140: Overijse, Zaterdag 23 januari 2010, 20,6 km. (2757,933 km.)

Deze georganiseerde tocht werd destijds als volgt aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zaterdag – Samedi 23/01/2010, 3090 Overijse (Vlaams-Brabant) – Kerselaartocht 6-12-21 km. Ijsetrippers vzw. Start: Sint-Martinuscollege. Wandeltocht t.v.v. de Kerselaar, gezinsvervangend tehuis in Overijse. Genieten van het Brabants heuvelland in wintertooi.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:21 uur.

“Het is algemeen bekend dat wandelaars vaak het hart op de juiste plaats hebben, vandaar de keuze van onze wandeling voor vandaag, een steuntje aan hen die het nodig hebben. Deze ochtend vertrokken we immers richting Overijse, alwaar door de vzw Ijsetrippers een wandeltocht werd georganiseerd onder de benaming Kerselaartocht. Deze tocht stond in het teken van het bouwproject De Kerselaar, een tehuis dat zal worden gebouwd voor personen met een handicap uit de Druivenstreek. Het gebouw waar deze mensen momenteel verblijven, krijgt omwille van de nieuwe eigenaar een andere bestemming, vandaar de noodzaak aan een aantal nieuwe woongelegenheden om hen een onderdak en vooral een nieuw tehuis te bezorgen.

Plaats van afspraak voor de wandeling was gelegen in het Sint Martinuscollege te Overijse. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats in de buurt en konden ons even later tegoed doen aan een verse koffie, terwijl de controlekaarten werden ingevuld. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4, 6, 12 of 21 km. We kozen voor de laatste afstand met een werkelijke lengte van 20,6 km, waarbij we onderweg tweemaal een rustpost zouden aantreffen in Eizer, een deelgemeente van Overijse. Meteen waren we klaar om volop te genieten van het Brabants heuvelland.

Na de start ging het in dalende lijn via enkele smalle paadjes tussen huizen en tuintjes door, in de richting van het centrum van Overijse. Het voelde nog een beetje fris aan en de paadjes lagen er goed begaanbaar bij. Na een tijdje dalen bereikten we een winkelcentrum, waar de wandelaars van de 4 km zich naar links afsplitsten. De andere deelnemers vervolgden hun weg rechtdoor en bereikten zo het Gemeentelijk Speelplein, waar nu voor het eerst diende te worden geklommen. We troffen er het plaatselijk Justus Lipsius Wandelpad aan en volgden dit traject via een kronkelend pad in de richting van het Mariëndal bos. Een aangelegd paadje liet ons zig zag door dit stukje bos wandelen, om even later af te dalen naar de aldaar gelegen vijver. We wandelden omheen deze waterpartij en liepen over de Steden-Vlaanderen Fietsroute (LF 2b - LF 6a). Wat verderop bereikten we een drukke verkeersweg, alwaar de wandelaars van de 6 km, vervolgens via een links gelegen weg, hun eigen wandeltraject verder vervolgden.

Wijzelf dwarsten de drukke weg en sloegen even verder een rechts gelegen wegje in, dat ons vervolgens voorbij een Lourdesgrot liet stappen. Hier volgden we voor het eerst op de dag het traject van de GR512 en ging het asfaltwegje stevig de hoogte in. Hier was het even naar adem happen. What goes up, must go down, zodat we even verder een afdaling dienden te verwerken van 15 %. Een smal bospad liet ons via een soort geul afdalen naar het lager gelegen bosgebied. Beneden sloegen we rechtsaf en volgden een bredere dreef, langsheen een links gelegen drukke weg. Ook hier ging het weer even op en neer, waarna we de weg dienden over te steken, om aan de overzijde via een andere vijver onze weg verder zetten. Een volgend obstakel werd gevormd door de Hellekouterweg, die ons alweer deed klimmen en vervolgens dalen. Een smal kronkelend betonbaantje was nu zichtbaar en konden we links en rechts van de weg genieten van het mooie heuvelachtige uitzicht.

Na geruime tijd deze smalle landelijke wegen te hebben gevolgd, kregen we de eerste serres in zicht en betraden we even later het grondgebied van Eizer. Ter hoogte van een plaatselijke kapel, ging het naar rechts, waar we even verder voorbij de bocht aankwamen in de Parochiezaal Eysernelle. Hier hadden we na 7,8 km een eerste controle en konden we even de inwendige mens aansterken. Het zaaltje was goed gevuld en werd de warme soep en choco geproefd. Later op de dag zouden we hier een tweede maal langskomen, vermits we na de pauze een lus zouden bewandelen in de weidse omgeving van onder andere Eizer. Na een eerste oponthoud trokken we opnieuw op weg. We verlieten de controlepost naar links, om even verder ter hoogte van het eerste kruispunt een splitsing aan te treffen. De wandelaars van de 12 km gingen hier onmiddellijk linksaf, de overige deelnemers (21 km), dienden hier bij een eerste passage rechtdoor te gaan.

We kwamen voorbij het borstbeeld van Gerieken Moef, een lokale dorpsfiguur die blijkbaar had geleefd van 1774 tot 1828. Even verder bevond zich de plaatselijke kerk. We verlieten de dorpskom en sloegen een kleine veldweg rechts in, die ons opnieuw stevig deed klimmen. Boven gekomen bereikten we een landelijke weg, die ons bracht tot aan de ‘Aardeweg’. Een toepasselijke naam voor een lange veldweg, die niet in al te beste staat verkeerde. Wat zigzaggend tussen de plassen, volgden we hier opnieuw het traject van de GR512. Gelet op het middaguur en de stand van een waterzonnetje, wandelden we duidelijk in zuidelijke richting. Hadden we blijven wandelen, hadden we mogelijks ooit Geraardsbergen bereikt. Op het einde van deze aardeweg, troffen we een bredere veldwegel aan en die verliep gedeeltelijk over het Ijse Wandelpad. Uiteindelijk lieten we de GR512 links liggen en sloegen haaks rechtsaf, om een brede veldweg te volgen, in de richting van een bosgebied.

Later bemerkten we dat we ons bevonden op het Kaalheidehof. Een kasseiweg, vergelijkbaar met de Muur liet ons vervolgens afdalen tot een bereden weg. Over korte afstand volgden we deze druk bereden weg, om wat later via een rechts gelegen baantje, opnieuw de open velden op te zoeken. Van hieruit kregen we een uniek zicht op de rechts van ons gelegen beboste heuvel, waar we even voorheen waren langs gekomen. We volgden een karrenspoor tussen de landerijen, om opnieuw het grondgebied van Eizer (Overijse) te bereiken. Het laatste stukje openbare weg dat we volgden, leidde ons tot op een punt waar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen bij een eerste doortocht. Enkele honderden meters verder, bereikten we opnieuw de plaatselijke parochiezaal van Eizer. Hier hadden we nu ondertussen 15,6 km afgelegd. Restte ons nog 5 km tot aan de aankomst.

Na een tweede rustpauze, vertrokken we voor het derde en laatste gedeelte van onze wandeling van vandaag. We verlieten opnieuw de zaal in dezelfde richting en sloegen aan het eerste kruispunt dit keer linksaf. Er volgde nu een grindpad dat verliep tussen de velden en langsheen een bosrand. Even verder ging het nog even stevig de hoogte in, waarbij een klein stukje bos werd doortrokken. We bereikten een verharde weg en nu volgde een stukje traject doorheen een woonzone. Ook hier weinig vlakke meters wandelgebied te ervaren. Tussen enkele serres door, bereikten we stilaan recenter gebouwde woningen en bleek het duidelijk dat het centrum van Overijse niet meer veraf kon zijn. Een stukje verkaveling bracht ons uiteindelijk tot aan de Brusselsesteenweg, waar we aan de overkant van de weg de eindcontrole in zicht kregen. De baan over en even later konden we nog nagenieten in de startzaal van een geslaagde wandeltocht.

We hadden nog een leuke babbel met iemand van de organisatie, wie we in het verleden nog hadden ontmoet. Alvorens we opnieuw richting thuisbasis kozen, noteerden we dat omstreeks 14 uur reeds 768 wandelaars waren geteld. Uiteraard kon nog worden gestart tot 15 uur, waardoor het aantal natuurlijk onvolledig is. Op weg naar huis werden we op de autosnelweg voorzien van de nodige regendruppels, waardoor we vandaag eigenlijk nog geluk hadden, de wandeling in droge weersomstandigheden te hebben kunnen afwerken. We kunnen terugkijken op een mooie, prima georganiseerde tocht, doorheen een prachtig wandelgebied. Maar dat het wandelen in de omgeving van de hoofdstad vaak verrassend is, dat hebben we reeds meerdere malen ervaren. Morgen zoeken we andere oorden op om te wandelen.”

Tot slot van dit wandelverhaal voor vandaag, blikken we nog even terug op datgene wat destijds werd neergeschreven in de wandelboekjes. ‘K: Mooie wandeling in stijgende en dalende lijn. Bos, veldwegen. Goed verzorgd. Veel natuur. Fris maar droog weer. J: Wandeling doorheen het Brabantse Heuvelland, met start in Overijse. Verder via Eizer. Mooie bosrijke omgeving. Fris wandelweer.’