198: Sterrebeek, Zondag 10 oktober 2010, 20,75 km. (3996,048 km.)

Deze georganiseerde wandeling werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 10/10/2010, 1933 Sterrebeek (Vlaams-Brabant), 20^ste Herfsttocht – 5-8-12-20-25 km. Wandelclub De Parkvrienden Zaventem. Start: Zaal Ons Huis. Zeer rustig landelijk en bosrijk parcours met heel gezellige holle wegen. Zeer verzorgde rustplaatsen.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal, met betrekking tot onze belevenissen en de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:57 uur.

“Na de zonnige wandeling gisteren, hoopten wij vandaag onder dezelfde omstandigheden te kunnen genieten van een tocht in Vlaams-Brabant. Deze ochtend immers, zetten we koers naar Sterrebeek, alwaar we zouden deelnemen aan de 20^ste Herfsttocht, ingericht door de wandelclub ‘De Parkvrienden’ uit Zaventem. We kenden deze club reeds van een vorige tocht, met name de Airportwandeling. We hoopten vandaag enkele vliegtuigen te kunnen bekijken en gelet op het aangekondigde zonnetje, zou dat leuk meegenomen zijn. De startzaal was gelegen te Sterrebeek zelf, meer bepaald ‘Ons Huis’ aan de Kerkdries. Toen we vanmorgen aankwamen, vonden we zonder moeite een parkeerplaats op wandelafstand in een van de aanpalende straten. De startzaal was reeds goed gevuld, toen wij ons inschreven en nadien een hapje nuttigden. Er was voor elke deelnemer een appeltje tegen de dorst weggelegd. Deelnemers konden kiezen uit diverse afstanden: 5, 8, 12, 20 of 25 km. Het verschil tussen de 20 en 25 km werd gevormd door een kleine bijkomende lus op de tweede controlepost. We zouden onderweg beslissen welke afstand we zouden afleggen vandaag.

We vertrokken met de intentie 20 km te wandelen, met een werkelijke afstand volgens de organisatie van 20,75 km. Na de nodige formaliteiten konden we op weg. We verlieten ‘Ons Huis’ en staken de straat over, om het aanpalend parkje in te gaan. Op dit drukke kruispunt herkenden we de aanduidingen van een tweetal wandelroutes, de Meester Crapswandeling, vernoemd naar een voormalig hoofdonderwijzer uit Sterrebeek en het Willem van Oranjepad, aangeduid door opvallende bordjes. Beide wandelpaden leidden ons doorheen het aanpalend parkje, dat aan de andere kant uitgaf op een villawijk. Ook nu kregen we vanaf de start de nodige zwammen te zien, welke teerden op de restanten van voormalige bomen. Na een paar woonstraten te hebben bewandeld, waar vooral de villa’s waren voorzien van statige inrijpoorten en dito alarminstallaties, kregen we een links gelegen veldweg, welke ons bracht tot aan een dreef. Hier had de eigenaar zijn toestemming gegeven dit privaat gedeelte open te stellen voor de wandelaars.

Ongeveer halverwege de dreef, splitsten de deelnemers aan de 5 en 8 km zich af naar links, terwijl de rest rechtdoor de weg vervolgde. We bereikten even later de openbare weg en volgden terug enkele woonstraten. Hier troffen we de aanduidingen van de Vliegeniersroute Zaventem. Een toepasselijke naam, vermits om de haverklap van links vliegtuigen kwamen aanvliegen om wat verder te landen. Sommigen lieten zich gemakkelijk fotograferen, anderen waren ons vaak iets te snel af... Na een stukje woonwijk, ging het via een veldweg de vrije natuur in. We volgden de tractorsporen en wonnen aan hoogte. Vrij vlug verkregen we een weids uitzicht over de omgeving en konden we de akkers in hun verschillende kleuren aanschouwen. Tal van vliegtuigen kwamen nu van rechts aanvliegen en het afremmen van de motoren was duidelijk waar te nemen. We wandelden langs uitgestrekte maïsvelden en wat verderop een grote begraafplaats. Een drukke weg werd even gedwarst, waarna we aan de overzijde opnieuw een andere veldweg, af en toe herleid tot een smalle wegel, konden volgen.

De zon scheen pal in het aangezicht en dat gaf een aangenaam gevoel. We volgden het traject van de Wezembeek-Oppem route, een fiets- en wandelomloop van 15 km. Even verder maakte dit parcours deel uit van de gekende Gordelroute van 100 km. Af en toe dienden we een stukje landbouwgrond te betreden, om dan de gevolgde wegel terug te vinden even verderop. Stilaan bereikten we de bebouwde kom en volgden even een druk bereden weg, in de richting van de voormalige hippodroom van Sterrebeek. Deze renbaan werd herschapen in een golfcentrum en daar, in het Golflife Center, hadden we na 6,65 km wandelen een eerste controlepost. We vonden een vrije tafel op het terrasje op de eerste etage en konden ons tijdens de maaltijd, vergapen aan het uitgestrekte golfterrein, waar ooit paarden met elkaar wedijverden. Nu kan men daar golflessen volgen teneinde de eerste balletjes het gras in te jagen. Na de controle ging het verder naar links, terwijl de 5 km wandelaars in de andere richting wandelden. We volgden een laan genoemd naar een vroegere medestichter van de hippodroom, om even verder, een veldweg op te wandelen.

Het ging langsheen een plaatselijke manege en vervolgens tussen de akkers. Ook ditmaal langs tal van maïsvelden, typerend voor de tijd van het jaar. We bereikten dan ook de eerste holle wegen, die reeds in het Marching-boek waren aangekondigd. We wandelden over de grens met Wezembeek-Oppem, bezochten kort het grondgebied van Tervuren, doch bevonden ons al vrij vlug terug in Sterrebeek. Het licht golvende parcours, bood weidse zichten over de omgeving. Vaak zag je medewandelaars heel in de verte een andere richting kiezen, zodat je toch al min of meer een idee kon krijgen van de te volgen weg. Ook mochten de typische kapelletjes onderweg niet ontbreken en die geven vaak aanleiding tot het nemen van een leuke foto. De gele bloemen van de koolzaadplanten geven ook een ander beeld en vormen een fel contrast met een pas geploegd stukje akkerland. Zo volgden we tal van veldwegen en smallere wegels over dit licht golvend terrein, waar de omgeving groen is gekleurd door de aanwezige bossen. Voorwaar een schitterend wandelgebied. Af en toe werden de veldwegen ingeruild voor een stukje landelijke weg, doch ook daar kregen we te maken met het fenomeen holle weg, vaak lijkend op een kleine tunnel door het dichtgroeien van de beplanting.

Een splitsing tussen de 12 – 20/25 km, deed ons scherp naar rechts afbuigen, waarna we kort nadien haaks linksaf dienden te wandelen. We trokken in de richting van de woonhuizen. Eenmaal de eerste huizen binnen bereik, dienden we een rechts gelegen veldweg te volgen, dwars doorheen enkele akkers. We dienden even te klimmen teneinde deze heuvel te overschrijden. Boven kregen we in de verte een kerktoren in zicht en meteen ging het in rechte lijn daarheen. Even later bleek dat we waren aanbeland in Moorsel, alwaar we een tweede controlepost aantroffen in de Gemeentelijke Basisschool. We hadden ondertussen 13,75 km afgelegd en namen hier even de tijd om nog een hapje te eten. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg tot aan de aankomstlijn. Deelnemers welke hadden geopteerd voor de 25 km, dienden hier een plaatselijke lus te wandelen. Wij zagen daarvan af en beperkten onze wandeling vandaag tot 20 km. Na deze tweede halte ging het via de achterzijde van de kerk van Moorsel verder.

We kwamen langs een kleine Mariagrot en vervolgden onze weg via een licht hellende kerkwegel. Deze mondde uit in een woonwijk, die over korte afstand werd gevolgd. Een stevig klimmetje liet ons wandelen in de richting van de bossen die nu heel nabij waren gekomen. Heel even nog ging het langsheen een maïsveld, werd de plaatselijke watertoren bekeken, waarna we een links gelegen veldweg aantroffen, welke in rechte lijn op de bossen toeliep. Deze Voetweg 43 bracht ons tot aan de rand van het bosgebied en even later het bos binnen. Hier konden we even versteld staan als gevolg van de grootte van enkele exemplaren die loodrecht de hoogte ingingen. Ook kregen we hier het contrast tussen zonlicht en schaduw van de bomen. Het geritsel van de afgevallen bladeren en het kraken van de afgevallen noten. Over korte afstand werd een pad doorheen het bos gevolgd, waarna we een veldweg dienden te nemen, welke de rand van het bos volgde. We vonden het jammer dat er zo weinig bos in het parcours was opgenomen. Maar ja, het kan niet altijd prijs zijn nietwaar.

Aan de uitgang van het bos volgden we de Moorsel wandeling. Een licht golvende veldweg, verliep, de rand van het bos volgend, terug in de richting van het centrum van Sterrebeek. Onderweg hielden we nog even halt op de begraafplaats, om erna de eerste woonstraten te bereiken. In de laatste aanloop naar het centrum van Sterrebeek, volgden we nog een stukje van het Dr. Portray wandelpad. Even later bemerkten we het laatste aanwijzingsbord en bereikten we terug ‘Ons Huis’. De zaal zat afgeladen vol, doch gelukkig konden we op het buitenterras nog even napraten over de wandeling van vandaag. Na nog een laatste verfrissing zetten we koers naar de thuishaven. Al bij al een geslaagde dag, vooral omwille van het schitterende najaarszonnetje...”

We eindigen dit wandelverhaal met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin, kort na afloop van de tocht, enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Sterrebeek. Veel holle wegen en volop natuur op de groene lus rond Brussel. Te weinig bos. Vliegers en de hippodroom gaven het karakter. Zonnige herfst! J: Leuke wandeling vanuit Sterrebeek. Veel vliegtuigen onderweg. Goed voor een zalig vakantiegevoel…’