027: Wachtebeke, Zondag 05 oktober 2008, 17 km. (501,3 km.)

Een wandeling waaraan we deelnamen op zondag 05 oktober 2008 in Wachtebeke. Voordien kon men in het wandelboek Marching ter zake de navolgende aankondiging lezen: ‘Zondag – Dimanche 05/10/2008 – 9185 Wachtebeke (Oost-Vlaanderen) – De Zwarte Ruitertocht – 8-12-16-24 km. – Feestcomité – Overslag Wachtebeke. Start: Zaal Snoopy. De wandeling volgt de smokkelpaden van weleer, door bos, polder, langs kreken en waterlopen bij de grens. Verscheidene nieuwe trajecten’. Na afloop het volgende relaas van deze tocht op zondag 05 oktober 2008 om 15:51 uur.

“Wachtebeke-Overslag, net op de grens met Nederland. Regen, regenen en het zou de hele tijd regenen. Aangekomen in het plaatselijke lokaaltje ‘zaal Snoopy’ dat dienst doet als inschrijvingspost, had men reeds zorgen betreffende de magere opkomst. Vorig jaar stapten meer dan duizend mensen deze tocht. Vandaag haalden ze waarschijnlijk de tweehonderd niet. Erg voor de organisatie die zoveel moeite had ondernomen om alles perfect te laten verlopen. ‘De zwarte ruiter’ spaarde geen enkele moeite om de wandelaars te bedienen. Buiten de gekende dranken, was er zelfs soep en rijstpap, appelcake enz. ... Maar goed we schreven ons in voor de 16 km. Die eigenlijk eentje meer telde maar wie maalt er nu om een extra kilometertje meer hé. We vertrokken droog doch na enkele honderden meters, werden we vergast op alweer regen en het zou niet meer stoppen.

Ingepakt in water- en winddichte wandelpakken kan het ons echter niet deren. We volgden de oude smokkelpaden, die indertijd uit gewone losse aarde bestonden, nu echter zijn ze geasfalteerd en nodigen uit om te bewandelen. Door de polders en langs dijken bereikten we Zuiddorpe waar we de typische Hollandse sfeer mochten opsnuiven. Zoals daar zijn de tuintjes met allerlei prullaria, de smalle en vaak kleine huisjes. Het levert mooie maar ook hilarische beelden op. Ondanks het slechte weer, de windjakken bol gespannen, de regenbroeken plakkend tegen de benen en de gespannen spieren naarmate de kilometers begonnen te tellen, wandelden we de hele tocht uit. De rust primeerde, de wind strak op kop zorgde ervoor dat we ons hoofdje konden leegmaken. De innerlijke mens werd versterkt in het ontmoetingscentrum 't Kaaike of gewoon op een boerenbedrijf  in een of andere loods.

Ook ging het alweer door een ‘Geboortebos’ op het grondgebied van Moerbeke, een gezamenlijk initiatief van Bloso en natuurpunt en gesteund door de gemeente of stad waar het zich bevindt. Het is de bedoeling dat voor elke geboorte van een kind er een nieuwe boom wordt aangeplant. Zoals het echte beren betaamt ploegden we soms door de gure tegenwind, de gemodderde paden en kregen we menige slijkspatten op onze kleren. Wij kunnen enkel van dit gebied zeggen: het is er mooi, rustig en ontspannen wandelen. Wacht ons nu nog een warme douche, een moment om even te mediteren over wat we zagen, maar ook even nagenieten.”

Tot slot konden we ook in onze respectievelijke wandelboekjes enkele eerste indrukken kwijt, welke we jullie niet willen onthouden. ‘K: Ondanks de regen een mooie tocht. Polders, dijken en smokkelpaden brachten ons door Zuiddorpe en Moerbeke. Prima georganiseerde tocht. J: Een pracht van een wandeling vanuit Wachtebeke naar Zuiddorpe. Helaas, de grote spelbreker: de regen!! Jammer voor de organisatie, een magere opkomst ondanks een tocht die af was.’