046: Terneuzen, Zaterdag 17 januari 2009, 13,9 km. (833,13 km.)

Een wandeltocht bij de noorderburen, tijdens de maand januari 2009. Deze winterse tocht, werd voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 17/01/2009 – 4535 Terneuzen (Zeeuws-Vl. – Nl.) – 11^de Winter Neuzentocht – 7-15-21 km. W.S.V. Zeldenrust. Start: Stedelijke Scholengemeenschap De Rede. In de winter is het ook in en om de havenstad Terneuzen fijn wandelen. Over verharde paden en wegen, langs de Otheense Kreek, over de zeedijk langs de Westerschelde en door de oude binnenstad van Terneuzen’. Na afloop werd door ons wandelmaatje het hieronder weergegeven wandelrelaas geschreven, op zaterdag 17 januari 2009 omstreeks 15:22 uur.

“Vandaag hesen wij de zeilen om richting Terneuzen te dobberen. De wandelclub ‘Zelden Rust’ lichtte daar de ankers voor een goed verzorgde tocht, met prima rustplaatsen en voor elke deelnemer was er een pleisterboekje voorzien. Gelukkig dienden we het niet te gebruiken op onze 14 km lange tocht. Het meest van al volgden we de Westerschelde. Het was vrij mistig boven het water, dus zag men slechts een glimp van de vrachtschepen. Korter aan wal lukte het dan wel om er een foto van te maken. Het geeft een uniek zicht, om in de verte over het water te turen. Men wordt amper gewaar dat er aan de overkant nog oevers moeten zijn. Op de dijken staat her en der ‘beeldende kunst‘ opgesteld, die voorzien is van een stukje poëzie. Spijtig dat niet alle wandelaars oog hebben voor deze details. Zo vertrokken we dus vanuit de plaatselijke school ‘De Rede‘ en gingen parallel met de ‘Otheense kreek‘, heel af en toe kruisten we een woonwijkje. Die ons dan weer uitgeleide deed door het havenkwartier, om tenslotte het centrum te bereiken.

Typisch Nederlandse stad met de plaatselijke winkels, best gezellig indien men even wil shoppen. Wij wandelden ook door het oude stadsgedeelte waar men de tijd van weleer nog kan opsnuiven, met rustieke hoekjes en de bekende Hollandse geveltjes. Tegenover onze eerste rustplaats stond een monument ter ere van de gesneuvelden, die dienst deden in de Nederlandse Koloniën. Maar voor ons was het wandelen geblazen, wat we dan ook met volle overgave deden. Zoals altijd is er een spelbreker, namelijk de stevige regenbui die ons ten deel viel. Ons regenpak is echter een prima beschermer, alleen prikte de felle wind wel eens op de onbedekte plaatsen. Het was een verademing, om weer eens de natuurelementen te trotseren en het is best leuk om eens een andere taal te horen, best sappig dat ‘Ollands’ hoor. De organisatie was blij met de opkomst en noemde het een redelijk succes. Om 13 uur waren er ruim geschat 500 deelnemers. Voor morgen … dat leest u dan wel weer.”

Tot slot van dit wandelverhaal, geven we nog even onze eerste indrukken weer, welke destijds werden toevertrouwd aan onze wandelboekjes. ‘K: Prima tocht langs de Westerschelde. Het oude Terneuzen en het havengebied. Regen! J: Koude, regen, wind, een slecht begin van een nieuw wandeljaar... Regenachtige tocht langsheen de Westerschelde en deels door het centrum van Terneuzen. Met W.S.V. Zelden Rust over de grens.’