Posts tonen met het label Lokeren. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Lokeren. Alle posts tonen

maandag 19 oktober 2020

399: Lokeren, Zaterdag 08 oktober 2016, 13,701 km. (8148,685 km.)

“Een korte reis vooraf per bus en trein, bracht ons tot aan het station van Lokeren, alwaar we even later zouden van start gaan voor een beschreven wandeling met als titel: ‘Molsbroek-Buylaers Wandelroute’. Een wandeling over een afstand van 12 km, althans volgens de info die we online konden aantreffen. Nadat we het station van Lokeren hadden bereikt, genoten we vooreerst nog van een kopje koffie in café De Jos, tegenover het station. Nadien, omstreeks 10:00 uur konden we beginnen aan de wandeling. Tegenover het station begaven we ons in de Stationsstraat, alwaar we een oude waterput konden aantreffen, weliswaar mooi gerestaureerd. Net alvorens de markt te bereiken, kwamen we aan ter hoogte van de Durme. Hier ging onze geplande tocht naar links, op het geasfalteerde wandel- en fietspad langsheen de waterloop. We troffen er de aanwijzingen dat we ons bevonden op Grimbeert Route van 43 km, alsook op de Reynaertroute Zuid. Dit jaagpad volgend passeerden we het links gesitueerde natuurreservaat Buylaers en wat verder het Verloren Bos. Vervolgen staken we de drukke Oude Bruglaan over, teneinde aan de overzijde verder te gaan op het jaagpad, Weyn Gery. We kregen enkele bochten te verwerken, hierbij het verloop van de Durme volgend, tot we een eerste splitsing aantroffen.

Daar hielden we de richting links aan en betraden aldus het natuurreservaat ‘Het Molsbroek’. We waren op die manier vertrokken voor het bewandelen van een geasfalteerde wandeldijk van zowat 4,5 km lengte omheen het gebied. Rechts van het wandelpad kregen we zicht op de moerasachtige rietvelden en broekbossen. We wonnen wat aan hoogte en kwamen zo evenwijdig met de Waasmunsterbaan. Hier kregen we zicht op de rechts gelegen moerasvlakte waar we ontelbare watervogels konden waarnemen. Na een tijdje evenwijdig te hebben gewandeld aan de Waasmunsterbaan, maakte het wandelpad een scherpe bocht naar rechts, om nagenoeg evenwijdig te verlopen aan de Molsbergenstraat. Zo bereikten we het Durme-Bezoekerscentrum, waar we even halt hielden teneinde te genieten van een picknick. Het was inmiddels 11:00 uur geworden en we waren duidelijk toe aan een broodje. We hadden een ruime keuze aan picknicktafels om te genieten van een vroege middagmaaltijd. Ondertussen konden we kijken naar de bewegingen op het water. Na het genieten van de wandelpauze konden we opnieuw op weg.

Ter hoogte van het bezoekerscentrum volgden we een pad naar rechts, toepasselijk Molsbroekdijk geheten, welke ons in een wijde boog omheen een zanderinge bult leidde, Molsbergen genaamd. Na een toertje omheen deze zandduin kwamen we in de Eekhoutstraat welke opnieuw leidde naar de Durmedijk. Daar hielden we rechts aan en wandelden bijgevolg langsheen deze dijk terug in de richting van het centrum van Lokeren. Opnieuw gekomen ter hoogte van de drukke Oude Bruglaan, verlieten we even het geplande traject, teneinde even verder naar rechts te genieten van een kopje koffie in café ’t Nieuw Slachthuis, ondertussen reeds ruimschoots de klok van 12:00 uur voorbij. Teneinde onze wandeling even later af te ronden, begaven we ons na de kofiie opnieuw op het jaagpad langs de Durme tot aan het stadspark ‘Verloren Bos’. Na een bezoekje aan dit park begaven we ons naar de Markt van Lokeren om er even te verpozen op een terrasje. We bezochten nadien nog even de aanpalende straten van de Markt, met uiteraard een bezoekje aan de St. Laurentiuskerk. We konden er tevens het Ryngautmonument aanschouwen.

We wandelden nadien terug richting station, doch niet zonder even halt te hebben gehouden in het Prinses Josephine Charlotte Park, ter hoogte van de Stationsstraat. Uiteindelijk begaven we ons nadien terug naar het station van Lokeren alwaar we omstreeks 15:30 uur de terugreis per trein konden aanvatten. We eindigden onze kennismaking met Lokeren na 18268 stappen, goed voor 13,701 km.”

woensdag 18 maart 2020

057: Lokeren, Vrijdag 27 februari 2009, 14,5 km. (1026,91 km.)



Deze wandeling, welke destijds van start ging in Lokeren, werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009. Ziehier de advertentie uit 2009: ‘Vrijdag – Vendredi 27/02/2009 – 9160 Lokeren (Oost-Vlaanderen) – 9de Krokustocht – 4-7-14 km. – W.S.V. De Reynaertstappers Belsele-Sinaai. Start: Sint-Sebastiaan. Vertrek in het Verloren Bos, een mooi stuk natuur in Lokeren. Verder langs Bospark, Josephine Charlottepark, de Durme. Parcours loopt langs het station.’ Na afloop van deze rustige wandeltocht, werd door wandelmaatje het navolgende relaas ter zake geschreven, op vrijdag 27 februari 2009 omstreeks 14:22 uur.

“Onze wandelzin nam ons vandaag mee naar Lokeren. Goed voor 14,50 km samen met de Reynaertstappers. Deze Oost-Vlaamse gemeente herbergt nog prachtige stukjes natuur, zo zou later blijken. We vertrokken aan de inschrijving in het vergaderlokaal van Sint-Sebastiaan deze is van de plaatselijke schuttersgilde. We gingen richting ‘Verloren Bos‘ dat meteen garant stond voor natuur. Er stond een oude gerestaureerde lijnzaadmolen. Altijd tof voor een foto. Deze liep over naar het Bospark om zo een klein stukje langs de Durme te wandelen. In deze voetsporen kwamen we uit in het natuurgebied ‘Molsbroek‘. Schitterende panorama’s, rustige wandelwegen en niets anders dan vogelgekweel. Er lopen natuurleerpaden doorheen, er staan kijkmuren opgesteld en het is een broedplaats voor meerdere vogelsoorten. De stilte wordt er geëerbiedigd en dat is ook nodig. Men ziet, hoort en voelt dat de lente stilaan wil binnendringen.

Hier en daar ontluikt een wilg, men ziet de katjes zich oprichten. Menige struik en boom krijgen knop. Omliggend hoorde men soms iets van arbeid blijkbaar wordt er al gehakseld en gesnoeid voor het nieuwe seizoen. Na de eerste lus was het even tijd om te rusten om daarna richting centrum te stappen. Heel even betraden we het Daknambos, gingen langsheen het voetbalstadion opnieuw in de richting van de Durme. Om alzo terug te keren door het Josephine Charlotteparkje en weer in het Verloren bos uit te komen. Het mooie herenhuis dat er nog staat lijkt blijkbaar onbewoond, maar het park eromheen is zalig. Zo waren we alweer, vergezeld van enkele andere wandelaars, voldaan en hadden we wat meer op de kilometerteller staan. Het was een rustige, iets te vochtige tocht met goede bewegwijzering. De lente lonkt, ze is van harte welkom!”

Tot slot schenken we nog even aandacht, aan datgene wat toen, kort na afloop van de tocht, werd genoteerd in de diverse wandelboekjes. ‘K: Lokeren! Parkbos, Verloren Bos, Durme en de streek. Met als topper natuurgebied Molsbroek. Rustige wandeling. J: Wandeling te Lokeren. Twee lussen van ongeveer zeven km doorheen het Molsbroek, de Daknambossen en het Verloren Bos. Tof parcours met een aankomende lente...’