Via een bocht naar rechts, waarbij we de kapel van OLV der Weeën voorbij gingen, ging het linksom in de Oude Berg. Voorbij de volgende bocht naar rechts, verlieten we de openbare weg naar links via een wandelpad, Mot, naast een woning, om op die manier via een voetgangerstunnel onder de Sint-Truidersteenweg door te gaan. Aan de andere kant van de tunnel volgden we vooreerst naar rechts. Het wandelpad leidde naar een stukje bos, gevolgd door een breder grindpad dat opnieuw aan hoogte liet winnen. Links in de verte verkregen we een eerste maal zicht op het Doorkijkkerkje dat we later op de dag zouden van nabij bekijken. Na een stukje dalende weg kwamen we uit op de dwars gelegen Romeinse Kassei. Aan de overzijde van de weg konden we even pauzeren en genieten van een hapje, terwijl we wat info konden lezen aangaande de vroegere Romeinse Villa’s. Ondertussen hadden we ook reeds de rood-gele markeringen bemerkt van de Streek-GR Haspengouw. Na deze eet- en wandelpauze volgden we de dalende Romeinse kassei langs tal van boomgaarden, stilaan op het einde van de bloesemperiode. Gekomen aan het volgende kruispunt, gingen we links een veldweg op, de Sassenbroekstraat, welke van tijd tot tijd bestond uit een holle weg. Min of meer steeds dezelfde richting houdend, mondde tenslotte de onverharde weg uit in de verharde Sassenbroekstraat. Een smal betonbaantje dat uiteindelijk eindigde op het kruispunt met de brede Sassenbroekstraat. We gingen er rechtsaf om de eerste straat links in te gaan, eveneens met dezelfde naam. Licht dalend passeerden we een kapel te ere van Sint-Antonius.
Enkele bochten later, kwamen we aan op het kruispunt met de Hekslaan, om er aan de overzijde verder te gaan via een lijnrechte kasseiweg, Manshoven. Tussen akkers en weilanden gingen we even verder voorbij een mooie hoeve, het Manshovenhof. Even voorbij hield de kasseiweg op en ging over in een grindweg. We maakten een ruime bocht naar rechts tot we een kruising van veldwegen aantroffen ter hoogte van het Begijnekruis. We troffen er enigszins uit de wind een picknicktafel aan, ideaal om er even te verpozen en wat te denken aan de inwendige mens. Ondertussen konden we in de verte het Manshovenbos bekijken. Na deze korte onderbreking gingen we aan het Begijnekruis linksaf en volgden een smal wandelpaadje langs de rand van het Magneebos. Ook hier alweer een opeenvolging van dalen en klimmen. Toen we voorbij het bos waren aanbeland, volgden we verder rechtdoor een smal betonwegje tussen de boomgaarden, om wat verder opnieuw de Romeinse Kassei, dwars gelegen, aan te treffen. Ditmaal sloegen we rechtsaf en wandelden gedurende lange tijd langs dit baantje tussen tal van boomaarden. Opnieuw kregen we een opeenvolging van stijgen en dalen, terwijl we links, voorbij de akkers de Sint-Servatiuskerk van Groot-Loon konden waarnemen.
Een mooi stukje holle weg leidde vervolgens naar het kruispunt met de Loonderweg, welke we vervolgens over korte afstand naar links bewandelden, tot aan de eerste straat rechts. Via deze weg kwamen we uit in de Grootloonstraat. Hier kozen we de richting linksaf en zouden vervolgens de tweede straat rechts dienen in te draaien. Echter, in de nabijheid van het centrum van Groot-Loon, stapten we verder door de Grootloonstraat, in de hoop nabij de kerk een geopend café te vinden. Echter deze lange klim naar de kerk leverde geen resultaat op, dus hielden we er maar even een rustpauze op een zitbank tegenover de Servaeshoeve. Nadien ging het via dezelfde weg terug naar beneden, om dan de bewuste straat links in te wandelen. Net vóór de verharding ophield te bestaan, konden we even bekijken hoe enkele mannen bezig waren met het vervaardigen van houtsculpturen. Vervolgens ging het verder op een grindweg, alweer langs enkele boomgaarden, om uiteindelijk opnieuw aan te komen in de Grootloonstraat, een eindje voorbij de kerk. Naast de weg troffen we een tweewieler aan, welke lang geleden voor het eerst verscheen op de weg. We draaiden scherp linksaf en daalden doorheen de straat af, richting kerk van Groot-Loon. Zo arriveerden we opnieuw op dezelfde plaats als even voorheen.
Nu ging het rechtsaf naast de kerkhofmuur omhoog tot aan de kerk van Groot-Loon, jammer genoeg gesloten. We wandelden even over de begraafplaats op zoek naar naamgenoten, evenwel zonder resultaat. Naast de kerk begaven we ons nadien op een smal wandelpaadje op een helling tussen het groen. Tussen twee afsluitingen als beveiliging, wonnen we aan hoogte en kregen ondertussen een schitterend vergezicht over de omgeving. Na een steile afdaling, gevolgd door alweer een lange beklimming, betraden we een betonnen dwarsweg voorbij een wandelpoortje. We gingen rechts deze weg op en kwamen voorbij een boomgaard, voorzien van de zogeheten ‘Wall of shame’, om te laten zien wat voor zwerfvuil wordt achter gelaten door sommige fietsers en wandelaars. Even verder konden we links van de weg even halt houden ter hoogte van ‘Bar Pedal’, een mobiele take-away voor warme en koude dranken. Gezeten op de grasberm konden we dan ook even genieten van een warm kopje koffie. Nadien keerden we een eindje op onze stappen terug, sloegen de eerste zijweg rechts in, richting Doorkijkkerk. Daar aangeland kostte het wat moeite om enkele degelijke foto’s te nemen, omwille van de daar heersende drukte van wandelaars, fietsers en dagjestoeristen.
Na wat geduld te hebben geoefend, volgden we verder het brede wandelpad voorbij de kerk, stilaan richting centrum van Borgloon, waarvan we reeds in de verte de kerk konden waarnemen. Net alvorens de Sint-Truidersteenweg te bereiken, gingen we haaks linkaf en begonnen aan een vrij steile afdaling over een kiezelweg naar de lager gelegen tunnel onder de weg. We kwamen voorbij het punt waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Aan het andere einde van de tunnel hielden we ditmaal rechts aan en kregen nogmaals een vermoeiende en steile klim te verwerken via Graaf. Deze beklimming overwonnen, hield Graaf op net voor een toegangshek. Daar vonden we een stel trappen links welke leidden naar de Kattesteeg, een smal verhard pad tussen tuintjes en boomgaard. Nog steeds aan hoogte winnend mondde het pad uit op de openbare weg, de Tongersestraat in het centrum van Borgloon. Linksaf zetten we ons tocht verder via Padonck om tot slot opnieuw voorbij de kerk het Speelhof te betreden, einde van deze uitgepijlde wandeling. Ondertussen de klok van 16:20 genaderd, hielden we nog even een drankpauze op het plein en genoten van een cola op het terras van nogmaals ‘Taverne De Nieuwe Graef’. Toen stilaan de zon verscheen, na een bewolkte dag, begonnen we aan de lange afdaling richting parking aan het Toeristisch Onthaal. We eindigden onze wandeltocht in Borgloon na 22547 stappen, goed voor 17,361 km, toen we zowat kwart na vijf begonnen aan de terugreis richting Mechelen.”