093: Oostduinkerke, Zondag 21 juni 2009, 32,1 km. (1815,124 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 21/06/2009, 8670 Oostduinkerke (West-Vl.) – De Hoge Blekkertocht, 7-10-15-23-30 km. Vzw Wandelclub De Duintrappers Westende. Start: Feestzaal De Witte Burg. Prachtige kustwandeling doorheen heel wat natuurreservaten en met doortocht over de Hoge Blekker, de hoogste duin in België.’ Na afloop van deze toch wel bijzonder lange wandeling, schreven we nog diezelfde dag een verslag, omstreeks 22:36 uur.

“Na de bosrijke wandeling van gisteren, kozen we vandaag voor een totaal andere omgeving. We reden naar het verre Oostduinkerke, om daar deel te nemen aan de Hoge Blekkertocht. Deze wandeltocht werd ingericht door Wandelclub De Duintrappers uit Westende. Plaats van afspraak was feestzaal ‘De Witte Burg’. De organisatoren beloofden een prachtige kustwandeling doorheen heel wat natuurreservaten en met doortocht over de Hoge Blekker. We kunnen volmondig zeggen dat zij hun belofte hebben waargemaakt. De deelnemers konden kiezen uit een te wandelen afstand van 7, 10, 18, 23 of 32 km. Wij kozen voor de 23 km met een werkelijke afstand van 23,8 km om precies te zijn. De startzaal lag in de onmiddellijke omgeving van de kerk van Oostduinkerke, ons nog bekend als vertrekpunt van de eerste dag van de Vierdaagse van de IJzer. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats in de buurt van de Witte Burg en konden ons nadien inschrijven in de ruime startzaal. Alvorens van start te gaan dachten we eerst even aan de inwendige mens.

We verlieten even later de feestzaal en bemerkten onmiddellijk een eerste splitsing op de parking. De deelnemers aan de wandeling van 18, 23 of 32 km dienden eerst een ruime luswandeling te maken. We draaiden dus rechtsaf en wandelden voorbij de kerk van Oostduinkerke. Hier bemerkten we het mooie monument ter herinnering aan de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. We staken vervolgens de drukke weg over en begaven ons tussen de villa's. Hier volgden we al vanaf het kruispunt het traject van de LF1A Kust Fietsroute. We doorkruisten deze wijk via tal van straatjes en bewandelden even later het Kruwers Wandelpad dat ons leidde in de richting van het Oostduinkerke Communal Cemetery. We konden niet nalaten om hier even halt te houden en de graven te gaan bekijken van de gesneuvelde militairen uit de beide grote oorlogen. Na het verlaten van de begraafplaats, volgde een eerste wandeling door het zand. We trokken door de Oostvoorduinen. Dit duinengebied is goed voor 26 ha.

Hier maakten we kennis met het fenomeen duinenwandelen en wat daar bij hoort. De zeer afwisselende vegetatie, de talrijke bloemen, het op en neerwaarts gaan door het mulle zand en vaststellen dat hier geen meter vlak terrein is te vinden. Zo zou het ons de rest van de dag vergaan. Duintje op en duintje af... Bij het verlaten van dit eerste gebied, troffen we opnieuw de Kust Fietsroute en het Kruwers Wandelpad. We volgden een tijdje deze trajecten, tot we kwamen ter hoogte van het Hannecartbos. Hier splitsten zich de afstanden 18 en 23 van de 32 km. Na een kort overleg, besloten we toch maar de lange afstand te kiezen, aangezien anders dit prachtige natuurgebied aan ons zou ontsnappen. We volgden vanaf nu het traject van de 32 km. Eenmaal in het bos, volgden we een smal paadje en dit bracht ons in het Vlaams Natuurreservaat Ter Yde. Dit reservaat maakte deel uit van het bos en we bemerkten dat we ons vervolgens bevonden op de Ter Yde Wandelroute. Deze route volgend, verlieten we even later het bosgebied, waarop een nieuwe duinenstrook volgde. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Groendyk (Koksijde).

Even later dwarsten we voor de eerste maal de drukke kustbaan, om aan de overzijde van de weg een nieuwe duinenzone te betreden. Prachtige vergezichten en een kluwen van doornen op onze weg. Gelukkig had de parcoursmeester hier even voordien zich een weg gebaand met de snoeischaar en zo konden we nog net de linten bemerken om onze weg te volgen. De duinenzone mondde uit op een asfaltweg die leidde naar Nieuwpoort aan Zee. In de verte zagen we reeds enkele masten van zeiljachten en even later kwamen we uit aan de IJzer. We volgden deze waterloop op een nieuw aangelegde steiger tot aan zijn monding in zee. We bemerkten hier onderweg de rood-witte markeringen van de GR130 IJzer. Eenmaal aangekomen aan de monding van de IJzer sloegen we linksaf en volgden de dijk tot in Nieuwpoort Bad. Hier dienden we te laveren tussen de dagjestoeristen en hun kinderwagens, viervoeters en aanverwante pedaalwagens bestuurd door hun kinderen. Op zich ook eens een belevenis. Uiteindelijk kwamen we na een eerste stuk van 10,7 km aan op de eerste controlepost van de dag, Tearoom Zonnebloem op de dijk van Nieuwpoort Bad.

Binnenin dienden we zelf onze controlekaarten af te stempelen, doch genoten op het terras van een drankje en konden even genieten van de drukte aan de kust. Na een eerste pauze trokken we opnieuw op pad en volgden verder de dijk. Op het einde gekomen, dienden we uit te wijken naar het rechts van ons gelegen strand en vervolgden onze weg door het mulle zand, af en toe dicht bij de branding. Hier liep de Ter Yde Wandelroute langs de duinenrand. Geruime tijd volgden we deze route op het strand, tot tenslotte een pijl aangaf, dat we het strand dienden te verlaten. We dwarsten even later opnieuw de drukke kustbaan en bevonden ons ondertussen terug op het grondgebied van Oostduinkerke. Weinig verder kwamen we aan de Spelleplekke, een duinengebied van 69 ha. Opnieuw werd het klimmen en dalen en af en toe de weg zoeken tussen het duinengras en de andere begroeiing. Toepasselijker kon niet, want even later bevonden we ons op het Spelleplekke wandelpad. Eenmaal dit pad achter de rug, bevonden we ons opnieuw tussen de villa's en leidden enkele straten ons terug naar feestzaal De Witte Burg. Een stukje van 5,4 km konden we bijtellen en meteen zat de eerste grote lus erop.

Binnen konden we terecht voor een controlestempel en uiteraard voor een hap en een drankje. De tweede lus van onze wandeling begon opnieuw op de parking en deze keer dienden we naar links te gaan. Meteen de duinen op, die reeds de hele dag konden worden aanschouwd bij het binnen- en buitengaan van de feestzaal. We volgden even later een kronkelend zandpaadje dat leidde naar de erachter gelegen woonwijk. Hier troffen we het Doornpanne Wandelpad, dat we volgden tot we opnieuw de drukke kustbaan bereikten en dienden te dwarsen. Hier bevond zich restaurant Peniche, het gekende boothotel. Eenmaal de drukke weg weer over, volgden we het Witte Burg Wandelpad. Enkele straten doorheen een villawijk, brachten ons voor de tweede maal tot aan het strand. We konden voor de tweede keer vandaag het strand bewandelen en geruime tijd volgen tot op het grondgebied van Koksijde. Vermits het recente voorbije hoog tij, was het gemakkelijker wandelen op het natte zand. Hier konden we opnieuw genieten van het geluid van de branding en de zeelucht met volle teugen opsnuiven. Jammer genoeg dienden we verderop het strand te verlaten, om vervolgens via een doorsteek in de duinen, de grote kustbaan opnieuw te dwarsen.

Een klein weggetje bracht ons tot aan de volgende controle, gelegen in de Basisschool van Koksijde. We dienden ons hier tevreden te stellen met een spuitwater, aangezien alle andere frisdranken waren uitverkocht. Maar ja, op zo een moment smaakt zelfs spuitwater. Het voorbije wandeltraject was 5,5 km lang. Van hieruit zouden we eerst nog een kleine lus dienen te stappen van 5,9 km, om hier later nog even terug te komen voor een volgende controle. Het voorlaatste stuk van de wandeling bracht ons vooreerst langs de merkwaardige kerk van Koksijde, een bezienswaardigheid op zich inzake bouwstijl. Vanaf hier volgden we verder het Artiesten Wandelpad, dat later het gezelschap verkreeg van de Veurne-Ambachtroute. Deze weg volgend kwamen we vervolgens uit aan een rotonde, waar tal van bezienswaardigheden te bemerken waren. Vooreerst de Duinenabdij, voorzien van enkele statige rood gekleurde geestelijke figuren, om de hoek het monument voor de vliegeniers uit de recente wereldoorlog en alsof het nog niet voldoende was, een imposante houten molen. Je wist zowaar niet waar eerst te kijken. Deze euforische momenten achter de rug, vervolgden wij onze weg, om nadien uit te komen aan de ingang van de Noordduinen.

Ook hier, zoals tijdens de voorbije uren trouwens, een prachtig stukje ongerepte natuur. Alweer ging het voortdurend op en neer en het zand maakte het er niet eenvoudiger op om door te stappen. Kronkelend verliep het pad, waarbij we tenslotte uitkwamen aan de achterzijde van de molen. Een opeenvolging van stukjes duinen, allemaal deel uitmakend van de Noordduinen, hadden tot gevolg dat we plotseling aangekomen waren aan de luchtmachtbasis van Koksijde. Enkele oud gediende waren te bezichtigen in het gras ter hoogte van de ingang van de basis. Een oude Sikorsky deed denken aan de tijden van weleer. We betraden nadien een ander deel van de Noordduinen rechtover de basis en aan de andere kant van dit natuurgebied bereikten we het Coxyde Military Cemetery. Tot onze grote verbazing liep het traject van de wandeltocht door deze begraafplaats. Een moment van stilte en bezinning tijdens deze wandeling deed haar intrede. Bij het verlaten van de begraafplaats vonden we een stukje bos en dat mondde uit op het Ijslandvaarders Wandelpad.

De aanpalende straten van deze route brachten ons opnieuw tot aan de basisschool van Koksijde voor een laatste stopplaats. Er bleven nu nog 4,6 km te gaan. Terug op pad, volgden we een hoofdweg, om vervolgens aan de overzijde van de weg, het Vlaams Natuurreservaat Hoge Blekker binnen te wandelen. Deze duin bereikt een hoogte van 33 m. Tijdens onze doortocht door dit reservaat, liep het traject lange tijd samen met het verloop van de GR5A. Eenmaal doorheen het domein van de Hoge Blekker, troffen we het Doornpanne Wandelpad en dit leidde ons, u raadt het al, doorheen de Doornpanne Duinen. Enigszins moe maar voldaan, vonden we uiteindelijk de feestzaal terug waar we enkele uren voordien waren vertrokken. Dit was ongetwijfeld één van de betere wandeltochten inzake natuurlijke omgeving die we hebben beleefd. De organisatie was vlekkeloos en het was duidelijk dat hier geen enkele moeite werd gespaard. Nog even voor the records, 923 wandelaars hadden vandaag min of meer hetzelfde kunnen bekijken als wijzelf.”

Teneinde dit wandelrelaas af te ronden, volgt nog even een verwijzing, naar datgene wat destijds werd neergeschreven in de wandelboekjes. ‘K: Oostduinkerke, Koksijde, Nieuwpoort. Flinke wandeling door duinen. Langs de zee en in natuurgebieden. ‘De Hoge Blekker’. Een van de mooiste wandelingen. Bewolkt maar aangenaam weertje! IJzer! J: Prachtige wandeling doorheen de duinen en natuurreservaten. Over de Hoge Blekker (33 m) en tal van kustgemeenten bezocht. Koksijde, Nieuwpoort, Groendijk, Oostduinkerke. Eerste maal boven de 30 km.’