Deze tocht vond plaats op 16
maart 2009 en werd voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt
aangekondigd: ‘Maandag – Lundi 16/03/2009 – 8800 Roeselare (West-Vlaanderen).
In en om Beitem, 5-10-15 km. De Beitemse Voskens. Start: ’t Vosken, Beitem-Roeselare.
Wandeling doorheen het Roeselaarse hinterland.’ Na afloop, werd nog op dezelfde
dag, door de vrouw des huizes, het navolgende korte relaas geschreven omstreeks
15:52 uur.
“Walking-Bears, wie zijn ze? Waar
komen ze vandaan? Naar waar trekken ze? Wel wij gingen vandaag richting
Roeselare, meer bepaald naar het gehucht Beitem. Wij, steeds onderweg met niets
dan stilte en het gefluister van de wind. Uitgestrekte rust die resulteerde in
een weids oppervlak. Kilometers akkers en betonnen paadjes onder een
zonovergoten hemeldek. Soms worden deze doorsneden door een kabbelend beekje.
We vertrokken in de Taverne ’t Vosken, een toepasselijke naam, want de
wandelclub van vandaag heet dan ook de Beitemse Voskens. Met zulk een mooi weer
zijn de mensen blijgezind en toont alles zoveel vriendelijker. Zo voelden we
ons ook, toen we deels de Kapelletjestocht wandelden. Nog zoveel heilige
huisjes langs de weg, midden de mooie boerderijen in een landbouwstreek, die
baadden in de dauw van de eerste zonnestralen. De paasbloemen langs de weg
steken hunkerend hun kopjes omhoog.
Een eerste rust kregen we in het
café Den Hukker, wat dit precies betekent hebben we niet kunnen achterhalen,
maar de ontvangst was er wel hartelijk. Met een goed gevoel trokken we verder
op weg naar het dorp Oekene. What's in a name ... maar hier eveneens de
uitgestrektheid van het platteland. We keerden terug via een lus, langsheen
bedrijven in werking, menige boer was druk in de weer. De volgende ruststop
diende zich alweer aan in hetzelfde café. Daarna begonnen we aan de laatste
etappe, van alweer 17,9 km die we vandaag op onze kilometerteller bijtekenen.
Overal op dit hinterland kon men wandelende mensen waarnemen en toen wij terug
arriveerden, bleken er al meer dan 900 te zijn ingeschreven. Voor een weekdag
menen wij te mogen zeggen, dat de opkomst meer dan voldeed aan de
verwachtingen. Zo kan het gebeuren, dat zelfs ik het kind in mij, nog eens voel
bovenkomen en ik even gewillig poseer, in het speeltuintje dat we passeerden.
De laatste drie dagen stapten we bijna 59 km bijeen, dus nemen we nu even een
pauze, tot het volgende weekend. Hopelijk de zon echter niet... “
Teneinde dit wandelverhaal voor
vandaag af te sluiten, nog even een blik in onze wandelboekjes, teneinde te
achterhalen, welke indrukken daarin werden neergeschreven, korte tijd na afloop
van deze maandagse wandeling. ‘K: Roeselare, Beitem, Oekene. Mooie rustige
plattelandstrip. Schitterend weer!; J: Mooie en rustige lentewandeling door
Beitem en Oekene. Veel zon en rust tussen de velden en akkers. Leuke tocht op
een vrije maandag. Een afsluiter van een driedaags wandelweekend.’
Waar is de tijd van The walking bears? maar ach ja we zijn nog steeds sportief ♥
BeantwoordenVerwijderen