“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids, Ardennen deel 3. Een dagtocht over een afstand van 18,5 km, met als titel: ‘De groene omgeving van een van de mooiste Waalse dorpen’. Start en aankomst bevonden zich in Crupet, een dorp dat we bereikten na een weliswaar lange autorit. Doch, niet getreurd, een blauwe hemel en een zonovergoten landschap, meer hoefde dat niet te zijn. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Even later konden we op weg. We gingen dan ook van start ter hoogte van de Sint-Maartenskerk van Crupet en konden genieten van de pracht van een enorme grot, ter ere van Sint-Antonius van Padua, welke zich naast de kerk bevond. Volgens info zou deze grot gebouwd zijn tussen 1900 en 1903 met hulp van de inwoners van Crupet. We wandelden dan de Rue Haute naar links in, om gestaag af te dalen doorheen de dorpskom. Aan het einde van de Rue Haute gingen we rechtdoor en bereikten een fraaie Sint-Rochuskapel. Voorbij de kapel begonnen we aan een korte beklimming richting Yvoir; om vrijwel meteen terug af te dalen. Wat verder, net voorbij huis nr. 14, ging het linksaf voorbij een slagboom het bos in. Deze weg, aangeduid door middel van een groen kruisje, ging fors omhoog het loofbos in.
Kronkelend tussen de bomen, werd de weg uiteindelijk herleid tot een smal pad. Eenmaal het hoogste punt bereikt, begonnen we aan een steile afdaling om uit te komen op een geasfalteerde dwarsweg. We kozen hier voor links en wandelden op die manier naast de rechts stromende Ruisseau de Crupet. Wat verder bevond zich een spoorbrug, alwaar we net ervoor rechts de Rue Vernatte dienden op te gaan. We volgden hier een wandelroute aangeduid door gele rechthoekjes en het moet gezegd, het ging stevig bergop tussen hooiweiden. Maar de moeite werd beloond toen we boven de Ferme de Vernatte konden aanschouwen. Net voor de boerderij ging het opnieuw rechtsaf en vrij spoedig doken we opnieuw te bos in, ook ditmaal een pad aangegeven door gele rechthoekjes. Gekomen ter hoogte van een Y-splitsing ging het langs de stijgende rechterweg verder doorheen het bos. Zowat op het hoogste punt, bemerkten we een infobord inzake het Domeinbos Tricointe. Daar aangekomen ging het via een landweg naar rechts. What goes up, must… Juist, we konden nu rustig beginnen dalen.
Wanneer links het bos eindigde en een weide verscheen, bereikten we een viersprong. We dienden de rechterweg te nemen en konden aldus verder afdalen door het bos. Stilaan kwam de bosrand in zicht en bemerkten we de eerste woningen van Mont-Godinne. Het ging zowat haaks rechtsaf via een landwegje, spoedig een met gras begroeide weg. Wat verderop kwamen we aan ter hoogte van een wilg, waar we een bordje bemerkten met de vermelding Sentier Nana, verder aangeduid door groene rechthoekjes. Via dit pad ging het naar het centrum van Mont-Godinne en kregen we de kerk in zicht, met een opvallende klokkentoren. We wandelden verder voorbij het kerkhof. Lichtjes bergop ging het dan richting Crupet. Onderweg passeerden we een wijzend kruisbeeld. We hielden de richting rechtdoor aan en daalden af naar het Bois de Ronchinne; Nog steeds dalend in het bos ging het voorbij de oprit naar het Château de la Poste. Toen het bos achter de rug lag, konden we rechts van ons de beboste heuvel zien, welke we voorheen hadden beklommen.
We gingen andermaal rechtsaf en betraden een smal steil dalend pad, dat ons liet aankomen beneden in het dal van de Ruisseau de Crupet. Linksaf ging het nadien richting Moulin de Ramiers, inmiddels een bekend hotel-restaurant in Crupet. We wandelden doorheen het dal en kregen zicht op het waterkasteel van Crupet. Even verder bereikten we een verkeersweg en daar opteerden we voor links. Opnieuw wat klimmend stapten we voorbij een kapelletje ter ere van O.-L.-V. van Goede Bijstand. Ondertussen de Rue Basse, die we tot nog toe volgden, verlatend ging het naar rechts in de Rue Houemont. Dat betekende uiteraard opnieuw klimmen, richting Ferme de Houemont. Eenmaal daar aangekomen was het klimmen nog niet ten einde. Het ging nog wat hogerop richting Jassogne, een klein gehucht en dit via de Rue de Jassogne. In het gehucht namen we nadien de Rue Insefy om al dalend beneden de Ri de Vesse te overschrijden. Zowat het laagste punt bereikt, betekende dit het einde van het dalen. Matig bergop ging het langzaam maar zeker nu opnieuw richting centrum van Crupet.
Wanneer de eerste panden van het dorp in zicht kwamen, wandelden we ter hoogte van een Sint-Jozefskapelletje links de Rue Saint-Joseph in. Matig klimmend bereikten we aan het einde van de straat opnieuw de Rue Haute, zowat ter hoogte van de grot waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Enkele trapjes voorbij de grot leidden ons terug naar de startplaats van de wandeling, de kerk van Crupet. We kunnen besluiten dat we alweer een mooi stukje Ardennen hebben bewandeld.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten