In het bos aangekomen volgden we de verharde naar rechts draaiende hoofdweg, om er voor de rest zijpaden te vermijden. Via een oude brug overschreden we een voormalige spoorweg, om nog steeds verder, het op- en neergaande pad doorheen het bos te bewandelen. Wat verder boog de weg naar links en via het nog steeds dalende asfalt arriveerden we aan de Carrière du Beau Château, een verlaten steengroeve waar ooit rood marmer werd gewonnen tot 1950. Op de dag van vandaag is dit een mooie picknickplaats geworden, waar we dan ook omstreeks 11:20 uur even halt hielden voor het nuttigen van een broodje. Min of meer wat uit de wind, konden we genieten van wat zon met zicht op de wanden van de groeve. Na deze aangename pauze gingen we opnieuw op weg, via de Rue du Culot Massin, met andere woorden, nog steeds dezelfde richting verder door het bos. Tenslotte verlieten we het bos en stapten naar de nabij gelegen N978. Deze druk bereden weg kruisten we, om aan de overzijde opnieuw het Forêt de Senzeilles in te gaan. Amper deze kant van het bos ingegaan, namen we een pad naar rechts, dat zowat evenwijdig verliep aan de N978. Een breed kaarsrecht wandelpad bracht ons wat later opnieuw tot aan deze weg. We daalden naar rechts af, om over korte afstand de N978 naar links te volgen, tot we opnieuw het bos konden ingaan.
We verwijderden ons opnieuw van de weg en trokken dieper het bos in. We wandelden voorbij een ondergronds vleermuizenreservaat. Langaam wonnen we stilaan aan hoogte om uiteindelijk een dwarsweg te bereiken van rood marmer, om daar rechtsaf te gaan en te beginnen aan een lange en vermoeiende beklimming. Een Y-splisting verder hielden we de rechtertak en wonnen nog wat aan hoogte. Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, vonden we links van het pad een picknickplaats net voor de N978. Het was ondertussen 12:30 uur geworden, tijd voor een hapje en een drankje. Na deze verdiende rustpauze, begaven we ons even op het verkeerde pad naar links, om vrij snel te bemerken dat iets niet strookte met de aangegeven route. Dus rechtsomkeer en dan volgens de beschrijving de N978 over, om aan de overzijde een smalle wandelweg te betreden. Nog wat verder aan hoogte winnend staken we via een brugje opnieuw de voormalige spoorbedding over om nog even te genieten van de passage doorheen een stukje bos. Voorbij het bos ging onze tocht verder tussen weilanden, nog wat klimmend, om tenslotte het centrum van Senzeilles in zicht te krijgen. In dalende lijn kwamen we terug aan op de Place Verte. Een zitbankje op het plein liet toe omstreeks 13:30 uur nog even een rustpauze in te lassen.
Terug in Senzeilles waren we nu klaar om een tweede wandellus aan te vangen. Vooreerst stapten we een tijdje doorheen het dorp, eerst linksaf verder via de Rue du Trieu du Loup, gevolgd door de Rue Basse. De eerste straat rechts leidde terug naar de Rue de l’Eglise, om er linksaf te gaan naar de kerk en het pleintje ervoor gelegen. Ditmaal verlieten we de Eglise Saint-Martin in een andere richting, langs de Rue Houpière, ditmaal geleid door groene kruisjes. Deze brede asfaltweg liet ons wat verder aankomen ter hoogte van een rotonde met in het midden een rotsblok. Daar verlieten we de Rue Houpière en kozen de tweede straat links, de Chemin Montaval, vrijwel dadelijk stevig dalend. Achterom kregen we zicht op het hoger gelegen kerkhof, om wat lager het asfalt te ruilen voor een stenig pad. We staken een zijbeekje over van de Ruisseau de Senzeilles, om dan ter hoogte van een dwarsweg, nog verder af te dalen naar rechts. Blijkbaar was ook hier het baken ‘Les Cloyes’ verdwenen. Op het laagste punt gekomen ging het over de echte Ruisseau de Senzeilles en dat betekende het einde van het dalen. Voor ons openbaarde zicht een beklimming die zich later duidelijk liet voelen. Een keienpad liet ons langzaam maar zeker aan hoogte winnen, richting rand van het Bois du Mont. Aan de rand van het bos ging het via de linkerweg verder, om nog steeds de steile klim af te werken, tot we tot groot genoegen van maatje, een dwars gelegen bosweg aantroffen, voorzien van een picknickbank tussen de bomen. Het baken ‘La Butte 285,5 m’ liet ons weten hoe hoog we waren geklommen. Tijd voor een hapje, intussen 14:30 uur voorbij.
Het gezegde indachtig ‘What goes up, must go down’, waren we vanaf hier verzekerd van een langere periode wandelen zonder beklimmingen. Nog steeds de groene kruisjes in het oog houdend, ging het op de kruising linksaf en konden we via een brede wandelweg doorheen het bos langzaam beginnen dalen. Toen we het bos verlieten daalden we nog even verder tot we de openbare weg bereikten, de Rue de Daussois. We sloegen linksaf en begonnen via deze kronkelende weg aan een steile afdaling richting lager gelegen Soumoy. Bij het binnenkomen van Soumoy ging het aan het eerste kruispunt rechtsaf, tussen een monument voor een oorlogsslachtoffer en een speeltuin, om dadelijk daarna links de Rue Nicodème te kiezen. Tussen enkele bouwvallige huizen ging het naar de Rue de Daussois, om er aan de overzijde de Ruisseau de Soumoy te overschrijden. Via de Rue de Daussois kwamen we aan de Eglise Saint-André en het kasteel van Soumoy, waar we omheen gingen via een tweetal haakse bochten. Tegenover het tweede hek van het ommuurd kasteelpark draaiden we rechts een landwegje is. Vrij vlug ging dit over in een smal paadje doorheen een stukje bos, om tenslotte het einde van het paadje te bereiken net voor de vangrails van de N978a, de Rue Malcampé, aan het meer van Falemprise. We stapten een eindje naar rechts, tot we de weg konden kruisen via een oversteekplaats. Daar bevond zich een picknickplaats, waar we omstreeks 16:00 uur nog even konden overgaan tot het nuttigen van een broodje en tevens wat konden pauzeren.
Na deze onderbreking dienden we voortaan oog te hebben voor blauwe driehoekjes. Over zowat 3 km zouden we nu een wandel- en fietspad volgen langs de oever van het meer. We gingen dus linksaf en maakten een ruime bocht naar rechts omheen het uiteinde van de waterplas. Nadien ging het zowat evenwijdig aan het rechts gesitueerde meer. Verderop boog de weg nagenoeg haaks linksaf en verliep dicht bij de oever, weliswaar goed beveiligd. Heel even gingen we aan de overzijde van de weg een monument bekijken ter ere van 11 gesneuvelde franse militairen tijdens de meidagen van 1940. Aan het einde gekomen van het meer, ging de Rue Malcampé over in de Rue du Moulin en wandelden we Cerfontaine in. In de bocht ging het vrijwel dadelijk linksaf in een naamloos straatje, aangegeven via liggende gele ruitjes. Vooreerst matig bergop, ging het nadien steil de hoogte in doorheen een stukje bos en via een smal paadje dat eerder het uitzicht had van een greppel. Met moeite deze hindernis overwonnen kwamen we terecht in de dwars gelegen Rue du Bailly, welke we rechts insloegen. Ter hoogte van een Y-splisting kozen we links de Rue de la Trinité, net aan een bushalte. We hielden er dan ook even voor het laatst halt voor een korte wandelpauze, alvorens de steil dalende Rue de la Trinité te volgen. Beneden kwamen we uit op de Rue de Senzeilles, net voor het kerkhof van Cerfontaine.
We stapten rechtsaf tot voorbij de kerkhofmuur om dan links, langs deze muur de Rue des Vaux in te gaan. Net voorbij het kerkhof ging het andermaal linksaf op een veldweg, waar we de rood-witte tekens vonden van de GR125 bis. De veldweg veranderde in een karrespoor en daar ging het GR-pad rechtsaf. We bleven rechtdoor stappen om er een kleine ruïne aan te treffen van de vroegere Chapelle de la Croix Gillot. Inmiddels kregen we zicht op de kerktoren van Senzeilles. Via een draaihekje zetten we ons wandeling verder over een hooiweide, om door middel van een tweede draaihekje een volgende weide op te gaan. Aan het andere einde van de weide vonden we een karrespoor en dat leidde naar de lager gelegen Rue de Senzeilles. We betraden de weg naar rechts en begonnen aan de laatste klim richting centrum van Senzeilles. We passeerden nog het pand waar zich de astronomische klok van Senzeilles bevindt, in de Rue de l’Horloge. Nog even ging het rechtsaf in de Rue du Château om er voorbij het kasteel van Senzeilles te gaan, richting kerk. We eindigden dan ook deze vrij vermoeiende tocht omstreeks 18:45 uur na 24,735 km wandelen, goed voor 32125 stappen. Even later volgde nog een lang rit huiswaarts.”