Een tocht welke voorheen als volgt
werd aangekondigd in de wandelgids Marching: ‘Zaterdag – Samedi 8/5/2010 – 3320
Hoegaarden (Vlaams-Brabant), 15de Hagelandse Meiwandeling,
4-7-10-12-20 km. Boutersem Sportief. Start: Parochiecentrum. Vernieuwde tocht
in het centrum van Hoegaarden, niet alleen bekend voor zijn brouwerijen, maar
ook voor zijn prachtige kerk met houten ezel en toontuinen, Marollenkapel.
Mogelijkheid tot bezoek brouwerij.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag het
hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 18:32 uur.
“Na de uitgeregende tocht van
afgelopen zondag in Audresselles, hadden we vandaag alle hoop gevestigd op iets
betere weersomstandigheden. We vertrokken deze ochtend dan ook vol goede moed
naar Vlaams-Brabant, om ginds in Hoegaarden deel te nemen aan de 15de
Hagelandse Meiwandeling. Deze wandeltocht werd georganiseerd door wandelclub
Boutersem Sportief. Op aangeven van de inrichters, vonden we voldoende
parkeerplaats ter hoogte van de plaatselijke voetbalclub en dat op
wandelafstand van de startzaal. Weinige ogenblikken later konden we dan ook
terecht in het Parochiecentrum van Hoegaarden voor de inschrijving. Tafels
waren versierd met meibloempjes en dat gaf al meteen een goede indruk van het
geheel. We vonden voldoende informatie met betrekking tot de diverse afstanden
waaruit kon worden gekozen, alsmede een duidelijk overzicht van het gehele
parcours. Na een koffie en een hapje waren we klaar voor de start. Er kon
worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 8, 12, 16 of 20 km. We verkozen de
laatste afstand met een werkelijke lengte van 20,5 km. Onderweg zouden we twee
rustposten aantreffen, na 6 en na 15 km. In de hoop het vandaag droog te houden
trokken we even later op pad.
Bij het verlaten van het
Parochiecentrum ging het voor de 5 en 8 km naar rechts, voor de 12, 16 en 20 km
naar links. We wandelden doorheen een van de hoofdstraten van Hoegaarden om al
heel snel een links gelegen baantje op te draaien en wat verderop een veldweg
aan te treffen. We waren al heel vlug weg uit de bebouwde kom en vonden een eerste
klimmetje op onze weg. Een indicatie voor de rest van de dag, aangezien we tal
van holle wegen zouden te zien krijgen. Het ging wat de hoogte in tot op een
betonweggetje, waar we opnieuw rechtsaf gingen. Alzo kregen we hier een
prachtig uitzicht over de omgeving en vooral het geaccidenteerde terrein. Menig
heuveltje zou nog moeten worden overschreden onderweg. We troffen ook een
eerste wandelpad aan, met name het Dorps- en Kapellen Wandelpad. Dat ons landje
rijk is aan kapelletjes, zou ook vandaag onderweg meer dan duidelijk worden.
Het traject van dit pad volgend, bereikten we de Geosite Goudberg, of anders
gezegd het Geopark Hoegaarden. Volgens plaatselijke info bevond zich aldaar
zowat 55 miljoen jaren geleden de zee!!
We gingen linksaf en volgden een
tijdje evenwijdig met de autosnelweg E40 en het ernaast gelegen traject van de
hoge snelheidstrein. Het ging nadien onder deze verkeersaders door, waar we het
grondgebied bereikten van Oorbeek (Tienen). Een mooie kapel bevond zich aldaar.
Aan de kapel gingen we linksaf, in de St.-Joris Straat en die leidde ons tot in
het centrum van deze kleine gemeente. Even voor de kerk van Oorbeek, bemerkten
we de aanduidingen van het Orbecca Wandelpad. We trokken langsheen de kerk en
waren al spoedig terug buiten de bebouwde kom, waar we een grindpad volgden
rechts van de openbare weg. Even later voelden we even de kuiten, aangezien
zich hier een kort maar hevig klimmetje bevond op het parcours. We bevonden ons
ondertussen op het grondgebied van Kumtich (Tienen), zij het slechts over korte
afstand. Het heuveltje overwonnen, ging het naar links, terug onder de snelweg
door en daar arriveerden we in Hoksem (Hoegaarden). Een iets verderop gelegen
landelijke weg, bracht ons in een wijde boog tot aan het Parochiecentrum van
Hoksem, waar we een eerste controlepost aantroffen. Links en rechts van de weg
bemerkten we ondertussen enkele rood-witte markeringen van de GR128. In het
kleine zaaltje hadden we ook deze keer geen moeite om een zitplaats te
bemachtigen, aangezien deze rustpost was voorzien vanaf de 12 km afstand.
Even de beentjes laten rusten en
een hapje eten, dat was nu aan de orde. Na dit eerste oponthoud, ging het voor
de afstanden 16 en 20 km een eerste maal naar rechts, een eindje langsheen het
parcours waarlangs we waren gekomen. We volgden hierbij het verloop van de GR
en wat verderop van de Hoegaarden - Witbier route. Vrij snel waren we uit de
dorpskom verdwenen en troffen opnieuw een veldweg aan, die de hoogte inging. Al
snel konden we terug de weidse omgeving overschouwen en kwam de pracht van deze
streek duidelijk tot uiting. De velden en landerijen krijgen opnieuw wat kleur
en de bloemen in de bermen staan met duizenden te bloeien. Dit gaf natuurlijk
hier en daar aanleiding tot het maken van plaatjes onderweg. De veldweg kreeg
wat later meer het uitzicht van een karrenspoor, doch gelet op de droogte van
de voorbije dagen, was het ook hier aangenaam wandelen op deze harde
ondergrond. Het Mene- en Jordaan wandelpad fungeerde even als gids langsheen
deze aaneenschakeling van groene weiden en gekleurde akkers, waar overwegend
het geel van de paardenbloemen tot uiting kwam. Na een tijdje doorheen deze
landerijen te zijn getrokken, scheidden zich de wandelaars van de 16 km naar
rechts af.
Wij vervolgden onze weg in de
andere richting en volgden vanaf nu het Heulingen Wandelpad. Eenmaal het einde
van deze onverharde weg bereikt, ging het verder doorheen het woongedeelte van
Willebringen (Boutersem). Net voor we het centrum zouden bereiken, ging het
linksaf via een kerkwegel en zo omtrokken we het eigenlijke dorpsplein van deze
gemeente. Wat verderop troffen we een kasseiweg aan en hier maakten we een
bocht naar rechts, duidelijk het keerpunt op deze lus van zowat 9 km. We gingen
nu terug in de richting van Hoksem. Het ging vanaf nu terug een beetje op en
af, waar het opnieuw aangenaam wandelen was langsheen deze rustige,
verkeersarme wegen. Af en toe werd de stilte enkel onderbroken door het geluid
van de vogels in de bermen. Enkele holle wegen werden terug bewandeld en dat
geeft het bijzonder karakter weer van deze streek. Het veldweggetje dat we
volgden, veranderde wat later van aard en kreeg opnieuw het uitzicht van een
karrenspoor. Langsheen de diepe groeven, dienden we opnieuw even stevig te
klimmen, om uit te monden bovenaan de heuvel in een klein stukje bos. We vonden
hier terug de aanduidingen van het Mene- en Jordaan Wandelpad. Via een
landelijk betonpaadje, bereikten we even later opnieuw het Parochiecentrum van
Hoksem, waar we de laatste controle van de dag zouden verkrijgen.
Ook ditmaal namen we even de tijd
om iets te eten en even de beentjes te strekken. Toen we de tweede maal de
controle in Hoksem verlieten, ging het linksaf, net zo voor de 12 en 16 km
wandelaars. Ditmaal volgden we het GR-pad in de richting van de plaatselijke
kerk, waarbij we rechts zicht kregen op een kleine waterval. Een gelijknamig
restaurant bevindt zich in de onmiddellijke buurt. Eenmaal voorbij de kerk,
lieten we de bebouwde kom achter ons en volgden de route Langs Hoegaardse Wegen,
duidelijk een fietstraject. Het ging wat later linksaf, waarbij we opnieuw een
landelijk weggetje aantroffen dat ons terug de open natuur liet zien. In de
verte zagen we tal van andere woongebieden en zelfs de stad Tienen. De rustige
betonpaadjes volgden elkaar op, waarbij we even verder onderweg het monument
aantroffen ter ere van S/Sgt G.F. Parramore van het 8th USAAF. Aan de overzijde
van de weg troffen we een smal verhard paadje aan en dat leidde ons even verder
tot aan een prachtige kapel, die weliswaar werd verbouwd, aangezien het
binnenste leek op een werf. Het was ondertussen duidelijk dat we ons opnieuw
bevonden op het Dorps- en kapellen wandelpad. Juist voor de kapel gingen we
rechtsaf en volgden de Houtem Wandeling tot aan de even verder gesitueerde
Sint-Katharinakapel. Een beschermd monument ondertussen, dat volgens info
dateerde van de 14de eeuw.
Een holle weg bevond zich naast
de kapel en meteen ging het gestaag in dalende lijn, richting Hoegaarden en
meteen richting aankomst. Na een tijdje deze bijzondere soort wegen te hebben
gevolgd, bereikten we de bewoonde wereld van Hoegaarden en dit ter hoogte van
Brouwerij De Kluis. We waren nu op enkele woonstraten van het Parochiecentrum
verwijderd, het eindpunt van deze wandeltocht. Wat later bereikten we de
startzaal en konden nog even verpozen alvorens de terugreis aan te vatten. Hier
konden we noteren dat omstreeks 13 uur reeds 576 wandelaars waren geteld,
uiteraard is dit geen eindtotaal. Vandaag genoten we alweer van een prachtige
wandeling. De organiserende club behoort eerder tot de bescheiden wandelclubs,
doch ere wie ere toekomt, deze wandeling was af. Een mooi uitgekozen parcours
dat tot in de details was uitgepijld en waar vooral werd gekozen voor de
rustige en vooral verkeersvrije wegen en paden. Verzorgde controleposten en
vooral enthousiaste medewerkers, zorgden bij de deelnemers voor een aangenaam
gevoel.
Bovendien werden democratische
prijzen gehanteerd voor dranken en spijzen en dat is vaak nogal eens anders te
ervaren. Piet zou zeggen: ‘Wat hebben we vandaag geleerd?’ Het Hageland is een
absolute aanrader voor wandelaars en wat Boutersem Sportief betreft, ze hebben
ervoor gezorgd dat we een aangename dag hebben ervaren en we kijken alvast uit
naar een volgende wandeling aldaar. Morgen trekken we alweer een andere
windrichting uit... Terloops kunnen we hierbij nog vermelden dat onze
huisfotografe vandaag haar nieuwe toestel voldoende heeft kunnen testen, een
vervroegde Moederdag, om het zo te zeggen. Hopelijk vallen de plaatjes in de
smaak bij de lezers...”
We eindigen dit wandelverslag met
de weergave van datgene wat na afloop van de tocht werd neergeschreven in de
respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Rustige en heel aangename wandeling in het
Hageland. Vlaams-Brabant. In en om Hoegaardse wegen. Nieuwe kodak! J: Mooie
wandeling door Hoegaarden, Oorbeek, Kumtich, Hoksem en Willebringen. Test van
nieuwe camera!!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten