke aan de camping paalde, om aan het eerstvolgende kruispunt opnieuw een kiezelweg te vinden.

Deze weg volgden we opnieuw, waarbij we konden aanvoelen dat het pad ook hier een hoogteverschil diende te overwinnen. Klimmen geblazen dus, daarvoor waren we immers naar de Ardennen gekomen. Even verderop bereikten we de rand van het Bois des Vieilles Fagnes, waar we het grootste gedeelte van de wandeling zouden doorbrengen. Aan de ingang van dit enorme bosgebied, scheidden zich de wandelaars van de 6 km af. Zij vervolgden een links gelegen dalend pad, de rest ging rechtdoor om verder de beklimming te volgen. De kiezelweg, af en toe voorzien van wat rotsachtige ondergrond, ging verder de hoogte in en liet ons in het bos doordringen. Heel even konden we een stukje afdalen, waarna we een stevige kuitenbijter kregen te verwerken. Hier dienden we even de reserves aan te spreken en naar adem te snakken, aangezien het hier wel heel erg steil de hoogte inging. Door wat langzamer te wandelen bereikten we uiteindelijk toch de top van de helling.

We sloegen linksaf en kregen nu een bredere dreef voor de voeten geschoven. Aanvankelijk verliep de weg enigszins horizontaal om later toch opnieuw geleidelijk aan hoogte te winnen. Het gekende vals plat zoals men dat noemt. Na een hele tijd het pad te hebben gevolgd, veranderde de ondergrond in asfalt. Het stappen ging wat gemakkelijker en we konden wat later zelfs de regenjas uitdoen, vermits de zon was te voorschijn gekomen. We bereikten vervolgens een T-kruispunt in het bos, waarbij we geboden werden de asfaltweg verder naar links te volgen. Lichtjes dalend bereikten we enkele honderden meters verder de Baraque des Vieilles Fagnes, waar we een tweede controle kregen. We waren ondertussen 6,8 km ver. Op deze rustpost konden we gezellig buiten op een bankje plaats nemen om een verfrissend drankje te nuttigen. Hier zouden we vervolgens een lus bewandelen doorheen het Bois over een afstand van ongeveer 6,6 km. Na onze tweede rustpauze, vertrokken we voor een bijkomende lus, die enkel diende te worden bewandeld door de deelnemers aan de 21 km.

We volgden verder naar links het asfaltwegje, om even verderop ter hoogte van het eerste rechts gelegen bospad, dit te volgen. We zaten dus op het parcours 21 ALLER. Al heel vlug dienden we opnieuw een beklimming aan te vatten, welke ons steeds hoger en verder in het bos liet doordringen. Korte tijd na het verlaten van de Baraque echter, begon het hevig te regenen en dienden we noodgedwongen regenkledij aan te trekken. We hadden er toen nog geen idee van dat de ene bui de andere zou opvolgen en we gedurende de rest van de wandeling af te rekenen zouden krijgen met felle regenvlagen. Het parcours zou er ook onder leiden en dat zouden we al vlug ondervinden. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ging het haaks rechtsaf en volgden we een breed graspad, dat er vaak erg drassig bijlag. Links en rechts konden we af en toe kaalgekapte plekken bemerken, blijkbaar een gevolg dat men ook hier wel degelijk bezig is met bosbouw. Dit drassig grasveld verliep doorgaans horizontaal en kronkelde enigszins tussen de aanpalende bossen.

Op het einde ging het opnieuw haaks rechtsaf en ditmaal verliep het traject in dalende lijn. Vooreerst nog een drassige weg, kregen we wat later een kiezelpad dat nog verder overging in een zacht lopend asfaltweggetje. Dat het hoogteverschil duidelijk was, uitte zich in de hoogtepunten welke we achtereenvolgens aantroffen: Fagne Diseur 555m, Les Sources du Wayai 525m en tenslotte Fagne Richehomme 488m. Een volgende haakse bocht naar rechts, leidde ons naar de verderop gelegen dwarsweg, die we reeds eerder op de dag hadden bewandeld en die ons tot aan de Baraque des Vieilles Fagnes had gebracht. We volgden nu over vrijwel korte afstand deze zelfde weg om nadien voor de tweede maal controle te ondergaan op dezelfde plaats als voorheen. Ditmaal dienden we echter te schuilen onder het afdak voor de regen. Het kan verkeren dus in de loop van een wandeling. We hadden reeds 13,4 km afgelegd en er restte ons nog een laatste wandeltraject van 6,3 km.

We volgden even later voor de tweede maal de asfaltweg naar links en gingen ditmaal aan de splitsing rechtdoor. We zaten dus op het parcours 12-21 RETOUR. Korte tijd later ging het verder via een links gelegen bospad dat aanvankelijk geleidelijk daalde, om wat later steviger bergaf te gaan. Ook hier dienden we vaak de nodige voorzichtigheid aan de dag te leggen, aangezien het pad heel glibberig was geworden en hier en daar sporen vertoonde van uitschuivende wandelaars. Even later, een klein momentje van onoplettendheid, met als gevolg dat ook de auteur van deze bijdrage even met de ondergrond in aanraking kwam, gelukkig zonder veel erg. De wat lager gelegen openbare weg werd veilig en wel bereikt, waarna we deze rechts volgden tot in het gehucht Wayai (Jalhay). Amper twee straten verder, situeerde zich een splitsing ter hoogte van een kleine kapel. De wandelaars aan de 6 en 12 km gingen hier verder rechtdoor, terwijl wijzelf een rechts gelegen pad insloegen. Het ging meteen opnieuw de hoogte in, waarbij we voor het laatst konden genieten van de schitterende zichten over de lager gelegen dalen en de verderop gelegen beboste heuvels.

Na een kort klimmetje bereikten we de eerste woningen van het dorpje Sart (Jalhay), waaruit bleek dat de wandeling stilaan ten einde liep. Een licht hellende asfaltweg bracht ons opnieuw tot aan het terrein van FC Sart en daar troffen we wat later een kantine aan welke afgeladen vol zat. Gelukkig vonden we daar nog twee vrije stoelen om nog even te bekomen van de geleverde inspanningen. We konden later op weg naar huis nog nagenieten van alweer een prachtige dag in de Ardennen, ook al hadden we ditmaal de weergoden niet aan onze kant. We kunnen afsluiten met te vermelden dat we hadden genoten van een schitterend parcours in een uiteraard schitterende wandelomgeving. Wanneer je als club dergelijke omgeving ter beschikking hebt, kan je bezwaarlijk een slechte wandeling uitpijlen. Een overigens prachtig bewegwijzerd traject. Verder konden de rustposten als zeer behoorlijk worden beschouwd, gelet op de aldaar gehanteerde maatstaven. We kijken alvast uit naar een volgende deelname ergens in de buurt... a bientôt les marcheurs!!”

We sluiten voor vandaag dit wandelhoofdstuk stilaan af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, teneinde te achterhalen wat daarin als eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Sart-Lez-Spa. 80% door het Bois des Vieilles Fagnes. Goed verzorgde wandeling die weer maar eens uitregende. Wanneer begint de zomer? Vandaag zijn mijn schoenen ter ziele gegaan! J: Prachtige wandeling vanuit Sart-Lez-Spa. Grotendeels door het Bois des Vieilles Fagnes. Verder het gehucht Wayai. Slechte weersomstandigheden tijdens een aangename tocht.’