Deze georganiseerde tocht werd in
de wandelgids Marching aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 9/10/2010 –
3740 Beverst (Limburg), Zwart Willemke-tocht – 3-6-8-12-16-21 km. TFW De Pettemboeren.
Start: Ontmoetingscentrum Beterveld. Hulde aan typische dorpsfiguur,
keuterboerke met oncomfortabele behuizing. Bos, heide, weiland, beemden waar
Willemke de koeien hoedde. Den Ossenstal een vroegere jeneverstokerij.’ Na
afloop schreven we nog dezelfde avond een relaas inzake de bezienswaardigheden
onderweg, omstreeks 18:46 uur.
“Voor vandaag werd zonnig
herfstweer aangekondigd, een goede reden vonden wij, om deze ochtend koers te
zetten richting Limburg. Aldaar zouden wij deelnemen aan een wandeltocht, met
de welklinkende naam Zwart Willemke-tocht, een organisatie van de wandelclub De
Pettemboeren. De plaats van afspraak was gesitueerd in het Ontmoetingscentrum
Beterveld, gelegen naast de kerk van Schoonbeek. Wij vonden er met gemak
parkeerplaats op het grasveld omheen de kerk en konden wat later terecht in de
ruime startzaal, annex sporthal. Deze wandeling stond in het teken van een
typische dorpsfiguur, keuterboerke. Het traject zou ons leiden langsheen heide,
weiland, bossen en beemden, waar Willemke de koeien hoedde... althans zo werd
aangekondigd. We namen voor de start de tijd om een hapje te eten en alvast te
proeven van de plaatselijke koffie. Even later, na een laatste blik op het plan
van de omloop, trokken we op pad.
Er kon worden gekozen uit diverse
afstanden: 4, 6, 9, 12, 15 of 21 km. We opteerden voor de 21 km, met een
werkelijke afstand van 21,5 km. Onze tocht zou bestaan uit drie lussen van
respectievelijk 7,5 – 5 en 9 km, met telkens een controle in de startzaal. We
verlieten het Ontmoetingscentrum bij de aanvang van de eerste lus naar links,
om ons te begeven in de aanpalende verkaveling. Onderweg doken de eerste
kapelletjes op bezijden de rijbaan. Sommige maakten zelfs deel uit van de
omheining en waren ingewerkt in het metselwerk van de muren. Via enkele
woonstraten, waar tal van kastanjebomen waren aangeplant, ging het in de
richting van het Domeinbos Schoonbeek. Hier zouden we het grootste gedeelte van
de eerste lus doorbrengen, iets waar we enkel maar tevreden konden over zijn. Al
onmiddellijk na het betreden van deze groene zone, dienden we enkele smalle
bospaden te volgen, tussen de lage beplanting. Tal van gekleurde zwammen konden
worden opgemerkt en ook nu alweer konden we genieten van het spel van licht en
schaduw doorheen het bladerdek van de bomen.
Ontelbare schakeringen van
kleuren spreidden zich tentoon, gaande van groen, over bruin, naar geel en
zelfs rood. Het is meer dan duidelijk geworden dat de herfst zijn intrede heeft
gedaan, ook in het bos. Af en toe bereikten we een wat meer open plek in het
bos en veranderde het pad in een bredere dreef. Het traject van de wandeling
veranderde vaak van richting en leek hierbij alle paden en dreven van het bos
te willen volgen. Binnen de kortst mogelijke tijd verlies je op die manier elk
gevoel van oriëntatie, maar uiteindelijk hoefden we toch maar de pijlen te
volgen, so what? Het is opmerkelijk hoe rustig het is om te wandelen doorheen
de bossen, vooral wanneer nevel en mist zijn opgetrokken en de zon alle moeite
doet om wat leven in de natuur te brengen. Voortdurend hoorden we het geritsel
van de afgevallen bladeren, of het gekraak onder de schoenen van de noten en
eikels die zich op de paden bevonden. Onderweg kwamen we langsheen enkele
splitsingen, waarbij de wandelaars van de 4, 9, 12, 15 of 21 km telkens een
andere richting werden uitgezonden, om op die manier het bos in elke richting
te doorkruisen.
Vaak ontmoetten we elkaar een
tijdje nadien op hetzelfde pad. Een stukje hooiland ging aan het oog voorbij
bij het wandelen langsheen de rand van het bos. Na een goed uurtje wandelen,
bereikten we de rand van het bos, alwaar zich een Mariakapel bevond, die we
toch even van nabij konden bekijken. Wat verder bereikten we de openbare weg en
volgden we een tweetal woonstraten, tot we waren aanbeland bij de kerk van
Schoonbeek om een eerste pauze te nemen tijdens de wandeling. We waren
ondertussen 7,5 km ver, tijd dus om de koude chocomelk te degusteren... Onze
tweede lus begon naar rechts, met als gevolg dat we een stukje bebouwde kom
kregen te verwerken. Ever verder ging het rechtsaf, langsheen het plaatselijke
jeugdhuis en volgden we een rustige landelijke weg tussen de weilanden. Ook
hier de rust van deze landelijke omgeving, welke zich koesterde in het
herfstzonnetje. Wat later bereikten we een veldweg en die leidde ons in de
richting van een maïsveld, waar we uiteindelijk dwars doorheen dienden te gaan.
Enkele rode linten bakenden het
pad af en zo trokken we tussen de stengels, in de richting van het domeinbos
Schoonbeek. We volgden tal van kleinere boswegels, die af en toe op- en
neerwaarts gingen. Ditmaal bevonden we ons in een totaal andere zone van het
bosgebied, waar het zalig was om te vertoeven. Ook ditmaal volgden even later
wat bredere dreven. Eenmaal de rand van het bos bereikt, volgden we over korte
afstand de openbare weg, waar we een eindje het traject volgden van de LF50a
Jeugdherbergroute. Gelukkig vonden we enkele honderden meters verder opnieuw
een veldweg rechts van de weg en konden we de drukke baan verlaten. We
bereikten dezelfde plek waar we reeds tijdens de eerste lus waren langsgekomen
en volgden een stukje domeinbos, tot we de Mariakapel bereikten. We volgden dan
dezelfde terugweg naar de controlepost. Deze tweede lus was merkelijk korter
dan de eerste en bedroeg slechts 5 km. Na een kort oponthoud in de sporthal,
begonnen we nadien aan de derde lus, ditmaal over een afstand van 9 km.
We gingen opnieuw naar rechts en
volgden dezelfde weg als tijdens de aanvang van het tweede gedeelte van de
wandeling. Toen we even later een splitsing bereikten, wandelden we ditmaal
niet in de richting van het Jeugdhuis, doch in de richting van Beverst. We
volgden een nogal drukke weg, gelukkig via het trottoir en de gelijkgrondse
berm, tot aan de spoorweg, juist voor het begin van de bebouwde kom van
Beverst. Juist voor de spoorweg, sloegen we een links gelegen grindweg in en
die bracht ons naar een bosgebied. We wandelden een tijdje evenwijdig met de
spoorlijn. We volgden een zanderig pad tussen lage beplanting, in de richting
van de enkele woningen. Gekomen aan de volgende overweg, ging het haaks linksaf
en konden we via een grindweg terug naar de open velden wandelen. We bereikten
uiteindelijk weiland, alwaar we rechtsaf gingen via een kleine wegel en
vervolgens een klein stukje bos konden doortrekken. Rechts in de verte zagen we
de kerk van Beverst en de ervoor liggende weilanden.
Enkele beekjes werden
overgestoken, met opvallend helder water. We vonden er wat verder een
landelijke, kronkelende weg, welke ons langs tal van weilanden leidde. Grazende
koeien, enkele paarden, dit alles blakend in het zonnetje, wat kan een mens
meer verlangen tijdens een wandeltocht. Enkele overblijfselen van een
afgezaagde boom, waren nu ten prooi aan ontelbare zwammen. Er wordt in de natuur
dus ook aan recyclage gedaan. Terwijl wij deze rustige weggetjes volgden, werd
het deelnemersveld opnieuw her en der een andere richting uitgezonden, mits
enkele splitsingen op het parcours. Weinig later bevonden we ons zo goed als
alleen op het traject van de 21 km en wandelden op die manier tot aan de
grensscheiding met Bilzen. Juist voor de grens met deze gemeente, ging het
opnieuw via een rechts gelegen veldweg, doorheen een klein stukje aanpalend
bos. De erachter gelegen landelijke weg werd bereikt en die voerde ons voor het
laatst in de richting van het domeinbos Schoonbeek.
Ter hoogte van een plaatselijke
manege, volgden we een zandweg recht het bos in. Voor het laatst konden we nog
even genieten van enkele prachtige dreven en bospaden, alvorens we nadien de
openbare weg bereikten en stilaan afzakten in de richting van de aankomst. Tot
slot verliep het parcours nog door een stukje nieuwbouwwijk, om uiteindelijk de
kerk van Schoonbeek te bereiken. We kunnen vandaag tevreden terugblikken op
deze mooie natuurwandeling, waarbij elke lus ruim was voorzien van voldoende
bos- en natuurgebied. Rustige landelijke wegen alwaar we konden genieten van de
rust, waarnaar tijdens het weekend zo vaak wordt uitgekeken. Als men ons ooit
de vraag stelt waar Zwart Willemke heeft geleefd, kunnen we met een tevreden
gevoel terugblikken op deze mooie wandeltocht van de Pettemboeren...”
We sluiten dit wandelhoofdstuk
vandaag dan ook af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K:
Stille maar simpele wandeling. Bos en landelijke wegen. Afstand klopte niet.
Zonnig herfstweer. J: Mooie en rustige wandeling doorheen het Domeinbos
Schoonbeek en omgeving. Zonnig herfstweer!!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten