Deze tocht werd voorheen in de
wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 22/5/2010 – 8720
Wakken (West-Vlaanderen), Rondom Wakken – 6-12-18-24-30 km. Watewystappers
Tielt. Start: Hondiuscentrum. Mooie natuurwandeling in de prachtige streek van
Wakken, door Baliekouter. Langs de oude Leiearm en Kasteel Ter Lake, door heel
wat veldwegels, onverharde paden en prachtige natuurdomeinen.’ Na afloop van
deze wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een relaas, met betrekking tot
de belevenissen onderweg, omstreeks 18:53 uur.
“Vandaag waren de weergoden ons
gunstig gezind, met vooral veel zonneschijn. Daar zullen ze in Wakken
(Dentergem) niet treurig om zijn geweest, aangezien daar een wandeling werd
georganiseerd onder de titel Rondom Wakken. De organisatie was in handen van de
Watewystappers uit Tielt. De startplaats bevond zich in het Cultureel Centrum,
gelegen in het Hondiuspark. Toen we aldaar deze ochtend even voor acht uur aankwamen,
vonden we een parkeerplaats op het terrein van een nabijgelegen bedrijf,
uiteraard mits toestemming van de eigenaar. Even later konden we in de
startzaal terecht en kregen er meteen een appelgebakje als gratis versnapering.
Er kon worden gekozen uit de navolgende afstanden: 6, 12, 18, 24 of 30 km. Wij
verkozen om deel te nemen aan de wandeling van 24 km, met een werkelijke
afstand van 24,8 km. Na een hapje en een koffie konden we de wandeling
aanvatten.
Bij het verlaten van het park,
hadden we nog enigszins af te rekenen met wat bewolking en laaghangende mist,
wat vooral een koud gevoel gaf tijdens het begin van de tocht. Het ging
rechtsaf en na enkele stappen kwamen we langs één van de vele kapelletjes die
onderweg te zien zouden zijn. Het eerste exemplaar, de kapel Devolder, zou
reeds in de geschiedenis teruggaan tot omstreeks 1833. Het hoekje om troffen we
reeds een tweede bouwwerkje aan en aldaar volgden we voor het eerst op de dag
het André Demedtspad (een wandelroute van 10,6 km). Enkele woonstraten verderop
kregen we voor het eerst een veldweg te verwerken en bevonden we ons tussen de
weilanden en landerijen. De eerste kleine hoogteverschillen in het terrein
waren merkbaar. Deze veldweg leidde ons terug naar de openbare weg, waar we
links afsloegen in de richting van het Provinciedomein Baliekouter. Ter hoogte
van de ingang van dit domein gingen de wandelaars van de 6 km naar rechts,
terwijl de anderen links hun weg vervolgden. Hier troffen we de aanduidingen
van de Mandelwandeling, vernoemd naar de Mandelbeek welke langsheen het domein
verloopt.
We volgden hier in hoofdzaak
graspaden doorheen de lage beplanting. Het verloop van het traject ging wat
heen en weer doorheen het domein, waarna we even later het verloop van de
Mandelbeek volgden. Via de achterzijde werd nadien het domein verlaten, om de
drukke grote baan te dwarsen en aan de overzijde een landelijke weg op te gaan.
We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Markegem. Na enkele
honderden meters veranderde de landelijke weg in een verhard pad. Op die manier
ging het in een wijde boog in de richting van het centrum van deze kleine
gemeente. Bij het naderen van de dorpskom echter, kregen we vooreerst een
eerste controlepost ter hoogte van zaal Pax te Markegem. De zon liet zich ondertussen
reeds van haar beste kant zien, waardoor we aangenaam konden verpozen op het
terrasje voor de zaal. Ondertussen hadden we reeds 6,6 km afgelegd.
Na de controle ging het vooreerst
langs de kerk van Markegem, we namen er even de tijd om binnenin een kijkje te
nemen. Vervolgens ging het verder en verlieten we de dorpskom. Een splitsing op
het parcours gebood ons naar rechts te gaan, terwijl de wandelaars aan de 30
km, rechtdoor verder wandelden teneinde een bijkomende lus te wandelen. Ons
traject werd gevolgd door de wandelaars van de 6, 12 en 18 km. We sloegen
vervolgens een wegel in, die even verder veranderde in een tegelpad. Opnieuw
wandelden we dwars doorheen de omliggende velden, waar ondertussen reeds tal
van gewassen beginnen te groeien. Toen we opnieuw de openbare weg bereikten,
verlieten de wandelaars van de 6 km ons voor de tweede maal en vervolgden naar
rechts hun wandeling. De rest van de deelnemers ging in de andere richting. Er
volgden nu rustige landelijke wegen, waarbij vooral werd gekeken naar de huizen
en de voortuinen. Op het verder gelegen kruispunt troffen we een kapel aan in
erbarmelijke staat. Het leek veeleer op een ruïne dan een kapel, waar het
pleisterwerk afbrokkelde op de schamele stoelen en waar ruiten waren ingegooid.
Jammer zoiets onderweg te moeten vaststellen.
Het ging hier rechtsaf, waarna de
wandelaars van de 12 km ons even verder via een rechts gelegen weg verlieten.
We bevonden ons ondertussen terug op het grondgebied van Wakken. Een lokale
smederij zorgde voor enige interessante onderwerpen om te bekijken, waarbij
vooral een paard en een gevelwerk toch op veel waardering konden rekenen van
voorbijgaande wandelaars. Dat dit atelier zich bevond in de papegaaistraat, dat
was niet moeilijk om waar te nemen. Een bocht verderop vonden we de
aanwijzingen dat we de Kerstenburg ruiterroute volgden en die leidde ons op die
manier het grondgebied binnen van Gottem (Deinze). Heel even slechts vertoefden
we in deze gemeente, vermits het aan de volgende straat naar rechts ging en die
ging naar de gelegen gemeente Oeselgem (Dentergem). Bij het binnenkomen van
Oeselgem troffen we meteen een vijver aan, waar het traject van de wandeling
netjes omheen liep. Zo konden we dit watergebied van alle kanten bekijken.
Gekomen op de drukke Deinzestraat ging het vervolgens verder om even later een
links gelegen zijweg op te gaan. Op die manier kwamen we even later terecht ter
hoogte van de kerk van Oeselgem en de ernaast gelegen Mariagrot.
Ook hier namen we even de tijd om
de kerk met een bezoekje te vereren en te zien hoe alles werd in gereedheid
gebracht voor de communie. Tezelfdertijd waren we aangekomen aan het
Ontmoetingscentrum Leieheem, waar we na 12,3 km een tweede controle kregen te
verwerken. Ook hier namen we even de tijd om de inwendige mens wat te sterken
en iets verfrissend te drinken. Na de tweede controle dienden we vooreerst een
plaatselijke lus te bewandelen, hoofdzakelijk over het grondgebied van
Oeselgem. Deze bijkomende omloop werd tevens gevolgd door de wandelaars aan de
30 km. Het ging dus bij een eerste passage alhier rechtdoor, terug in de
richting van de drukke Deinzestraat. Aldaar ging het via een links gelegen
wegel naar de erachter liggende verkaveling, waar in hoofdzaak nieuwbouw de
dienst uitmaakte. Tal van grasmaaiers waren hier aan het werk, een getuige van
het goede weer trouwens. Bij het verlaten van de verkaveling kwamen we opnieuw
terecht op de Kerstenburg ruiterroute en sloegen rechtsaf om een landelijke weg
te volgen.
Hierbij kwamen we langsheen de
reeds eerder bemerkte vijver, doch ditmaal vervolgden we onze weg naar de
Staatsbaan. Deze drukke weg werd een eerste maal gedwarst, waarna we de
wandeling vervolgden aan de andere kant van de weg, via een landelijke weg.
Korte tijd later dienden we voor een tweede keer deze drukke weg te dwarsen.
Het ging nadien verder in de richting van de brug over de Leie. Hier kwamen we
net aan toen een colonne oldtimers voorbij kwam gereden. Meteen de gelegenheid
om enkele prachtige auto's te zien voorbijsnorren. Voor de brug ging het
rechtsaf, waarna we terecht kwamen op het grondgebied van Zulte en daar de Leie
Linkeroever volgden, luidens het geplaatste straatnaambord. Hierlangs heerste
er druk fietsverkeer en waarschijnlijk volgden velen daar de Mandeldalroute,
een fietstraject van 44 km. Geruime tijd volgden we nu een rustige weg, gelegen
naast de waterloop, waarbij af en toe enkele kleine hoogteverschillen dienden
te worden overschreden. Enkele statige binnenschepen konden worden bemerkt, om
even later in de verte de kerk van Oeselgem te zien verschijnen. Kort alvorens
de bebouwde kom werd bereikt, verlieten we het jaagpad langsheen de Leie en
gingen onder een brug door. Enkele trappen hoger en we kwamen opnieuw uit ter
hoogte van de dorpskerk en het Leieheem.
Een monument als aandenken aan
het vroegere verloop van de Leie sierde hier de omgeving. Onze tweede rust in
het Leieheem, brachten we door in de speeltuin achteraan het gebouw en anderen
volgden dit voorbeeld. De afgelegde afstand was ondertussen opgelopen tot 18,2
km en restte ons nu nog een laatste gedeelte tot aan de eindstreep. Terug op
pad, ging het ditmaal bij het verlaten van het Leieheem rechtsaf. Het hoekje om
kwamen we terecht op een Trage Wandelweg, luidens de aangebrachte informatie.
Het paadje dat we hier dienden te volgen, volgde het verloop van een rechts
ervan gelegen watergebied. Onder de hoge bomen was het hier zalig wandelen en
kijken naar de vissen welke af en toe boven het wateroppervlak te voorschijn
kwamen. Na een tijdje ging het linksaf, terug via een landelijke weg, in de
richting van het kasteel Te Lake. Hier stonden we even later weliswaar voor een
gesloten hek, doch konden toch doorheen het traliewerk de pracht van het
kasteel ervaren. Via de toegangsdreef tot het kasteel, ging het terug in de
richting van de Leie Linkeroever, waar we opnieuw het grondgebied van Zulte
bereikten en er de Mandeldalroute volgden.
Het jaagpad op die manier
volgend, bereikten we het grondgebied van Wielsbeke. Juist na het overschrijden
van deze grens, ging het rechtsaf in de richting van Wakken, waar we opnieuw
het traject aantroffen van het André Demedtspad. We kwamen vervolgens langsheen
een klein sas, waarna we terug Wakken hadden bereikt en de cirkel omheen deze
gemeente bijna hadden voltooid. Via enkele woonstraten bereikten we later het
centrum van de gemeente. Via een verhard pad bereikten we de achterzijde van
het plaatselijke kerkhof. De wandeling ging vervolgens via de begraafplaats
naar de voorzijde van de kerk. Aan de overkant van de weg situeerde zich een
inrit naar een kasteeltje en hier troffen we info aangaande een nieuw
wandeltraject, de Mohhonroute. Langsheen het kasteeltje ging het opnieuw naar
het erachter gelegen Hondiuspark en kwam een einde aan deze zonnige en rustige
dagtocht. Na het afstempelen van de wandelboekjes, genoten we nog even na in
het zonnetje, in het gezelschap van tal van andere wandelaars.
Omstreeks 14 uur waren reeds 1255
deelnemers geteld en waarschijnlijk zouden nog tal van anderen de wandeling
aanvatten. Even later konden we tevreden huiswaarts en kunnen we alvast
uitkijken naar een zonnig vervolg van het Pinksterweekend. Vandaag konden we
een wandeling beleven die met zorg was ingericht, duidelijk bewegwijzerd en met
vooral verzorgde en ruime controleposten. Dankzij het weer hebben we bovendien
genoten van enkele uren rustig wandelen in een mooie natuurlijke omgeving. Eén
minpuntje echter, waarvoor de organisatie geen schuld treft, de fruitboer aan
de aankomst was reeds volledig uitverkocht. Geen verse aardbeien dus voor de
terugweg, een volgende keer meer geluk misschien...”
We sluiten het verhaal stilaan af
met een blik in de vertrouwde wandelboekjes. ‘K: Rondom Wakken met een
stralende zon, veel natuur en baantjes. Af en toe zag men een glimp van vijvers
en de Leie. Goed verzorgd. J: Rustige wandeling doorheen Wakken, Markegem,
Oeselgem, Zulte en Wielsbeke. Zeer zonnig wandelweer en alvast een mooi begin
van het Pinksterweekend.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten