044: Hansbeke, Zaterdag 03 januari 2009, 15,29 km. (803,93 km.)

Een wandelverhaal dat dateert van begin 2009. Toen vond onze eerste tocht plaats in Hansbeke, in het putje van de winter. Even voordien was deze tocht in de wandelgids Marching, als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 03/01/2009 – 9850 Hansbeke (Oost-Vlaanderen) – 2^de Hansbeekse Wintertocht – 5-10-15-20 km. VZW Hansfeest – Start: Gemeentezaal Hansbeke. Deze wintertocht laat u genieten van de streek in en rond het landelijke Hansbeke. Kom wandelen en geniet van de meest idyllische plaatsen, speciaal voor u uitgezocht.’ Na afloop van deze aangename wandeltocht, in vooral winterse omstandigheden, werd door het vrouwtje het volgend wandelrelaas geschreven, op zaterdag 03 januari 2009 omstreeks 15:15 uur.

“Hoe sterk is een wandelaar bij vriestemperaturen? U kan het navragen bij een paar honderd fervente wandelaars, die vandaag in Hansbeke mee op stap gingen met de VZW Hansfeest. Wij stapten mee op de 15 km.  Het antwoord luidt: Berekoud!, en dat voor onze eerste wandeling in het nieuwe jaar. Wij kunnen er tegen, al maar goed ook. Enkel onze neustoppekes kregen het hard te verduren. Gezond is het wel en het levert prachtige beelden op. Sommige wegen herkenden we meteen, we wandelden er al eens eerder. Maar daarom was de tocht niet minder mooi. We vertrokken in het plaatselijke schooltje en wandelden langs wit gevroren weilanden. Zelfs de grachten lagen dicht. In Nevele volgden we geruime tijd het Schipdonkkanaal. Dat ons bracht tot in Landegem, waar we de spoorweg dienden te volgen. Dit alles leverde alweer een aantal foto’s op. Goed genoeg om een bijdrage te leveren aan ons verslag. De mist was tamelijk hardnekkig en dicht, zodat we enkel de treinen hoorden naderen, ze zien was pas mogelijk als men al bij de slagbomen aankwam.

Wat ons ook opviel op deze tocht, waren de talrijke echte ‘Brabanders‘ die op de weiden stonden. Blijkbaar wordt er in deze streek nog wel beroep gedaan op hun krachten. Nu de akkers echter niet omgeploegd kunnen worden, lijken deze dieren ook van een winterstop te genieten. Het was minder druk dan gewoonlijk op de wandeling, maar wij verkeren in elkaars gezelschap en dat moet volstaan, om ten volle de natuur in al zijn winterpracht te ontdekken. Toen rond de middag de zon eindelijk onze partij koos, was het alweer iets aangenamer. Maar weer geraakten we niet boven het vriespunt. Het kan ons alleen maar harden, tot we ooit toe zijn aan onze ultieme wandeling! Wij blijven alvast oefenen. Eén minpuntje vandaag waren de rustplaatsen en het sanitair die niet genoeg voldeden. Spijtig want de bewegwijzering was best ok.”

Tenslotte mogen natuurlijk de commentaren in de wandelboekjes niet worden vergeten. Ziehier wat kort na de tocht werd vermeld: ‘K: Bevroren opnames in Hansbeke, Nevele en Landegem. Rustplaatsen niet naar wens. Verder wel een mooie wintertocht. J: Tocht door Hansbeke, Nevele en Landegem bij temperaturen ver beneden het vriespunt. Prachtige natuur, volledig witgevroren... en toen kwam de zon...’.