Aan het kruispunt wandelden we rechtdoor, waar even verder het bospad versmalde en nadien veranderde in een cornicheweg, om er rechts via enkele doorkijkjes de vallei van de Semois te zien. We kruisten een bredere dwarsweg en stapten verder tot we tenslotte een Y-splitsing aantroffen, alwaar we de linkertak kozen, de grootste welke via een bocht naar rechts licht stijgend verliep. Gekomen aan het hoogste punt, troffen we een zitbank aan naast het baken ‘Bois Jean, 330 m’. Het was inmiddels 12:00 uur geworden, tijd voor de lunch. We genoten er van een broodje met uizticht op hoog opgeschoten gras en varens. Nadien zetten we onze wandeling verder via de dwarsweg links en volgden daarbij de Promenade dans la vallée des Baraques. We verlieten er tijdelijk het traject van de GR16. Even later wandelden we voorbij de restanten van het vakantiedorp ‘Les Dolimarts’. Voorbij deze plek, waar de asfaltweg naar rechts boog, hielden we de richting rechtdoor aan, op een steile dalende rotsige weg. Eenmaal de lange afdaling overwonnen, kwamen we uit op de N935, de Rue du Vieux Moulin, zijnde de weg Bohan-Sugny. Hier dienden we deze weg over korte afstand naar rechts te volgen, voorbij een oude calvarie. Iets verderop verlieten we de N935 naar links via een flink stijgende onverharde weg, de Rue de Durmont, doorheen het bos. Voorbij een hoge gsm-mast, zowat het hoogste punt, ging het in dalende lijn naar de lager gelegen N914, de Rue de Membre. We bevonden ons nu dicht bij de links stromende Semois. Op de N914 ging het aan de overzijde matig dalend rechtsaf.
Wat lager gekomen en dichter bij de Semois, troffen we in een bocht naar rechts, bezijden de weg een picknicktafel aan. We hielden er dan ook even een korte lunchpauze omstreeks 13:50 uur. Hier kregen we een schitterend zicht op de brug over de Semois en de hoger gelegen église Saint-Fiacre van Membre. Net vóór het eerste huis rechts op de N914, kwam van rechts de GR16, welke we een tijdje zouden volgen. We passeerden een oude tabaksdroogkast om dan via de brug over de Ruisseau de Membre te gaan. Aan de overzijde stond het baken ‘Ruisseau de Membre 200 m’. We bereikten de dwars gelegen Rue de Charleville, die we links opdraaiden, richting Vresse. We troffen er het baken ‘Roche à Saloru 180 m’ aan en in de nabijheid het baken ‘La Chêne plié 180 m’. We staken vervolgens via een brug de Semois over en begonnen aan een matige beklimming richting kerk van Membre, nog steeds via de N914. Net voor de bocht naar links, richting kerk, begaven we ons even in de links gelegen Rue de la Fontaine, waar we even verder konden pauzeren op het terras van Taverne Au Vieux Tournay, zowat omstreeks de klok van 14:20 uur. Een kopje koffie smaakte ernaar behoren. Een pauze later keerden we een eindje op onze stappen terug en volgden links nog heel even de N914 tot aan de kerk van Membre.
Voorbij de kerk hielden we oog voor de geel-wit-gele rechthoekjes en sloegen rechstaf in La Routaine, een flink stijgende asfaltweg, waarbij we vrijwel meteen de kerk in de diepte zagen verdwijnen. Ondertussen bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR16. Na een hele tijd klimmen, passeerden we het laatste huis en een electriciteitscabine, waarna de weg ophield te bestaan en we verder rechtdoor het bos ingingen via een onverhard pad. Min of meer op vlak terrein trokken we verder het bos in, om even later nog wat aan hoogte te winnen, nog steeds rechtdoor aanhoudend. Tenslotte konden we even herademen, toen we begonnen af te dalen via een naar links buigende weg. Deze liet ons een Y-splitsing bereiken, om er de linkertak te kiezen en zo toeliet lager de N935 te betreden, ter hoogte van het baken ‘Les Blanches Roches 305 m’. We begaven ons rechtsaf en volgden een tijdje de plaatselijke Promenade du Sautou, tot we links van de weg naar een uitzichtpunt konden gaan, met name ‘Point de vue du jambon de la Semois’. We konden er genieten van een schitterend uitzicht over de lager gelegen Semois en de ‘Table des Fées’, terwijl we even genoten van een broodje op een rustbank. Nadien gingen we terug naar de N935 om die links op te draaien en matig bergop te volgen. Een heel eind verder, ter hoogte van de rechts gelegen weg ‘Hameau de Conrad’, stapten we links een grasweg op, welke uitmondde op dwarswegje, waarop we ons naar links begaven, nog wat aan hoogte winnend.
Voorbij een zijwegje, ging het even later dalend richting bos, vooreerst matig, later steil dalend. Tenslotte bereikten we opnieuw de openbare weg, een smal asfaltwegje, de Rue de Bohan, om er linksaf te stappen. Een flinke beklimming langs de bosrand later, kwamen we terecht aan het kleine ommuurde kerkhof van Hérisson. Net voor het kerkhof begaven we ons links op een onverhard pad in dalende zin, dat vrij vlug naar rechts wegdraaide in het bos, om uit te komen op een kruispunt van boswegen, waar we rechts een brede onverharde weg dienden te kiezen. Omwille van het gebrek aan routetekens en de onduidelijkheid van tal van zijpaadjes, kwamen we even later uit op een bredere grindweg die eindigde ter hoogte van de N973, de Rue de Bohan. We zaten met andere woorden totaal uit de richting. Gezien we toch stilaan aan het einde van de tocht waren gekomen, besloten we dan maar de N973 naar links te volgen, richting centrum van Bohan. We kwamen zo voorbij het baken ‘Réserve Ardenne et Gaume 240 m’, ter hoogte van een linkerzijweg. Hier zouden we normaal gezien het bos hebben moeten verlaten. We zaten dus opnieuw op de juiste route en daalden verder af via de N973, ondertussen de Rue d’Hérissart, naar de brug over de Semois. Eindpunt van de wandeling.
Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in café des Ardennes en bekeken nadien de vruchtbaardheidssteen aan de oever van de Semois. Uiteindelijk eindigden we deze weliswaar vermoeiende tocht na 27290 stappen, goed voor 20,746 km. De klok wees dan ook bijna 19:00 uur aan, toen we Bohan verlieten richting thuishaven.”