127: Langemark, Zaterdag 14 november 2009, 17,2 km. (2506,973 km.)

Een wandeling welke voorheen in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 14/11/2009, 8920 Langemark (West-Vlaanderen) – 1^ste Curieuze Wapenstilstandtocht ’14-’18 – 6-10-14-18-22 km. De Curieusstappers Langemark-Poelkapelle. Start: Sport- en Cultuurcentrum ‘Den Tap’. Langs de talrijke plaatsen in Langemark-Poelkapelle waar WOI in alle hevigheid woedde. Stille getuigen van dit geweld zijn de vele gedenkstenen, begraafplaatsen en monumenten langs de landelijke wegen en dreven. Voor iedere wandelaar een infoboekje met toelichting over de oorlogsrelicten.’ Na afloop van deze, enigszins tegenvallende wandeling, schreven we nog dezelfde namiddag een kort relaas, betreffende onze belevenissen onderweg, omstreeks 16:36 uur.

“Op een winderige dag als vandaag, trokken we deze morgen reeds vroeg de weg op, richting Langemark. Daar werd door de Curieusstappers uit Langemark-Poelkapelle, de 1^ste Curieuze Wapenstilstandtocht '14-'18, georganiseerd. De plaats van inschrijving en vertrek was gesitueerd in het Sport- en Cultuurcentrum Den Tap. Op weg erheen, kregen we op de E17 reeds de eerste regendruppels te verwerken en bij onze aankomst in Langemark, gingen de hemelsluizen pas echt goed open. Vlug naar binnen dus, voor de inschrijvingsformaliteiten. Aldaar wachtte ons echter een kleine ontgoocheling. In het Marching-boek was immers aangekondigd, dat elke deelnemer een infoboekje zou ontvangen met toelichtingen over de oorlogsrelicten, die tijdens de wandeling zouden kunnen worden bekeken. Navraag bij de inrichters leverde als antwoord, dat de boekjes er niet waren, aangezien men in laatste instantie het parcours zou hebben moeten wijzigen. We zouden dan zelf moeten instaan voor onze documentatie zo te zien.

Alvorens van start te gaan, hadden we nog even behoefte aan een koffie en een kleine hap. Bleek dat de tafels niet waren voorzien van afvalemmertjes, zodat we dienden vast te stellen, dat wandelaars hun afval op de tafels achterlieten. Nu ja, we hebben al erger meegemaakt tijdens wandelingen. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 14, 18 of 22 km. Bij nazicht bleek het parcours te bestaan uit een lus van 14 km en een tweede lus van 8 km. Naargelang de gekozen afstand nam men deel aan een of meerdere lussen, of een gedeelte van de grote en kleine lus. We opteerden in eerste instantie voor de 22 km. We gingen van start in de sporthal en hadden gelukkig reeds onze regenkledij aangetrokken. Er viel nog wat regen, zij het reeds fel verminderd. De wind daarentegen ging heftig te keer en dat was duidelijk voelbaar. Onze eerste grote lus van 14 km, begon naar rechts ter hoogte van de uitgang van de startzaal. We volgden een smalle asfaltweg en bevonden ons al bijna onmiddellijk buiten de bebouwing. Na enkele honderden meters troffen we het eerste pad aan van de dag, het Bakelandtpad (10,5 km), om enkele stappen verder tezelfdertijd de Vredesroute (45 km) aan te treffen.

Deze trajecten volgend, wandelden we recht naar de eerste interessante plek van de dag: Deutscher Soldatenfriedhof Langemark. Het was vrij donker op deze militaire begraafplaats, omwille van het regenweer en ook gezien de beplanting en de aanwezigheid van de bomen op deze rustplaats. We namen hier alvast even de tijd om dit kerkhof te bezoeken, alsmede de ernaast gelegen videomuur, waar oude foto's en filmbeelden konden worden bekeken van Den Grooten Oorlog. We vervolgden nadien onze weg, om even verder de Broenbeek over te steken en deze vervolgens naar links geruime tijd te volgen. Even voorbij het Duitse kerkhof, troffen we aan de oever van de Broenbeek het monument aan ter nagedachtenis van de 34th British Division, welke in deze streken hevig strijd had geleverd. Een soort obelisk was er geplaatst, naast de restanten van een bunker. We volgden verder de loop van de beek, om ons te begeven langsheen één van de vele infopanelen van de Volksverhalenroute. Hier kon je zowel visueel als door middel van een geluidsopname kennis maken met verhalen van vroeger. Onze wandelrichting veranderde stilaan naar links en kregen we de wind stilaan in het nadeel.

Onze route vervolgde langsheen rustige landelijke asfaltweggetjes, af en toe draaiend en kerend, in de richting van een kerktoren die we in de verte zagen verschijnen. Onderweg, ergens midden tussen de velden, troffen we een gedenkplaat aan ter ere van de aldaar gesneuvelde Franse militairen. Toen we stilaan het grondgebied van Bikschote naderden, troffen we onderweg de aanduidingen van de Pompoenroute (13 km). Deze wandelroute volgden we verder, recht naar het centrum van Bikschote, waar we een eerste controle hadden in de Gemeentelijke Basisschool. Volgens de opgegeven planning van de organisatie, hadden we hier 7,5 km afgelegd, onze teller echter wees bijna 9 km aan en gelet op de tijd dat we reeds onderweg waren, hadden we zo een vermoeden dat de afstanden niet juist waren opgegeven. Tal van andere wandelaars op deze controlepost, deelden datzelfde vermoeden. Na de controle ging het terug richting open velden, waarbij het centrum van Bikschote al heel vlug werd verlaten. We wandelden even verder voorbij de Beeuwsaertmolen, waarvan de restauratie bezig was.

Even voorbij deze molen troffen we opnieuw het Pompoenpad op onze weg, alsook de Bakelandtroute (46 km). Vanaf nu volgden we een smalle asfaltweg, die recht tegen de wind in verliep, waardoor we het bij momenten moeilijk hadden om vooruit te komen. De wind kon echt niet nadeliger waaien dan nu het geval was en gelet op het verloop van de weg en het volkomen vlakke landschap, zou dat nog wel een tijdje zo doorgaan. Gelukkig was ondertussen de zon te voorschijn gekomen en dat milderde toch enigszins dit onaangename gevoel. Links van ons zagen we heel in de verte de kerk van Langemark en het ging in een wijde boog die richting uit. Aan alle minder goede zaken komt ooit wel een einde, zo ook aan het beuken tegen de wind in. Na enkele kilometers tegenwind, dienden we op een bepaald moment scherp naar links af te slaan, waar we op het Ledwidgepad terecht kwamen. Nu blies de wind langs achteren en dat was veel gemakkelijker om vooruit te komen. Dit pad verliep schijnbaar over een oude spoorwegbedding en ging kaarsrecht richting Langemark uit. Hier, langsheen dit smalle kiezelpad, verliepen de Vredesroute en de Bakelandtroute.

Naarmate we dichter bij Langemark kwamen, troffen we opnieuw enkele panelen aan van de Volksverhalenroute. Gekomen ter hoogte van het Waterverzamelbekken Sint-Jansbeek, verlieten we het Ledwidgepad en gingen even naar rechts, om wat verder langsheen dit bekken te wandelen, richting dorpskern van Langemark. Ter hoogte van dit watergebied, troffen we in de berm een gedenkplaat aan ter ere van het 7th Bn van de 20th Light Division, welke hier strijd hadden geleverd. We volgden nu een smal wandelpaadje, dat ons deed uitkomen ter hoogte van de kerk van Langemark. Hier vonden we het Rooie Zitapad (11,7 km). Ter hoogte van de kerk dienden we nog even linksaf te slaan, om een ommetje te maken langsheen het oude stationsgebouw en verder doorheen het Vijverpark te wandelen. Zo kwamen we terecht in de bebouwde kom van deze gemeente en bereikten uiteindelijk de startplaats.

Ondertussen hadden we reeds de 17 km overschreden, wat niet echt strookte met de opgegeven 14 km. Na enkele uren vechten met de onaangename wind, hielden we het hier voor bekeken en zagen we af om nog een bijkomende lus van 8 km te bewandelen. Bij de eindcontrole vernamen we van de organisatie, dat de afstand van 14 km inderdaad niet strookte met de werkelijkheid. Ondertussen waren de plannetjes van de wandeling met viltstift aangepast en was er vermeld, meer dan 16 km, sorry! We verkregen nog een gratis stickertje als aandenken aan deze curieuze wandeling en besloten om er voor vandaag een punt achter te plaatsen. Bij het verlaten van de zaal bemerkten we nog dat om 12 uur, 465 wandelaars hadden deelgenomen aan deze wandeltocht.”

Een korte blik in de wandelboekjes moet volstaan, om de lezers een idee te geven hoe we deze veertiende november hebben doorgebracht. ‘K: Wandeling door Langemark, Poelkapelle en Bikschote. Onderweg het Duitse kerkhof bezocht. Ook enkele gedenkstenen gezien. Landelijk met te felle wind! De organisatie kon beter! J: Tocht doorheen de frontstreek. Langs het kerkhof van Langemark naar Bikschote. Onderweg enkele oorlogsmonumenten. Hevige wind en regen bij de start. Later zonnig wandelweer. Slechte organisatie van de tocht.’