Een wandeling die voorheen in de
wandelgids Marching als volgt werd omschreven: ‘Zondag – Dimanche 23/5/2010 –
4641 Ossendrecht (N.-Brabant-Nl.), 13de Pinksterzondagtocht,
6-12-18-24-30-36-42 km. W.S.V. De Wandelende Krabben. Start: Abdij O.L.V. Ter
Duinen. Tweedaagse natuurtocht door de bossen van Ossendrecht, Putte,
Huybergen, Hoogerheide en Woensdrecht. Ook als dagtocht te lopen. Elke dag een
andere omloop.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het hierna weergegeven
wandelrelaas, omstreeks 21:07 uur.
“Vandaag, ter gelegenheid van
Pinksteren, trokken we nog eens op pad bij de noorderburen. In het Nederlandse
Ossendrecht vond immers dit weekend een tweedaagse natuurtocht plaats door de
bossen in de streek. Gisteren kon reeds worden deelgenomen aan de 13de
Pinksterzaterdagtocht, vandaag ging de wandeling door onder de naam 13de
Pinksterzondagtocht. Het geheel werd georganiseerd door de WSV De Wandelende
Krabben. Wij namen reeds voorheen deel aan een wandeling ingericht door deze
vereniging en hadden toen goede herinneringen. Een reden te meer om ook vandaag
Ossendrecht uit te kiezen als locatie om deze hopelijk zonnige dag door te
brengen. Toen we deze ochtend de startplaats bereikten, stond de zon reeds hoog
en gaf al haar beste zijde te zien. Het kon niet anders of we zouden een
schitterende wandeldag beleven. We meldden ons aan voor de inschrijving in de
Abdij O.L.V. Ter Duinen. Enkele medewerkers van de club zorgden dat het
parkeren in goede orde verliep. Even later konden we terecht in de startzaal
teneinde het nodige te doen en alvast een hapje te eten alvorens het vertrek.
Er kon worden gekozen uit de
afstanden: 5, 10, 15, 20, 25, 30, 36 of 42 km. Ter plaatse was er geen
informatie voorhanden inzake het parcours, zoals we dat in België gewoon zijn.
Doch afgaande op wat het Marching-boek beschreef, kozen we in volle vertrouwen
voor de 30 km. Er was bos beloofd, we zouden genoeg bos te zien krijgen en
daarvoor waren we toch gekomen uiteindelijk. Bij het verlaten van het
startzaaltje, ging het meteen het bosgebied in, waarin de Abdij zich bevond. De
eerste dreven en paadjes werden bewandeld en kregen we een goed gevoel: een
heerlijk geurend bos vol geluiden van vogels die zich koesterden in de warmte
van de zon. Een eerste van de vele splitsingen kwam eraan en aldus scheidden de
wandelaars aan de 5 en 10 km zich naar rechts af. De rest van het wandelpeloton
vervolgde het bospad naar links, om even later om de hoek een lange dreef in te
wandelen. Deze dreef liep zowat evenwijdig met de toegangsweg van het domein en
gaf een idee inzake de omvang van het gehele complex. Na geruime tijd wandelen,
waarbij het pad af en toe even een niveauverschil vertoonde, bereikten we de
rand van het bos en sloegen een rechts gelegen veldweg in. Deze ging in de
richting van de rotonde die we reeds konden bemerken. We gingen omheen de
rotonde en namen vervolgens de brede weg in de richting van Ossendrecht (3 km).
Gelukkig konden we hier gebruik
maken van de brede fietspaden naast de weg. Iets trouwens waar in Nederland
veel zorg wordt aan besteed. Vervolgens ging het linksaf in de Postbaan, waar
we aan de rechterkant Family Land bereikten, of zoals aangeduid Mijn
Recreatieland. Ter hoogte van de ingang van dit park vonden we info inzake het
Grenspark De Zoom, deel uitmakend van de Kalmthoutse Heide. We zaten dus dicht
bij het heerlijke natuurgebied. We wandelden voorbij het onthaal en maakten
nadien een tochtje doorheen deze mooi aangelegde camping. Caravans wisselden af
met leuke bungalows. Af en toe kruiste iemand met een nachtemmer ons pad. Na
een boog te hebben gemaakt tussen de kampeerders, bereikten we aan de andere
kant van het park de ingang tot het Markiezaat Kortenhoeff. Het typische
klaphekje gaf even later toegang tot deze prachtige natuurzone. Hier kregen we
een uitzicht over de heide en dat was wel enigszins indrukwekkend. Een paadje,
aangeduid door middel van een wit uiltje op een blauwe achtergrond, gaf een
aanduiding van het vervolg van de tocht. Een slingerend wegje leidde ons
doorheen dit unieke gebied, waarbij het gekwaak van de kikkers een opvallende
aanwezige was.
Naarmate we verder het
heidegebied betraden, werd het gekwaak steeds intenser. Even later zagen we een
watergebied voor ons, welke we even gedeeltelijk omtrokken. Halverwege bevond
zich een klein ponton boven het wateroppervlak en dat gaf de kans om een van de
kwakende exemplaren vast te leggen. Hier kon je even stilstaan bij het wonder
van de natuur en luisteren hoe honderden, zo niet duizenden kikkers
tezelfdertijd het beste van zichzelf gaven. De wandeling werd hervat en we
kregen nu langsheen het pad de aanduidingen van een witte muis op een groene
achtergrond. Het ging verder, ter hoogte van een kudde grazende schapen, scherp
naar links en zo wandelden we over een zandpad, langsheen een ander
watergebied. Ook hier een concert zoals we nog nooit voorheen hadden gehoord.
Uiteindelijk dienden we jammer genoeg via een hekje het gebied te verlaten en
bereikten we opnieuw de openbare weg. Hier konden we enige info vernemen inzake
Kortenhoeff en de twee wandelpaden die je er kon aantreffen, het uilenpad en
het muizenpad. We volgden vanaf nu over korte afstand de weg naar links, waarna
we terug links gingen om opnieuw het Markiezaat Kortenhoeff in te gaan.
Ditmaal volgden we een graspad
tussen lage beplanting. Links konden we af en toe een blik werpen op het
zanderige heidegebied. Nadat we het einde van dit groene pad hadden bereikt,
lag voor ons een drukke baan. Het ging rechtsaf in de richting van Huijbergen.
Ook hier waren we opnieuw in de gelegenheid om het brede fietspad te volgen,
ver van het drukke autoverkeer. Even verderop kwamen we langs een klein
monument ter ere van het herwinnen van het leven dankzij het water. Het
fietspad volgend, bereikten we kort nadien de grens van Huijbergen en hier ging
het linksaf, naar het Defensie Complex. Zodoende konden we na 8,2 km voor het
eerst genieten van een rustpauze in een kantine van het Nederlandse leger. De
kans een houwtouw te bemachtigen van het leger lieten we niet liggen. Omwille
van plaatsgebrek buiten op het terras, dienden we binnen te zitten, maar daar
was het ook leefbaar. Plaats genoeg en aan vriendelijkheid geen gebrek. Na onze
eerste onderbreking trokken we opnieuw op pad.
Gedurende het tweede gedeelte van
de wandeling zouden we een grote lus maken. Bij het verlaten van de kazerne,
volgden we links over een afstand de omheining via een smal wandelpaadje. Wat
verderop troffen we een splitsing aan en bij een eerste passage gingen de
wandelaars vanaf de 25 km een eerste maal naar links. We volgden vanaf nu het
verloop van de GR12 (Amsterdam - Parijs). Een links gelegen veldweg liet ons
verder weg wandelen van het militaire complex. In de verte konden we reeds een
molen ontwaren aan de einder. De wandeling verliep in de richting van de molen,
waarna we korte tijd later de openbare weg bereikten. We vervolgden naar links
en kwamen langsheen deze Johanna molen, welke luidens de plaatselijke info zou
dateren van 1862. Voorbij de molen namen we de links gelegen Bergsebaan en zo
trokken we opnieuw in de richting van het bosgebied. De smalle openbare weg
welke doorheen dit gebied verliep, gaf ons af en toe de kans om de
overvliegende zweefvliegtuigen te spotten. Niet gemakkelijk echter ze op foto
vast te leggen, maar na veel geduld lukte het dan toch. Halverwege deze weg,
vervolgden de wandelaars van de 25 km rechtdoor, terwijl de anderen (30, 36 en
42 km), een rechts gelegen bospad insloegen. Na wat heen en weer keren door dit
prachtige gebied, waar we enorme dennenappels aantroffen, bereikten we het
Waterwingebied Huijbergen De Kooiheide.
Uiteraard ging het rechtsaf, het
gebied in en konden we ervaren hoe rustig het wandelen is via bospaden en
dreven. Na een tijdje heb je geen enkel besef meer van oriëntatie, omwille van
het voortdurend veranderen van richting. Toen we de rand van het bosgebied
hadden bereikt, konden we de opstijgende vliegtuigen beter waarnemen, alsook de
kabels die hen hierbij een handje toestaken. We volgden een tijdje de rand van
het bosgebied om wat verder aan te komen ter hoogte van de omheining van de
vliegbasis van Hoogerheide (Woensdrecht). Ter hoogte van deze obstructie ging
het linksaf, waarna we een zandpad volgden dat evenwijdig verliep met de
omheining. Op het einde van de zanderige weg, bereikten we de openbare weg en
sloegen aldaar rechtsaf om verder te trekken langsheen dit domein. Enorme
toegangshekkens trokken aan het oog voorbij. Nadien bereikten we een
industriezone en daar ging het dan gedeeltelijk doorheen. Statige bedrijven
konden we aan beide kanten van de weg waarnemen. Toen de andere kant van het
industrieterrein was bereikt, ging het via een nieuw aangelegd asfaltwegje naar
links, terug in de richting van het complex van Defensie.
Rechts van ons zagen we
ondertussen de drukke weg die we vroeger op de dag hadden bewandeld, alsook het
monument waarvan reeds sprake. Een haakse bocht naar rechts leidde ons tot aan
deze drukke weg. Hier konden we naar links de andere wandelaars volgen op weg
naar de kazerne voor hun eerste controle. Wij hadden nu reeds een bijkomende
lus achter de rug en begaven ons naar dezelfde plaats voor een tweede controle.
Toen we even later de kazerne bereikten hadden we meer geluk, we konden nu
zalig pauzeren in het zonnetje op het buitenterras en vaststellen dat we
ondertussen reeds 16,3 km hadden afgelegd. Een ideale gelegenheid om de bestofte
onderbenen te observeren en vooral wat zonnecrème te gebruiken om erger te
voorkomen. Links en rechts werd door sommige wandelaars al een pleistertje
gebruikt, wat normaal is bij deze warme temperaturen. De frisdranken smaakten
dan ook overheerlijk en onze pauze duurde dan ook iets langer dan naar
gewoonte. Ook aan leuke onderbrekingen komt vroeg of laat een einde, dus tijd
om terug op pad te gaan. We volgden het paadje langsheen de omheining van de
kazerne, tot aan de reeds vermelde splitsing.
Ditmaal ging het rechtsaf, zo ook
voor de 15 en 20 km wandelaars. We trokken doorheen een stukje bosgebied tot
aan de openbare weg. Het ging linksaf, tot aan de rotonde. Ook hier ging het om
de verkeersgeleider heen, waarna we een smalle weg kozen in de richting van de
Staartse Duinen. Hier konden we het verloop van de GR12 over enige afstand
volgen. Ter hoogte van de camping, veranderde de weg in een zanderige dreef en
zo trokken we het Markiezaat Brabantse Wal binnen en konden de Staartse Heide
opgaan. We kregen op deze zandweg enkele aanduidingen van bestaande paden,
vooreerst een wit hoefijzer op een bruine achtergrond en even verder een witte
vos op een oranje achtergrond. Deze lange, aangenaam te bewandelen dreef,
leidde ons in de richting van het natuurgebied Groote Meer. Eenmaal dit gebied
binnengewandeld, dienden we een smalle wegel te volgen tussen lage beplanting.
Af en toe kwamen we doorheen een stukje open heidegebied, dat kort nadien werd
gevolgd door bosgebied.
Onderweg kwamen we langsheen
enkele kleinere watergebieden, wat aanleiding gaf om terug de kikkers in hun
volle glorie te kunnen aanhoren. Af en toe konden we enkele lage zandduinen
zien en voelden we vaak de warme lucht welke bleef hangen op deze paadjes. Een
iets langere dreef deed ons uitkomen ter hoogte van de drukke openbare weg en
daar stond wonder boven wonder een ijsventer met vers schepijs. Hoeft het
gezegd dat menig wandelaar aldaar even het gaspedaal loste om bij te komen met
een verkoelend ijsje. Het was er even aanschuiven voor de wandelaars, alsook
voor de fietsers welke de drukke weg volgden. Na deze aangename verkoeling,
staken we de drukke weg over en volgden aan de overkant een zandweg doorheen de
bossen. Op deze zandweg kregen we nog een splitsing te verwerken, waarbij we even
van richting dienden te veranderen. De 5 en 15 km wandelaars volgden verder
rechtdoor hun weg, de rest van de deelnemers ging naar links. Vervolgens kregen
we een van de betere wandelstroken te verwerken inzake schoonheid en
vindingrijkheid van de parcoursmeester. Het smalle paadje dat we volgden ging
in het bos en vanaf dan begon het gekronkel tussen struiken, heesters en
bloeiende planten.
Het pad ging op en neer, van
links naar rechts, vaak amper te bemerken tussen de beplanting. Hier was
werkelijk uitzonderlijke moeite gedaan de wandelaars van dit gedeelte te laten
genieten. Alvorens de controlepost werd bereikt, waande men zich zelfs op een
circuit, vermits het pad was afgebakend met witte linten om de plaatselijke
heuvel in goede orde te kunnen afdalen en later, na de controle opnieuw te
kunnen beklimmen. Uiteindelijk slaagden we erin het bos te verlaten via de
aangegeven route en bereikten op die manier een tuinbedrijf, waar we in open
lucht op een grasperk konden genieten van een welverdiende rustpauze. Een
appeltje voor de dorst werd hier gesmaakt. De teller stond ondertussen op 22,9
km en restte ons nog slechts een laatste gedeelte van de wandeling tot aan de
eindstreep. De terugweg werd aangevat met een beklimming, waarna we stilaan het
bosgebied kortstondig verlieten om een stukje asfaltweg te volgen. Korte tijd
later ging het opnieuw het bos in en trokken we door een waterwingebied. We
kregen op de terugweg hoofdzakelijk bredere dreven te verwerken met een
zanderige ondergrond, heerlijk om door te stappen. Stilaan begonnen de
afgelegde kilometers zich te laten voelen.
Onderweg kwamen we nog langsheen
Het Spanjooltje, een lokale jeugdvisvijver, waarna het in de richting van de
startplaats ging. Na een dagje toeren doorheen deze mooie natuurgebieden,
afwisselend met bos en heide, kan je als wandelaar enkel maar met een tevreden
gevoel huiswaarts keren. We zouden kunnen eindigen met te vermelden dat de
Wandelende Krabben ons eens te meer niet hebben ontgoocheld. We vonden een
woordje van waardering bij het einde van de tocht dan ook op zijn plaats en dat
werd in dank aanvaard door enkele medewerkers. Het parcours was meer dan
uitzonderlijk goed bewegwijzerd en stelde op een geen enkel moment teleur. We
hebben genoten van een zonnige, maar vooral aangename wandeldag en rangschikken
deze tocht dan ook bij de betere waaraan we tot nog toe hebben deelgenomen. Ook
dat is een pluspunt op zich. Als afsluiter kunnen we nog vermelden dat vandaag
700 wandelaars elkaar troffen in Ossendrecht. Dit was waarschijnlijk niet de
laatste maal dat we beroep deden op de Wandelende Krabben om ons een gesmaakte
wandeltocht te bezorgen. Men zegge het voort...”
We eindigen dit wandelverhaal met
een terugblik op datgene wat na afloop werd neergeschreven in de
respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Bijzonder aangename tocht langs de heide en
natuurgebied. Veel bos. Zanderige ondergrond. Lekker warm: 24°. Goed verzorgd!
J: Tocht doorheen Ossendrecht, Huijbergen en Hoogerheide. Veel bosgebied en
heide. Het Markiezaat Kortenhoeff en Brabantse Wal. Zonnig en warm wandelweer.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten