025: Moissac-Bellevue, Zondag 21 september 2008, 12 km. (463,3 km.)

Onze laatste wandeling tijdens de zomervakantie van 2008 in de Provence. Het relaas van de tocht werd geschreven op maandag 20 oktober 2008 om 13:06 uur. Het is van de hand van de vrouw des huizes.

“De dag voor ons vertrek uit Aups, wilden we toch nog een kleine wandeling maken. Rustig en niet te vermoeiend. Dat er kuitenbijters tussen zaten merkten we pas later. Dus reden we naar Moissac-Bellevue. Een dorpje zo groot als een knoop. Een gemeentehuis en kerk, één herberg en in het midden van het centrale plein een fontein. Daar is het ook voor gekend en om zijn prachtige panorama. De tocht zou 12 km bedragen met een duur van 03:30 uur. 12 km was een kolfje naar onze hand. Het begon met een steile afdaling uit het dorpje langs een wijngaard, om vervolgens over te gaan in een lange en stille dreef. Heel in de verte zagen we iemand opdoemen. Maar hij verdween naarmate we korter kwamen. Er wordt nogal gejaagd in dat gebied dus was het waarschijnlijk maar een jager. De rust deed ons goed, maar we beseften eens te meer dat ons mooie liedje hier ver uit was. Aan alles komt een einde, zo ook aan onze vakantie.

Maar die laatste trip wilden we alvast nog kunnen noteren. Na een stevig eindje stappen, waar we ook langs een duin kwamen, ging onze tocht over in een bos. ‘Le forêt domaniale de Pelenc’. Hier is slechts een hoogteverschil van 200 m. Soms voelde het wat luguber aan, te weten dat je misschien heel alleen in dit uitgestrekte gebied wandelde. We kwamen er geen kat tegen en toen de hemelsluizen onverbiddelijk opengingen, werd onze tocht moeizamer. Gewoon omdat we liepen te soppen. Heel af en toe kwam de zon er weer schaars door, maar echt droog werd het niet meer. Midden in dat bos zie je nog de overblijfselen van ‘les maquisards au charbon’. Kortom oude, verroeste en ronde bekkens die in de grond verankerd liggen. Kilometers lang niets anders dan groen en stilte. Een mens zou voor minder daar willen blijven. Maar helaas ‘s anderendaags ging het opnieuw richting België. Om uiteraard zo gauw mogelijk ook thuis onze stapschoenen aan te trekken.”

Tot slot vermelden we nog in het kort onze bedenkingen bij deze laatste wandeling in de omgeving van Aups. Wandelboekjes dienen daar immers toe, teneinde nadien nog even te kunnen nagenieten van wat aanvankelijk werd ervaren. ‘K: Wandeling vanuit Moissac (Fr). Na een lange stille dreef volgde het Forêt Domaniale de Pelenc met slechts een hoogteverschil van 200 m. Een makkie ondanks de hevige regen. J: Le Pélenc depuis Moissac (Fr).’