078: Vijlen, Zaterdag 02 mei 2009, 26,4 km. (1454,934 km.)

Een wandeling welke voorheen in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi, 02/05/2009 – 6294 Vijlen (Nederland), Jubileumtocht 25 jaar – Euregio Marching Trophy – Grote V.V.R.S. Toer, 4-8-12-18-25-42 km. Jo-Ne Vijlen. Start: Jeugdgebouw Jong Nederland. Jubileumwandeling i.v.m. 25-jarig bestaan. Heuvelachtig landschap met prachtige vergezichten. Bosrijke omgeving.’ Na afloop schreven we tijdens de daarop volgende dag, het volgende relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 16:48 uur.

“Gisteren trokken we naar het verre Vijlen in Nederland. Daar vond immers een wandeltocht plaats in het kader van de Euregio Marching Trophy 2009 - 2010. Tevens betrof het hier een jubileumtocht. De plaats van inschrijving was gelegen in het Jeugdgebouw van Jong Nederland te Vijlen. Het betrof hier een houten gebouw, waar voor de gelegenheid tal van tenten waren omheen geplaatst. Ruim voldoende de gelegenheid om te zitten en een hapje of drankje te nuttigen. Aangezien we thuis vertrokken waren om even voor zes uur 's morgens, hadden we toch wel behoefte aan een broodje alvorens van start te gaan. Er kon worden gekozen uit de afstanden 4, 7, 12, 18, 25 en 42 km. Wij kozen voor de 25 km, de werkelijke afstand bedroeg echter volgens de inrichters 26,4 km. Voor diegenen die bekend zijn met het terrein van Zuid-Limburg, het is alvast een afstand die kan tellen. We verlieten even later het houten bouwwerk en toen we achterom keken zagen we het opschrift ‘Noeéts gedaat...’, wat de betekenis daarvan ook mocht zijn.

Na enkele honderden meter waren we reeds de dorpskom uit en ging het strak rechtsaf en steil naar beneden, richting dal. We bevonden ons op de Vijlenerbosroute en dat beloofde voor de rest van de wandeling. Al vlug lieten we de laatste gebouwen achter ons en verdwenen we in een onmetelijk groot bosgebied. Hier konden we de gesteldheid van het terrein aanvoelen, voortdurend naar omhoog en omlaag. We zouden de rest van de dag weinig vlakke wegen of paden bewandelen. Na een eerste stuk van 2,6 km, kwamen we aan bij het beheerscentrum ‘Vielenderboesch’ voor een eerste controle. Deze stopplaats kwam reeds vroeg op onze route, maar toch waren we door die eerste paar kilometer al goed op temperatuur. Tijd voor een eerste verfrissing. Na onze eerste rust, volgde een langer traject van 8,9 km. We vervolgden door het bos een kluwen van paden en bevonden ons af en toe opnieuw op de Vijlenerbosroute. Gestaag ging het omlaag, tot we de Geuldalroute bereikten. Deze waterloop zou voor de rest van de wandeling als een rode draad doorheen het parcours lopen.

Zoals de route reeds min of meer verklaarde, bereikten we uiteindelijk het Geuldal. Overal waar je ook keek, je zag niets anders dan heuvelruggen die elkaar opvolgden. We hadden vanaf de start reeds één heuvel overwonnen, de volgende zou er al vlug aankomen. Tussen de akkers door, waar de plaatselijke boeren volop in actie waren, ging het richting Epen, een klein dorpje enkele kilometers verder. Via af en toe brede grindpaden, trokken we over diverse heuvels en door enkele volgende dalen. Uiteindelijk kwamen we aan in Epen, alwaar in een voormalig restaurant, een tweede stopplaats was ingericht. Op het terras buiten zorgde een muzikant voor de nodige sfeer met zijn orgel. Na Epen te hebben verlaten, trokken we door een stukje van Eperheide (gem. Gulpen - Wittem), om algauw een volgend bos te bereiken. Hier zouden we geruime tijd vertoeven in het Onderste en Schweibergerbos. De kleine paadjes slingerden zich op- en neerwaarts door dit dichtbegroeid gebied. Soms diende je echt goed uit te kijken naar de aangebrachte pijlen en linten om je weg door het bos te vinden. Vaak unieke plekjes om foto's te nemen en opvallend de stilte daar aanwezig.

Na het verlaten van het bos, zagen we in de verte een kasteel opdoemen, waarachter opnieuw een nieuwe heuvel zich aankondigde. Alweer bosgebied, alwaar we ergens middenin het graf aantroffen van de bemanning van een neergestort vliegtuig tijdens WOII. We trokken vanaf nu in de richting van Mechelen, alwaar we na 5,9 km van een verdiende pauze konden genieten. Gezellig op een tuinzetel naast de woning en volop genietend van de aanwezige zon. Vervolgens verlieten we deze halte om door de dorpskom van Mechelen te wandelen, in de richting van het Geuldal. Het was duidelijk dat we nu op de terugweg waren naar Vijlen, gezien de richting waarnaar we draaiden. We trokken nu door diverse graslanden, telkens van elkaar gescheiden door kleine draaihekkens. Tientallen hebben we zien en horen draaien. Hier werd later opnieuw de Vijlenerbosroute bereikt, welke ons via af en toe steile bospaden, terug bracht tot op de plaats van onze eerste rustpost, het beheerscentrum Vielenderboesch. De voorbije 5,5 km waren echt wel de moeite geweest om aan te voelen.

Hier namen we een wat langere rustpauze, aangezien er nog slechts 3,5 bleef te gaan. De laatste rustpost zorgde er ook voor, dat we het bos verlieten en terug belandden tussen de open velden. De kerk van Vijlen was reeds in de verte zichtbaar, op een heuvel gelegen. Via vooreerst nog een klein dal, dienden we de laatste steile klim aan te vatten om terug de dorpskom van deze kleine gemeente te bereiken. Onderweg zagen we nog de restanten van de eerste cementfabriek in Nederland. Moe maar voldaan konden we na aankomst ons wandelboekje en onze Euregio kaart laten afstempelen. Een prachtige wandeldag was voorbij. We hadden een hele dag kunnen genieten van prachtige vergezichten, mooie en rustige bossen. Af en toe werden we voorbij gefietst door enkele stoere mountainbikes, die bezig waren aan een wedstrijd. Onze volgende afspraak met de Euregio Marching Trophy vindt plaats op 02 augustus in het Duitse Venwegen. Hoeft het nog gezegd dat we daar al naar uitkijken.”

Stilaan eindigen we dit verhaal, met een korte blik in onze wandelboekjes, teneinde te vernemen, welke eerste indrukken we daarin destijds noteerden: ‘K: Heuvelland Vijlen – Nl. Zware tocht in een schitterend decor. J: Tweede tocht Euregio Marching Trophy 2009. Zonnige wandeling door het Geuldal en door tal van prachtige bossen. Overnachting in Valkenburg, hotel Schaepken van St. Fyth.’