Deze tocht werd in de wandelgids
als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 6/6/2010, 5300 Sclayn (Namur) –
33ème Balade de l’Amitié, 4-6-12-21-30 km. Marcheurs de l’Amitié Landenne.
Départ: Salle Communale. Campagnard et boisé. Vallée de la Meuse. Réserve
naturelle de Sclaigneaux.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas,
met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 19:24 uur.
“Na de schitterende wandeling van
gisteren, vertrokken we deze ochtend vroeg naar het Waalse Sclayn. Daar vond de
33ème Balade de l'Amitié plaats, een wandeltocht ingericht door de Marcheurs de
l'Amitié Landenne. De startplaats was gelegen ter hoogte van het Complexe
Sportif Jean Lombet, niet ver van het centrum van Sclayn. Deze ruime Salle
Communale was het vertrekpunt van een tweedaags wandelgebeuren aldaar. Er kon
worden gekozen uit de volgende afstanden: 4, 6, 12, 21 of 30 km. Op zaterdag
kon nog 42 of 50 km worden gewandeld. Wij hielden het vandaag bij de 21 km, met
een werkelijke afstand van 21,477 km. Gelet op onze relatief verre
verplaatsing, namen we alvorens van start te gaan, nog even de tijd om een
hapje te eten en een koffie te drinken. Daarna konden we op weg voor het eerste
gedeelte van de wandeling, over een afstand van 6,561 km.
We verlieten de startzaal en
begaven ons naar rechts, langs de hoofdbaan, in de richting van de kerk van
Sclayn. Amper op weg, kregen we reeds een eerste splitsing op het parcours: de
wandelaars van de 6 km kregen hier de keuze, ofwel rechtdoor aanhouden over een
heuvelachtig parcours (côte), of rechtsaf gaan, om een vlakke weg (plat) te
volgen die echter om en nabij de 8 km bedroeg. De rest van de deelnemers ging
ook daar rechtsaf om honderd meter verder, uit te komen aan de oever van de
Meuse. Aangekomen aan de boorden van de Maas, volgden we deze naar links. We
kregen de eerste markeringen langs de weg, met name deze van de RV8 (Randovelo)
en tevens de gele schelp van de Camino de Santiago. Dit laatste pad zouden we
geruime tijd blijven volgen trouwens. Even verder langsheen de Maas, namen de
wandelaars aan de 4 km afscheid, vermits zij verder de oever zouden blijven
volgen. De anderen gingen links, om daar de trappen te nemen welke leidden naar
de brug over de waterloop.
Boven de trap aangekomen, troffen
wij een Sint-Jacobsschelp aan op het trottoir, beter kon de wandeling voor ons
niet aanvangen zo te zien. We volgden de brug over de Maas en betraden aan de
andere kant ervan het grondgebied van Vezin (Andenne). Ook hier kregen we een
splitsing op het parcours, vermits de deelnemers aan de 6 of 12 km, ons langs
rechts verlieten, om af te dalen naar de andere oever van de Maas om deze
vervolgens te blijven volgen. Wijzelf, samen met de 30 km wandelaars, begonnen
aan een heuse beklimming, die de 8% te boven ging. Als opwarming kan men niet
beter aanvangen. We volgden de asfaltweg waarlangs we aanvankelijk per voertuig
waren gekomen en konden ondervinden dat het ditmaal wat langzamer ging. Na een
tijdje klimmen onder een stralende zon, verlieten we even verder de hoofdweg,
om via een rechts gelegen weg verder aan hoogte te winnen. Na enkele
woonstraten, sloegen we een links gelegen paadje in dat nog steviger de hoogte
inging.
Even later bereikten we de open
velden en konden genieten van een prachtig zicht over de aanpalende heuvels en
de achter ons gelegen vallei van de Maas. Na nog een eindje klimwerk, bereikten
we het hoogste punt van de onmiddellijke omgeving en troffen er een kiezelweg
aan. Daar verlieten we de Camino de Santiago om het grindpad te volgen dat nu in
dalende lijn verliep. De ondergrond verkreeg een roestbruine kleur en het pad
ging in de richting van een verder gelegen stukje bos. Rechts van ons zagen we
in de diepte de kerktoren van een naburig dorpje. Uiteindelijk gingen we via
het dalende pad een andere richting uit. Een stukje holle weg tussen lage
beplanting, deed ons wat verder het dal bereiken. Even ging het nog naar links,
waarbij we geleidelijk wat hoogte wonnen, tot we de verder gelegen openbare weg
bereikten. Toen bemerkten we algauw de agglomeratieborden van de gemeente
Marche-les-Dames (Namur). Aan het eerste kruispunt ging het linksaf in de Rue
de Pontailler, waar we een eerste controlepunt bereikten ter hoogte van een
aldaar gelegen woning.
We konden in de garage terecht om
de dorst te lessen en een hapje te eten. Na onze eerste pauze, vertrokken we
voor het tweede gedeelte van de wandeling over een afstand van 6,159 km. We
verlieten de woonstraat via een links gelegen grindpad en begonnen aan een
gestage afdaling. Links van ons zagen we reeds de eerste graangewassen,
waartussen zich een bunker verscholen hield. Het pad kronkelde enigszins,
waarna we wat lager een asfaltwegje bereikten. Hier dienden de wandelaars van
de 30 km een bijkomende lus te volgen naar rechts. Wijzelf sloegen linksaf en
daalden verder af naar het dal. Beneden aangekomen volgden we naar rechts een
wegje langsheen een beboste helling. We troffen er ook de aanduidingen van de
Route de la Pierre ou Jean Tousseul. Hier konden we vaststellen dat we ons
bevonden op het grondgebied van Namêche (Andenne). Enkele honderden meters
verder echter, bevonden we ons terug in Marche-les-Dames. Blijkbaar wandelden
we daar min of meer op het grensgebied van deze gemeenten.
Naarmate we verder gingen hoorden
we steeds duidelijker het lawaai afkomstig van vrachtwagens, tot we om de hoek
oog in oog kwamen te staan met een enorme steengroeve. Zoals later zou blijken
ging het hier om het bedrijf Dolomies de Marche-les-Dames. We trokken doorheen
enkele stoffige wegen langsheen dit enorme bedrijf, waar vrachtwagens aan- en
afreden. Uiteindelijk bereikten we de voorkant van het bedrijf en de spoorlijn
langsheen de Maas. Even verder namen we de brug over deze drukke spoorlijn en
bereikten op die manier opnieuw Namêche en de oever van de Maas. We volgden nu
via de kade van het bedrijf een tijdje de boorden van de waterloop, om nadien
de ernaast lopende openbare weg te volgen. We naderden het centrum van Namêche,
waarbij we nog enkele keren de sporen dienden te overschrijden via enkele
bruggen. Via de laatste brug ging het steil bergaf, opnieuw tot aan de oever
van de Maas. Ditmaal hadden we een ernaast gelegen pad bereikt dat we naar
links volgden, om even verder de tweede controlepost van de dag te bereiken.
Ditmaal vond de controle plaats
in de Ecole Communale Andenne IV - Section Namêche. Hier namen we even plaats
op de binnenkoer van het schoolgebouw om even de benen wat rust te gunnen en
vooral te genieten van een verfrissend drankje, aangezien het ondertussen
behoorlijk warm was geworden en bovendien drukkend. Als de weersvoorspellers
het bij het rechte eind hadden, mochten we in de loop van de namiddag onweer
verwachten. Het derde gedeelte van de tocht van vandaag bedroeg 5,572 km. We
verlieten het schooltje en namen om de hoek de brug over de Maas, om aan de
andere kant ervan, het dorp Thon (Andenne) te bereiken. Juist bij het verlaten
van de brug, daalden de wandelaars aan de 6 km via de trappen naast de brug,
terug af naar de lager gelegen oever van de Maas. Wijzelf vervolgden onze weg rechtdoor,
in het gezelschap van de 12 km-wandelaars. We bereikten de drukke weg doorheen
Thon, staken deze over en volgden een links gelegen pad dat ons bracht tot aan
de Vallée du Samson. We staken het riviertje over en vervolgden onze weg naar
links. Een tijdje later bereikten we de drukke weg doorheen Thon en kozen
ditmaal een links gelegen pad, dat algauw verdween in het aanpalende bos.
Hier konden we opnieuw even
genieten van deze stevige kuitenbijter en troffen er terug de gele schelpen aan
van de Camino de Santiago. Na een tijdje klimmen doorheen het bos, bereikten we
de hoger gelegen open velden. Hier troffen we een smalle wegel aan, welke ons
tussen de weilanden gidste. Rechts echter, bemerkten we hoe ondertussen de
hemel wel erg donker kleurde en hoe plotseling alles windstil werd. Zelfs de
vogels waren niet meer te horen. De veldwegel ging in de richting van een
dichtbij gelegen boerderij, waar we opnieuw de openbare weg bereikten. We
volgden vanaf daar een dalende asfaltweg en voelden plotseling de wind
opsteken. Aan een eerste kruispunt ging het linksaf in de richting van
Bonneville en daar troffen we de bordjes aan van de Route de la Pierre zoals
eerder reeds vermeld. Naarmate we het wegje verder volgden, zagen we dat we het
onweer heel nabij was gekomen en konden we de eerste donderslagen reeds horen.
Pas toen we een links gelegen veldweg opgingen, kregen we de volle lading.
Gelukkig konden we net op tijd de
regenjassen aantrekken en wat schuilen achter een heg. Doch uiteindelijk
dienden we toch onze weg te vervolgen, met als gevolg dat we de hevige
regenbuien dienden te trotseren. Enkele felle donderslagen later, hield het
gelukkig op met regenen. We bereikten wat later de eerste huizen van Bonneville
en daalden zo verder af naar het centrum van deze kleine gemeente. Toen we
nadien een klein zaaltje bereikten, waar de controle was gesitueerd, was het
onweer alweer voorbij en begon het opnieuw uit te klaren. Tijdens de pauze
hadden we dan ook alle gelegenheid om het natte pak terug op te bergen. Restte
ons nog een laatste stukje wandelweg van 3,185 km. We verlieten de bebouwde kom
van Bonneville om verder te dalen naar de vallei van de Maas. Vooreerst ging
het over een stuk privé domein, waar we letterlijk tussen de gewassen onze weg
dienden te zoeken. Aan de andere kant van het veld, troffen we een landweg aan,
die ons noodzaakte nog een laatste maal een beklimming te ondergaan.
Uiteindelijk boven gekomen,
konden we de vallei reeds min of meer situeren aan de hand van de steile
rotswanden die we in de verte konden ontwaren. We vonden een asfaltwegje en
vanaf nu ging het eerst langzaam, nadien sterk dalend terug naar Sclayn. De
laatste honderden meters waren werkelijk heel steil en bemoeilijkten het
afdalen, zodat hier wel wat voorzichtigheid was geboden. Veilig en wel
bereikten we even later de startzaal en konden we onze wandelboekjes laten
afstempelen. Alvorens huiswaarts te rijden hadden we nog een babbel met leden
van de Florastappers uit Gent, welke Sclayn hadden uitgekozen als onderwerp van
hun busreis vandaag. Nadien konden we met een voldaan gevoel de lange terugreis
aanvatten. Andermaal hadden we vandaag genoten van een dagje Ardennen en dat
bekomt ons meestal goed.”
We sluiten dit wandelverhaal af
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits daarin ook enkele
eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Vallonée. Middelpunt was de Maas.
Vergezichten en veel gezien. Onweer kon hier niet uitblijven. +30 °. J: Tocht
vanuit Sclayn langs de vallei van de Maas, met o.a. Marche-les-Dames, Vezin,
Namêche, Thon, Bonneville. Onweer.’