033: Boekhoute, Zondag 09 november 2008, 21 km. (626,64 km.)

Een wandeling welke van start ging in Boekhoute op 09 november 2008. Geruime tijd op voorhand werd deze tocht in het wandelboek Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – dimanche 09/11/2008 – 9961 Boekhoute (Oost-Vlaanderen) – 21^ste Koude Voetentocht – 7-12-18-24 km – De Kwartels Groot-Assenede. Start: De Kring Boekhoute. Wandeling door en rond het vanouds bekende vissersdorp Boekhoute’. Na afloop van deze wandeltocht werd door de vrouw des huizes op zondag 09 november 2008 omstreeks 16:32 uur het navolgende wandelrelaas geschreven.

“Vandaag riep de wandelclub ‘De Kwartels’ ons op voor een mars door Boekhoute. De 21^ste ‘Koude Voetentocht’ met afstanden van 7-12-15-18-21 en 24 km. Goed warm ingepakt gingen we van start voor de 21 km. De start bevond zich in de wijk ‘Het Meuleken’. Er ligt dan ook net voorbij het oude kerkhofje een pleintje met een molentje erop. Wij weken even van het traject af om het dorpsplein eerst te verkennen. Maatje wist dat daar een boot moest liggen. Die wou ik natuurlijk zien alsook het oorlogsmonument dat daar staat. Boekhoute staat immers bekend als vissersdorp zonder haven. De gerestaureerde garnalensleper getuigt hier nog over. We gingen door de polders die enorm uitgestrekt zijn. Zover men kijken kan zijn er enkel akkers, veldwegels en hier en daar een betonbaantje. Heel in de verte kan men soms het puntje van een dak van een boerderij ontwaren. Soms geven ze straten wel een heel aparte naam. Ah! Sint-Jorispolderdijk het kon niet beter treffen.

We wandelden langs het Isabellakanaal en over de Notelaarsbrug waaronder het Leopoldkanaal doorstroomt. Onderweg werd ik even dikke vriendjes met een witte labrador die alle passanten groette. Een schatje was het. Zo droevig kan een hondenblik zijn dat ik er meteen aan verknocht ben. We gingen over verschillende dijken, waren al eens blij dat er een rustpost in aantocht was, maar over het algemeen was het een kalme en stille tocht. Uitwaaien was er soms wel letterlijk bij maar het deed deugd. Heel even kreeg onze mars een internationaal karakter daar wij de grens met Nederland overgingen. We merkten het meteen dat die plaats herkenbaar was. Ook al kwamen we nu uit de andere richting dan toen, we wisten meteen dat we weer even door Philippine stapten. Via de Boekhouteweg ging het dan in een lijn weer naar de dorpskern. Boekhoute, terwijl ik dit laatste schrijf word ik even emotioneel. Vanaf nu ligt dit dorp op onze landkaart ook in mijn herinnering.”

Natuurlijk mochten enkele persoonlijke bevindingen in onze wandelboekjes niet ontbreken om dit verslag te vervolledigen. Ziehier wat destijds kort na deze tocht werd vermeld ter zake: ‘K: Boekhoute en omgeving. Polders en dijken. J: Mooie herfstwandeling in en rond Boekhoute. Door de uitgestrekte polders, langs het Leopoldkanaal tot even over de grens, langs het Isabellakanaal. Mooi rustig herfstweer!’